Sophie de Bruyn
Sophia Theresa Williams (Sophie de Bruyn) is in 1938 in Port Elizabeth gebore, en het daar grootgeword. Tydens haar skoolloopbaan het sy gedurende skoolvakansies vir sakgeld by die Van Lane-tekstielfabriek gewerk. Die werkers by die tekstielfabriek het haar gevra om hulle te help om hul probleme met die fabrieksbase op te los. Sy het later 'n vakbondverteenwoordiger geword en meer betrokke geraak met die werkers se griewe. Sy het aangehou om by die fabriek te werk en nooit weer teruggekeer skool toe nie.
Sophie de Bruyn | |
|---|---|
| Gebore | Sophia Theresa Williams 1938 Villageboard, Port Elizabeth |
| Nasionaliteit |  Suid-Afrika |
| Beroep | Regeringsamptenaar |
| Bekend vir | Uitvoerende lid van die Tekstielwerkersunie in Port Elizabeth, stigterslid van die Suid-Afrikaanse Vakbondkongres (SAVK), voltydse organiseerder van die Kleurlingkongres in Johannesburg.[1] |
| Politieke party | ANC |
| Eggenoot | Andrew de Bruyn |
Loopbaan wysig
Sophie was 'n stigterslid van die Suid-Afrikaanse Vakbondkongres (SAVK), voorganger van COSATU.[2] Haar vakbondwerk het oorvleuel met politieke bewegings soos die van die ANC. Rondom dieselfde tyd was die Kleurlingkongres ook gestig. In 1955 was Sophie aangestel as 'n voltydse organiseerder van die Kleurlingkongres in Johannesburg. Die ANC het vir die Transvaalse Indiërkongres (TIC) en vir die Kleurlingkongres kantoorruimte in hul kantore beskikbaar gestel.
Die Kleurlingkongres het vir Sophie afgevaardig om saam met die prokureur Shulamuth Muller te werk, 'n prokureur wie se man, Mike Muller, sekretaris-generaal van die Tekstielwerkersunie, toe reeds verban was. Saam het hulle vroue soos Helen Joseph, Lillian Ngoyi en Rahima Moosa gehelp om pasboekprobleme op te los. Terselfdertyd was Sophia aan die voorpunt van die organiseering van die Vryheidsmanifes van Kliptown. Sy was die leier van die Vroue-optog na die Uniegebou in 1956 en is die enigste oorlewende leier van dié geskiedkundige gebeurtenis.[1]
Familielewe wysig
Sophie is in 1958 getroud met Andrew de Bruyn, ook 'n aktivis. Gedurende die apartheidsjare is Andrew deur die ANC na Lusaka verskuif, en was vir ses jaar lank van sy familie geskei voordat Sophie en hul kinders by hom kon aansluit. Hulle het in 1990 na Suid-Afrika teruggekeer, nadat die ANC ontban is. Andrew was later aangestel as ambassadeur in Jordanië en sterf in 1999.[3]
Huidig wysig
Sophia woon tans in Johannesburg en is Adjunkspeaker van die Gauteng-wetgewer. Sy is 'n lid van die nasionale uitvoerende komitee van die ANC se Vroueliga en is 'n lid van die Saartjie Baartman Verwysingsgroep.[1]
Straatnaam wysig
Sophie de Bruynstraat (voorheen bekend as Schubartstraat) in Pretoria is in 2012 na haar genoem.[4]
Verwysings wysig
- ↑ 1,0 1,1 1,2 "SA History Online:Sophia Theresa Williams de Bruyn" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 Mei 2020. Besoek op 14 Mei 2016.
- ↑ "SA History Online: South African Congress of Trade Unions (SACTU) is formed" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Januarie 2019. Besoek op 14 Mei 2016.
- ↑ "Apartheidsmuseum: Malibongwe – Let us praise the women, Portraits by Gisele Wulfsohn" (PDF). Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 18 Maart 2015. Besoek op 14 Mei 2016.
- ↑ "ShowMe: Pretoria's new street names" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Maart 2019. Besoek op 14 Mei 2016.