Geochemie: Verskil tussen weergawes

Hierdie afdeling van die vakgebied chemie het ontstaan in die 1950's. Dit stel geoloë in staat om die chemiese of isotopiese samestelling van minerale te ondersoek. Aanvanklik was daar 'n kloof van onbegrip tussen die vakgebiede chemie, fisika en geologie, maar dit het vinnig verander toe dit duidelik geword het dat geochemie die begrip van baie prosesse hier op aarde en in die [[sonnestelsel]] kan help vergrootverbeter.

Een werktuigwerkswyse wat in die geochemie gebruik word, is die bepaling van die [[isotoopverhouding]]s van stabiele kerne. Die studie van isotope in die geochemie het maar taamlik onlangs begin, en die eerste resultate is eers in die 1950s gepubliseer.

Soms betref hierdie ontleding die studie van eenvoudige ruiling van isotope, 'n termodinamiese ewewig wat se studie 'n soort geotermometer oplewer. Maar die verhouding wat gemeet word kan ook deur die kinetiek van die isotoopfraksionering bepaal wees. Dit lewer inligting oor die padroete waarlangs die isotoopverhouding gevorm is.<ref name="McSween">Geochemistry: Pathways and Processes {{Outeur|Harry Y. McSween, Steven M. Richardson, Maria Uhle}} Columbia University Press, 2003, ISBN 0-231-50903-0, ISBN 978-0-231-50903-9</ref>

Die belangrikste elemente waarvan die isotope ondersoek word is H, C, N, O en S. Hulle is volop en belangrik vir die prosesse van diealle lewelewensprosesse. Hulle is ook taamlik ligte elemente. Die isotope wat geskik is vir hierdie vorm vansoort navorsing is gewoonlik taamlik lig. Die swaarder isotope Z>16 raak in die natuur nie so maklik gefraksioneer nie.

By ligte nukliede is die verskil in massa tussen isotope taamlik groot. Die grootste verskil is tussen {{sub sup|2|}}H en {{sub sup|1|}}H. [[Deuterium]] is twee keer so swaar as [[protium]].

Vir swawel is die verskil baie kleiner: {{sub sup|34|}}S is slegs 6,25% swaarder as {{sub sup|32|}}S. <ref name="McSween" />