Paul Maré

Paulus (Paul) Maré (Stellenbosch, Kaapkolonie, 7 Julie 1767 – omgewing huidige Bethlehem, Oranje-Vrystaat, 1838) was ’n Voortrekker, kerkman en die vader van twee seuns wat belangrike ampte in die Zuid-Afrikaansche Republiek beklee het: Dietlof en Frederik. Hy was 'n neef van Jacob Maré se vader.

Maré was die sewende kind van Ignatius Maré en sy vrou, Margaretha Roux. Hy was ’n burger van Stellenbosch, maar verhuis later na Graaff-Reinet. Van 1804 tot 1814 was hy heemraad van Graaff-Reinet en in dié tyd het hy by vier verskillende geleenthede as landdros waargeneem. Omstreeks 1814 het hy en sy gesin na die distrik Uitenhage verhuis en hulle gevestig op die plaas Zwartkopsrivier. In 1824 is hy as ouderling van die gemeente Uitenhage afgevaardig na die eerste Sinode van die NG Kerk, in Kaapstad.

In 1838 het die sewentigjarige Maré die Kaapkolonie verlaat om hom in Natal te vestig. Hy het as leier van ’n klein Trekgeselskap opgetree wat hoofsaaklik uit familie en vriende uit die distrikte Graaff-Reinet en Uitenhage bestaan het. Sy geselskap het die Kolonie ná Pieter Retief verlaat en voor Andries Pretorius s’n.

Naby die teenswoordige Bethlehem het hy verongeluk toe hy voor die wiel van ’n skotskar beland. Hy is op die plaas Liebenbergsvlei begrawe, waar later ’n gedenksteen op sy graf opgerig is.

Maré was twee keer getroud: op 13 Junie 1790 met Susanna Elisabeth Fourie en op 10 Maart 1796 met Johanna Magdalena Pretorius, 'n niggie van kmdt.genl. Andries Pretorius. By sy eerste vrou het hy drie kinders gehad en by die tweede 14. Sy seun Frederik Korsten Maré was landdros in die ZAR.

Bronne

• (af) De Kock, W.J. en Krüger, prof. D.W. 1972. Suid-Afrikaanse Biografiese Woordeboek, deel II. Pretoria: Nasionale Raad vir Sosiale Navorsing.
• (af) Engelbrecht, prof. dr. S.P. 1935. Gedenkboek van die Nederduitsch Hervormde Gemeente Heidelberg 1865–1935. Heidelberg: Kerkraad van Heidelberg.