Rudolf Hess
Rudolf Walter Richard Hess [hɛs] (* 26 April 1894 in Alexandrië, Egipte; † 17 Augustus 1987 in Wes-Berlyn, Wes-Duitsland), was 'n Nasionaal-Sosialistiese Duitse politikus en militaris.
| Rudolf Hess (Rudolf Heß) | |
 Rudolf Hess in 1935 | |
Adjunk van Hitler (Stellvertreter des Führers)
| |
| Ampstermyn 21 April 1933 – 12 Mei 1941 | |
| Vise | Martin Bormann |
|---|---|
| President | Adolf Hitler |
| Voorafgegaan deur | Amp geskep |
| Opgevolg deur | Martin Bormann (as leier van die Parteikanzlei) |
Leier van die Ryk (Reichsleiter)
| |
| Ampstermyn 1933 – 1941 | |
| President | Adolf Hitler |
| Voorafgegaan deur | Amp geskep |
| Opgevolg deur | Amp afgeskaf |
Persoonlike besonderhede
| |
| Gebore | Rudolf Walter Richard Hess 26 April 1894 Alexandrië, Egipte, Ottomaanse Ryk |
| Sterf | 17 Augustus 1987 Spandau, Wes-Berlyn, Wes-Duitsland |
| Politieke party | Nasionaal-Sosialistiese Duitse Arbeidersparty |
| Eggenoot/-note | Ilse Pröhl (22 Junie 1900 – 7 September 1995) |
| Kind(ers) | Wolf Rüdiger Hess (18 November 1937 – 14 Oktober 2001) |
| Alma mater | Universiteit van München |
| Handtekening | 
|
Hy het Adolf Hitler in 1919 ontmoet. Nadat Hess 'n lid van die Thule-geselskap geword het, het hy op 1 Julie 1920 by die Nasionaal-Sosialistiese Duitse Arbeidersparty aangesluit. In 1923 het Rudolf Hess deelgeneem aan die mislukte staatsgreep wat deur Hitler georganiseer is. In 1933 is hy as minister sonder portefeulje aangestel en vanaf 1939 was hy lid van die "Ministerraad vir Ryksverdediging".
In die openbare lewe het Hess as 'n fanatieke aanhanger van die Führerkult (leierkultus) opgetree wat rondom Hitler gekultiveer is. Hitler het hom reeds in 1933 as sy vise benoem. In 1941 het Hess – blykbaar sonder raadpleging van Hitler of ander Nazi-leiers – na Skotland in Groot-Brittanje gevlieg om die Britse regering tot 'n vredesooreenkoms met die Duitse Ryk te oorreed. Hy is as krygsgevangene in hegtenis geneem en in 1945 aan die Internasionale militêre geregshof in Neurenberg oorgelewer. Hy was een van 24 hoofbeskuldigdes in dié geregshof se verhore teen Duitse oorlogsmisdadigers. Op 1 Oktober 1946 is hy op twee van vier aanklagte teen hom skuldig bevind en tot lewenslange tronkstraf gevonnis.
Hy was die enigste oorblywende gevangene in die Geallieerdes se gevangenis vir oorlogsmisdadigers in Berlyn-Spandau toe hy in 1987 daar selfmoord gepleeg het. Die Spandau-gevangenis is daarna gesloop om te voorkom dat neo-Nazi's dit as 'n "heiligdom" sou kon beskou.