Römertopf

Die Römertopf (Duits: "Romeinse pot") is 'n kleipotjie met 'n deksel en 'n geglasuurde binnekant wat volgens antieke Romeinse voorbeelde ontwikkel is om kos in 'n bakoond gaar te maak. Dit is in 1967 op die Duitse mark ingevoer en het veral in die 1970's en 1980's in Duitse huishoudings gewild geraak. Die naam word wêreldwyd as handelsmerk beskerm. Tot op hede is meer as 25 miljoen Römertopf-potjies verkoop.

'n Römertopf ®

Kleipotjies het 'n lang tradisie wat terugstrek tot prehistoriese jagtersgemeenskappe wat hul vangs in warm as of oor die oop vuur gaar gemaak het. Maar dit was die Etruskers en Romeine wat die kuns van stoomgaarmaak vervolmaak het deur kos in kleipotjies in hul eie sap gaar te maak. So kon hulle dus sappige vleis met 'n sagte tekstuur verkry. Die deksels van moderne Römertopf-potjies word sowat 'n kwartier in water gedompel. Water, wat deur die poreuse kleimateriaal geabsorbeer is, word later tydens die kookproses as stoom vrygestel waarin die kos (vleis of groente) gaargemaak word. Die Römertopf is ook geskik om brood in te bak (sonder byvoeging van water) en vervolgens in te bêre, of om kos in 'n mikrogolfoond gaar te maak. Ander spesiale variante, wat tans te koop is, word byvoorbeeld gebruik om aartappels of uie in te stoor.

Veral vleisbredies word deur verskillende beskawings al eeue lank in kleipotjies gaar gemaak. 'n Bekende voorbeeld hiervan is die spitslopende tajine-pot van Marokko. Soortgelyke koniese potjies (sonder deksels) is ook in Japan en Switserland (caquelons genoem) in gebruik. Een van die gewildste geregte op die Balkanskiereiland, Đuveč, word in 'n gelyknamige potjie gekook, net soos die Sjinese shaquo, die Spaanse Frijoles de la olla ("boontjies uit die potjie"), Turkse Kuzu Güveç (wat van lamsvleis berei word) of Italiaanse soufflés wat in 'n oop potjie, die pirofila di terracotta, berei word.

Sien ook

• Stoomoond

Eksterne skakels

• http://www.roemertopf.de/rezepte_datenbank.php Geargiveer 3 Maart 2017 op Wayback Machine