Puck (maan)
Puck is die grootste binnemaan van Uranus. Dit is op 30 Januarie 1985 ontdek op foto's wat deur Voyager 2 geneem is[4] en het die voorlopige naam S/1986 U 1 gekry.[5] Dit is daarna genoem na Puck, ’n karakter in William Shakespeare se toneelstuk Midsomernagdroom. Dit het ook die naam Uranus XV.[6]
 | |
| Ontdekking | |
|---|---|
| Ontdek deur | Stephen P. Synnott / Voyager 2 |
| Datum | 30 Desember 1985 |
| Kleinplaneet-benaming | Uranus XV |
| Wentelbaaneienskappe | |
| Halwe lengteas | 86 004,444 ± 0,064 km[1] |
| Wentelperiode | 0,76183287 ± 0,000000014 d[1] |
| Gem. omwentelingspoed | 8,21 km/s[nota 1] |
| Baanhelling | 0,31921 ± 0,021° (tot Uranus se ewenaar)[1] |
| Satelliet van | Uranus |
Fisiese eienskappe |
|
| Gem. radius | 81 ± 2 km[2] |
| Oppervlakte | ~82 400 km2[nota 1] |
| Volume | ~2 225 000 km3[nota 1] |
| Massa | ~2,9 × 1018 kg[nota 1] |
| Gem. digtheid | ~1,3 g/cm3 (veronderstel) |
| Oppervlak- aantrekkingskrag | 0,028 m/s2[nota 1] |
| Ontsnapping- snelheid | 0,069 km/s[nota 1] |
| Rotasieperiode | Sinchronies[2] |
| Ashelling | 0[2] |
| Temperatuur | ~64 K[nota 1] |
| Skynmagnitude | 20,5[3] |
Puck se wentelbaan lê tussen Uranus se ringe en die wentelbaan van Uranus se eerste groot maan, Miranda. Dit is min of meer rond en het ’n deursnee van 162 km.[2] Dit het ’n donker oppervlak met baie kraters waarvan die spektrum tekens van waterys toon.[7]
Eienskappe
wysigPuck se grootte is tussen dié van Portia (die tweede grootste binnemaan) en Miranda (die kleinste van die vyf groot klassieke mane). Puck wentel tussen Uranus se ringe en Miranda. Min is van die maan bekend buiten sy wentelbaan,[1] radius van sowat 81 km[2] en sy geometriese albedo in sigbare lig van sowat 0,11.[8]
Van die mane wat deur Voyager 2 afgeneem is, is Puck vroeg genoeg ontdek dat die tuig so geprogrammeer kon word dat dit die maan in heelwat detail afneem.[4] Op foto's is dit duidelik Puck het die vorm van ’n effens langwerpige sferoïed (die verhouding tussen asse is 0,97 ± 0,04).[2] Sy oppervlak het talle impakkraters[3] en is grys van kleur.[2]Daar is drie kraters met name op Puck se oppervlak, waarvan die grootste een se deursnee sowat 45 km is.[4] Waarnemings deur die Hubble-ruimteteleskoop en groot grondgebaseerde teleskope het bewyse van waterysabsorpsie in Puck se spektrum gevind.[8][7]
Niks is van Puck se binnekant bekend nie. Dit bestaan vermoedelik uit ’n mengsel van waterys en die donker materiaal wat in die ringe aangetref word.[7] Dié donker materiaal bestaan moontlik uit rots of stralingsgeprosesseerde organiese verbindings. Die afwesigheid van kraters met helder strale dui daarop dat Puck nie gedifferensieerd is nie, wat beteken die ys- en nieys-bestanddele het nie van mekaar geskei in ’n kern en mantel nie.[4]
Sien ook
wysigNotas
wysigVerwysings
wysig- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Jacobson 1998.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 Karkoschka, Voyager 2001.
- ↑ 3,0 3,1 Thomas Veverka et al. 1987.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Smith Soderblom et al. 1986.
- ↑ IAUC 4159.
- ↑ USGS: Planet and Satellite Names and Discoverers.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Dumas Smith et al. 2003.
- ↑ 8,0 8,1 Karkoschka, Hubble 2001.
Bronne
wysig- Jacobson, R. A. (1998). "The Orbits of the Inner Uranian Satellites From Hubble Space Telescope and Voyager 2 Observations". The Astronomical Journal. 115 (3): 1195–1199. Bibcode:1998AJ....115.1195J. doi:10.1086/300263.
{{cite journal}}: Ongeldige|ref=harv(hulp) - Karkoschka, Erich (2001). "Voyager's Eleventh Discovery of a Satellite of Uranus and Photometry and the First Size Measurements of Nine Satellites". Icarus. 151 (1): 69–77. Bibcode:2001Icar..151...69K. doi:10.1006/icar.2001.6597.
- Karkoschka, Erich (2001). "Comprehensive Photometry of the Rings and 16 Satellites of Uranus with the Hubble Space Telescope". Icarus. 151 (1): 51–68. Bibcode:2001Icar..151...51K. doi:10.1006/icar.2001.6596.
- Thomas, P.; Veverka, J.; Johnson, T.V.; Brown, Robert Hamilton (1987). "Voyager observations of 1985U1". Icarus. 72 (1): 79–83. Bibcode:1987Icar...72...79T. doi:10.1016/0019-1035(87)90121-7.
- Smith, B. A.; Soderblom, L. A.; Beebe, A.; Bliss, D.; Boyce, J. M.; Brahic, A.; Briggs, G. A.; Brown, R. H.; Collins, S. A. (4 Julie 1986). "Voyager 2 in the Uranian System: Imaging Science Results". Science. 233 (4759): 43–64. Bibcode:1986Sci...233...43S. doi:10.1126/science.233.4759.43. PMID 17812889.
- Dumas, Christophe; Smith, Bradford A.; Terrile, Richard J. (2003). "Hubble Space Telescope NICMOS Multiband Photometry of Proteus and Puck". The Astronomical Journal. 126 (2): 1080–1085. Bibcode:2003AJ....126.1080D. doi:10.1086/375909.
- Marsden, Brian G. (16 Januarie 1986). "Satellites of Uranus and Neptune". IAU Circular. 4159. Besoek op 24 Januarie 2012.
- USGS/IAU (21 Julie 2006). "Planet and Satellite Names and Discoverers". Gazetteer of Planetary Nomenclature. USGS Astrogeology. Besoek op 24 Januarie 2012.
Skakels
wysig
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Puck (maan).
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.
