Willem Petrus de Villiers: Verskil tussen weergawes

Toe ds. De Villiers die herderstaf op Beaufort opneem, was hy maar 25 jaar oud en onervare, maar vol moed, krag en geesdrif. Hy het die geestelike en administratiewe werk in die gemeente met ywer en deursettingsvermoë aangepak. Veral het hy groot baanbrekerswerk in verband met die onderwys gedoen. Uit die staanspoor het hy, bygestaan deur die kassier, hom daarvoor beywer om die kerk se geldsake op 'n gesonde voet te kry. Met sukses maak hulle 'n begin om die kerkskuld af te betaal. Vir dié doel is vir die eerste maal in die gemeente se bestaan kerkbasaars gehou en selfs gewyde konserte. Teen Julie [[1870]] is die kerkskuld verminder tot £300 (gegewe 'n leraarsalaris van £350, waarskynlik sowat R350 000 in hedendaagse geldwaarde) en daarna nog verder afgebring. Jaarliks in Januarie is gereeld verslag aan die gemeente gedoen in verband met die geldelike stand. Die kerkraad kon daartoe oorgaan om die kerkgebou op te knap, die [[pastorie]] van 'n broodnodige strooidak te voorsien en ook 'n lykswa aan te skaf (1870). Die kerkraad het in hierdie tyd, soos trouens nog lank daarna, baie las gehad van bankhuurders wat versuim het om hul bankgeld te betaal en waardeur die kerkkas etlike ponde skuld gely het. Ds. De Villiers was vasberade om dié mense die les goed te leer. Daar is eenvoudig besluit om korte mette met hulle te maak en voortaan sou almal die reg verbeur om 'n kerkbank te gebruik as hulle enkele jare agtereenvolgens nie huur betaal het nie. Om verstaanbare redes het dit heelwat verset uitgelok, wat die taak van die bankmeester, C.G. Smith, so bemoeilik het dat hy bedank het weens die vele onaangenaamhede wat dit vir hom veroorsaak het. Die koster, G. Davidtz, is toe gelas om die bankboek oor te neem.