Kundigheidsverlies: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Lyn 13:
* Uit die Suid-Afrikaanse lugmag bedank etlike sleutelpersoneellede (vlieëniers, vliegtuigtegnici en tegniese offisiere) om by die Australiese lugmag aan te sluit (2008). Beter salarisse en werkomstandighede, maar bowenal die vooruitsig om weer aktief te vlieg en operasies te bedryf, word as hoofredes vir die uittog beskryf. Frustrasies weens rassekwotas, burokratiese [[rompslomp]] en ’n gebrek aan behoorlike loopbaanbeplanning dra daartoe by.<ref>[http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/2008/06/03/SK/1/tegverlies_1836.html Gibson, E. 2008. Lugmag bloei doood: Kundiges gelok na Australië. ''Die Burger'', 03 Junie:1]</ref>
* Hoogs opgeleide tegnici en wetenskaplikes wil naby institute of vervaardigers wees wat gevorderde toerusting kan bied om verdere tegnologiese ontwikkeling of wetenskaplike proewe moontlik te maak (geen lang wagtydperke van toerusting by die doeane nie). Vakgenote kan ook meermaal nouer saamwerk aan dieselfde projek en mekaar motiveer. Lande lyk ook aantreklik waar die wetgewing op wetenskaplike navorsing so lig moontlik is en waar daar genoeg geld, leesstof (biblioteke, multimedia) en bestaande infrastruktuur beskikbaar is om navorsingsprojekte aan te moedig. Dikwels is die Suid-Afrikaanse institute blind vir hul wetenskaplikes se werk (of die moontlikhede daarvan) – buitelandse institute sien wel die potensiaal raak en raap die kundiges op. Veelmaal sluit die Suid-Afrikaanse regeringsinstitute projekte wat nie vinnig genoeg na hul sin vorder nie, of weens radikale besuinigingsmaatreëls, soos die gestaakte korrelbedkernreaktor-program<ref>[http://www.world-nuclear.org/info/Country-Profiles/Countries-O-S/South-Africa/ World Nuclear.org: South Africa / PBMR]</ref> en litium-batteryontwikkelingseenhede.<ref>[http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/2011/05/17/PQ/9/adlithium-PQ.html Robinson, T. 2011. Scientific opportunities lost.]</ref>
* Vraag en aanbod speel 'n rol, maar ook die [[wet van die remmende voorsprong]]: toe die rentekoerse gedurende die vroeë 1990's in Suid-Afrika hoog was en die boubedryf verlangsaam het, is geskikte Suid-Afrikaanse argitekte deur Duitsland genader om te help met die heropbou van die voormalige Oos-Duitsland.<ref>[http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/1993/07/31/1/22.html Van Bart, M. 1993. Argiteksprofessie verloor personeel aan ander beroepe. ''Die Burger'', 31 Julie:1]</ref> Net so het 500 spesialiste van die Atoomenergiekorporasie hul werk in 1995 verloor, nadat die destydse Minister van Energiesake, [[Pik Botha]], aangekondig het dat die Z-aanleg (uraanverrykingsaanleg by Pelindaba) in Maart dieselfde jaar gaan sluit. Verrykte uraan kon sedert die einde van apartheid (en groter toegang tot buitelandse markte) goedkoper ingevoer word en die staat R80 miljoen per jaar spaar. Dr. Reinard Arndt, toenmalige president van die Stigting vir Navorsingsontwikkeling, het gewaarsku dat die spesialiste in die buiteland "opgeraap" sal word.<ref>[http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/1995/01/27/4/10.html Schneider, I. 1995. SA uraankenners sal deur buiteland 'opgeraap' word. ''Die Burger'', 27 Januarie:4]</ref>
* Dikwels is die valutabeheer van 'n betrokke land nie geskik vir 'n bedryf wat buitengewoon groot geld hanteer nie (d.w.s. miljarde Rand vs. miljoene Rand). Die sakeman of -vrou sal so 'n Suid-Afrikaanse onderneming noodgedwonge na 'n land skuif wat hetsy 'n vrye ekonomie is, hetsy veel minder eise stel.<ref>[http://152.111.1.88/argief/berigte/beeld/2014/10/06/8/hofieeee_32_0_34837237.html ''Beeld''. 2014. Vraagteken oor nut van valutabeheer. 6 Oktober:8]</ref> Meer as 8 000 Suid-Afrikaanse miljoenêrs (d.w.s. persone met netto bates van meer as VS-$1 miljoen; die hoofwoonhuis uitgesluit) het tussen 2000 en 2014 die ankers gelig en Suid-Afrika vaarwel toegeroep. Slegs 500 miljoenêrs het Suid-Afrika binnegekom, meestal vanuit Afrika self. Van die redes vir die groot getalle emigrasie is die kommer dat Suid-Afrika in 'n tweede Zimbabwe kan ontaard, die hoë misdaadvlakke, die verswakkende gehalte van die onderwys en ’n algemene gebrek aan sakegeleenthede. Brittanje en veral [[Londen]] bly die grootste trekpleister vir skatryk Suid-Afrikaners: wat insluit die taal, die internasionale status van die stad, gemak om oor grense heen te reis, gemak om geld na die betrokke land toe oor te plaas, gehalteonderwys en maklike toegang tot eiendom. Daarteenoor word in Suid-Afrika die sakegeleenthede in die land aan bande gelê deur hoë vlakke van staatsregulering, waar veral die swartbemagtigingsbeleid, valutabeheer en hoë belastingskoerse ’n afskrikmiddel is vir die oprigting van nuwe ondernemings. Naas Londen is ander gewilde bestemmings Australië, Ciprus, Mauritius, die VSA en Kanada.<ref>[http://152.111.1.88/argief/berigte/beeld/2015/07/10/B1/13/ekpakvirperth_33_0_285345922.html Kloppers, E. 2014. Rykes verlaat SA op ’n streep. ''Beeld'', 10 Julie:13]</ref>