Sneeu-uil
Die sneeu-uil (Bubo scandiacus),[4] ook bekend as die pooluil, die wituil en die Arktiese uil,[5] is 'n groot, wit uil van die ware uilfamilie.[6] Sneeu-uile is inheems aan die Arktiese streke van beide Noord-Amerika en die Palearktika, en broei meestal op die toendra.[7] Dit het 'n aantal unieke aanpassings aan sy habitat en lewenstyl, wat redelik verskil van ander bestaande uile.[8] Een van die grootste uilspesies, dit is die enigste uil met hoofsaaklik wit vere.[9] Mannetjies is geneig om 'n suiwerder wit oorhoofs te wees, terwyl wyfies geneig is om meer uitgebreide vlekke van donkerbruin te hê. Jong manlike sneeu-uile het donker merke wat soortgelyk aan wyfies kan lyk tot volwassenheid, op watter punt hulle tipies witter word. Die samestelling van bruin merke rondom die vlerk, hoewel nie onfeilbaar nie, is die mees betroubare tegniek om individuele sneeu-uile te verouder en te seks.
| Sneeu-uil | |
|---|---|
| |
| 'n Jong Sneeu-uil dra sy prooi, 'n Amerikaanse swart eend, Biddeford Pool, Maine. | |
Wetenskaplike klassifikasie 
| |
| Domein: | Eukaryota |
| Koninkryk: | Animalia |
| Filum: | Chordata |
| Klas: | Aves |
| Orde: | Strigiformes |
| Familie: | Strigidae |
| Genus: | Bubo |
| Spesie: | B. scandiacus
|
| Binomiale naam | |
| Bubo scandiacus | |
| |
Aanteling Nie Aanteling | |
| Sinonieme | |
| |
Die meeste uile slaap bedags en jag in die nag, maar die sneeu-uil is dikwels bedags aktief, veral in die somer.[7] Die sneeu-uil is beide 'n gespesialiseerde en algemene jagter. Sy broeipogings en wêreldbevolking is nou gekoppel aan die beskikbaarheid van toendra-lemmings, maar in die nie-broeiseisoen, en soms tydens broei, kan die sneeu-uil aanpas by byna enige beskikbare prooi - meestal ander klein soogdiere en noordelike water voëls, sowel as, opportunisties, aas.[5][8]Sneeu-uile maak gewoonlik nes op 'n klein hoogte op die grond van die toendra.[10] Die sneeu-uil lê 'n baie groot klomp eiers, dikwels van ongeveer 5 tot 11, met die lê en uitbroei van eiers aansienlik verspring.[8] Ten spyte van die kort Arktiese somer neem die ontwikkeling van die kleintjies relatief lank en word onafhanklikheid in die herfs gesoek.[7]
Die sneeu-uil is 'n nomadiese voël, broei selde op dieselfde plekke of met dieselfde maats op 'n jaarlikse basis en broei dikwels glad nie as prooi nie beskikbaar is nie.[8] Sneeu-uile is 'n grootliks trekvoël en kan amper oral naby die Arktiese gebied ronddwaal, en soms onvoorspelbaar in groot getalle na die suide ontwrig.[8][11] Gegewe die moeilikheid om so 'n onvoorspelbare voël te ondersoek, was daar min in-diepte kennis histories oor die sneeu-uil se status. Onlangse data dui egter daarop dat die spesie skerp afneem.[12] Terwyl die globale bevolking eens op meer as 200 000 individue geskat is, dui onlangse data daarop dat daar waarskynlik minder as 100 000 individue wêreldwyd is en dat die aantal suksesvolle broeipare 28 000 of selfs aansienlik minder is.[13] Alhoewel die oorsake nie goed verstaan word nie, is talle, komplekse omgewingsfaktore wat dikwels met aardverwarming verband hou, waarskynlik aan die voorpunt van die broosheid van die sneeu-uil se bestaan.
Verwysings
wysig- ↑ "Bubo scandiacus Linnaeus 1758 (snowy owl)". PBDB.
- ↑ BirdLife International. (2021). "Bubo scandiacus". IUCN Red List of Threatened Species. 2021: e.T22689055A205475036. doi:10.2305/IUCN.UK.2021-3.RLTS.T22689055A205475036.en. Besoek op 3 Julie 2024.
- ↑ "Appendice". CITES. Besoek op 14 Januarie 2022.
- ↑ Lewis, Deane (4 Julie 2022). "Snowy Owl ~ Bubo scandiacus (Nyctea scandiaca)". The Owl Pages. Besoek op 30 Desember 2022.
- ↑ 5,0 5,1 Potapov, Eugene & Sale, Richard (2013). The Snowy Owl. T&APoyser. ISBN 978-0713688177.
- ↑ König, Claus; Weick, Friedhelm (2008). Owls of the World (2nd uitg.). London, UK: Christopher Helm. ISBN 9781408108840.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Voous, Karel H.; Cameron, Ad (illustrator) (1988). Owls of the Northern Hemisphere. London, Collins. pp. 209–219. ISBN 978-0-00-219493-8.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 Holt, D. W.; Larson, M. D.; Smith, N.; Evans, D. L.; Parmelee, D. F. (4 Maart 2020). Billerman, S. M. (red.). "Snowy Owl (Bubo scandiacus)". Birds of the World. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA. doi:10.2173/bow.snoowl1.01.
- ↑ Solheim, R. (2012). "Wing feather moult and age determination of Snowy Owls Bubo scandiacus". Ornis Norvegica. 35: 48–67. doi:10.15845/on.v35i0.289. hdl:11250/2454504.
- ↑ Hume, R. (1991). Owls of the world. Running Press, Philadelphia.
- ↑ Sindelar Jr., C. (1966). "A comparison of five consecutive Snowy Owl invasions in Wisconsin". Passenger Pigeon. 28 (10): 108.
- ↑ Bent, A. C. (1938). Life Histories of North American Birds of Prey (part 2), Orders Falconiformes and Stringiformes (Vol. 170). US Government Printing Office.
- ↑ Marthinsen, Gunnhild; Wennerberg, Liv; Solheim, Roar; Lifjeld, Jan T. (2009). "No phylogeographic structure in the circumpolar snowy owl (Bubo scandiacus)". Conservation Genetics. 10 (4): 923–933. Bibcode:2009ConG...10..923M. doi:10.1007/s10592-008-9581-6. S2CID 6706626.