Sieneres (Germaans)

'n Sieneres is in die Germaanse heidendom 'n vrou wat glo die vermoë het om die toekoms te voorspel en toorkuns te beoefen. Hulle word ook ander name genoem, soos profetes, wyse vrou, heks of priesteres, in vroeë bronne sowel as moderne geskrifte.[1][2] In die Noorse mitologie word 'n sieneres gewoonlik 'n völva of vala genoem.

'n Beeld van die Germaanse sieneres Veleda, 1844 (Jardin du Luxembourg, Parys).

Sieneresse is deel van die sjamaanse tradisies van Europa voor die Christendom, en hulle het 'n outoritêre posisie beklee in die Germaanse gemeenskap. Hulle word so vroeg as die Romeinse tydperk genoem toe hulle byvoorbeeld soms gewapende weerstand teen Romeinse heerskappy gelei en as gesante na Rome gedien het.

Ná die Romeinse tydperk kom sieneresse voor in rekords van die Noord-Germaanse volk, waar hulle 'n herhaalde motief in die Noorse mitologie is. Beide die klassieke en Noorse weergawes dui daarop dat hulle toorstaffies gebruik het en op verhoogde platforms gesit het tydens séances.

Die naam van verskeie Germaanse sieneresse kom in Romeinse en Griekse letterkundige rekords voor, insluitende Albruna, Veleda, Ganna en, op 'n argeologiese vonds, Waluburg. In die Noorse mitologie word verskeie sieneresse genoem, van wie sommige by name, insluitende Heimlaug völva, Þorbjörg lítilvölva, Þordís spákona en Þuríðr Sundafyllir. In die Noord-Germaanse godsdiens het die godin Freyja 'n besonderse verbintenis met sieneresse gehad. Daar is aaanduidings dat die Wikingprinses en heilige van Kiëf-Roes Olga een van hulle was: Sy het as 'n "priesteres van Freyja" gedien onder die Skandinawiese elite in Kiëf-Roes voordat hulle gekersten is.

Argeoloë het verskeie grafte geïdentifiseer wat lyk of dit die oorblyfsels is van dié van Skandinawiese sieneresse. Hulle bevat voorwerpe soos staffies, sade met hallusinogeniese en geslagsprikkelende eienskappe en verskeie voorwerpe wat op hoë status dui.

Die gemeenskap se oortuigings oor die praktyke en vermoëns van sieneresse sou bygedra het tot die ontwikkeling van die Europese begrip van "hekse", want hulle praktyke het ná die Christendom bly voortbestaan.

Verwysings

wysig
  1. Morris 1991, p. 30.
  2. Sundqvist 2002, p. 82.

Skakels

wysig