|
Nordiese immigrante was reeds aan die begin in die [[17de eeu]] deel van Europese vestiging in Suid-Afrika. Die immigrante wat as werknemers van die [[VOC]] aangekom het, is meestal in die Afrikanerbevolking opgeneem. vanaf 1850 het die patroon begin verander met die vestiging van Finse, Noorse en Sweedse sendeling genootskappe in Suid-Afrika asook die vestiging van Noorweegse en Sweedse gemeenskaplike nedersettings. <ref name=Oden>Regional cooperation in Southern Africa, deur Bertil Odén, Haroub Othman, Nordiska Afrikainstitutet, pp 20-21</ref><ref>[http://records-at-eggsa.org/newsletters/north_west/famnea2008-Feb.pdf The Swedish Emigration to Potchefstroom], FAMNEA, nuusbrief van die Genealogie Genootskap van SA - Noordwes, Februarie 2008, Jaargang 5, Uitgawe 1</ref>
Immigrasie van individue uit die arm Nordiese lande het vinnig toegeneem nadat [[diamant]]e in [[Kimberley]] in [[1867]] en [[goud]] in [[1886]] in die [[Witwatersrand]] ontdek is. Duisende Nordiese avonturiers, matrose, spoorwegwerkers, vakmanne en ingenieurs is deur die ekonomiese geleenthede gelok. Immigrasie uit die Nordiese lande het 'n hoogtepunt bereik tussen 1890 en 1910. Teen die einde van die tydperk was daar tussen 40004 000 en 50005 000 immigrante wat in die Nordiese lande gebore is in Suid-Afrika; rofweg ewe veel uit Swede, Noorweë en Denemarke met 'n kleiner aantal, meestal Sweedssprekende, Finne. Die immigrante het hulle ook ongeveer gelykop in die [[Kaapkolonie]], [[Natal]] en die [[Zuid-Afrikaansche Republiek|Transvaal]] gevestig. <ref name=Oden/>
==Stigting==
Na die uitbreek van die oorlog is 'n vergadering op 12 Oktober 1899 in [[Pretoria]] gehou waar die Skandinawiese korps gestig is vir Vrywilligersvrywilligers uit [[Skandinawië]] en Finland om magte in die Transvaal te ondersteun. Die stigter was kaptein Axel Christer Helmfrid Uggla, hoofingenieur van die [[Nederlands-Suid-Afrikaanse Spoorwegmaatskappy|Nederlandsch-Zuid-Afrikaansche Spoorweg Maatschappij]].<ref>C. De Jong, ''[http://samilitaryhistory.org/vol045cj.html Die verslag van suster Elin Lindblom oor die Skandinawiese ambulans in die Tweede Anglo-Boere-oorlog]'', [http://samilitaryhistory.org/ Military History Journal], Vol 4 No 5 </ref> Die diens van die eenheid is aan die [[Zuid-Afrikaansche Republiek|ZAR]] -regering aangebied wat dit aanvaar het. Model 1888 Mausergewere en 90 perde is deur die ZAR-regering verskaf en gepaste klere en uniforms is deur die komitee aangekoop. Op die eerste dag het 68 Skandinawiërs aangesluit waarvan drie vir mediese diens. Drie ossewaens is vir logistieke doeleindes aangeskaf. Johannes Flygare, 'n landmeter wat in Zoeloeland aan Lutherse sendelinge uit Swede gebore is en [[Afrikaans]] en swart tale kon praat, is as [[Veldkornet]] aangestel. Erik Stålberg wat tevore 'n adjudant-offisier in die KonklikeKoninklike Sweedse leër was, was die enigste opgeleide offisier en is as eerste Luitenantluitenant aangestel en die Deen William Baerentzen as tweede Luitenantluitenant.<ref name=angloboerwar/>
In 1899 het die eenheid op die ou einde bestaan uit 9 offisiere en onderoffisieronderoffisiere bestaan en 104 gewone rekrute waarvan 45 Swede, 24 Dene, 18 Finne, 13 Noorweërs en 13 ander nasionaliteite was.<ref name=angloboerwar>[http://www.angloboerwar.com/ The Anglo Boer War website], [http://www.angloboerwar.com/forces/scandinavian_corps.htm Scandinavian Volunteers], deur Stellan Bojerud, Besoek op 9 Augustus 2009</ref> Ander nasionaliteite wat in die vrykorps verteenwoordig is was sewe Duitsers, waaronder die Jood Gustav Lindenberg uit Klerksdorp, drie Nederlanders, twee Russe en een Engelsman.<ref>Volgens ander bronne was daar slegs een Rus en ook 'n Italianer - sien: Regional cooperation in Southern Africa, deur Bertil Odén, Haroub Othman, Nordiska Afrikainstitutet, pp 39</ref>
Die eenheid se hooftaak sou [[sabotasie]]-operasies wees maar hulle het ook deelgeneem aan die [[Beleg van Mafikeng]] en die Veldslae van Magersfontein en Paardeberg. Luitenant Ståhlberg het slegs ongeveer 'n week gehad om basiese militêre opleiding aan die eenheid wat min vorige militêre, wapen of ruiter vaardighede gehad het., te verskaf<ref name=angloboerwar/>
Op 16 Oktober 1899 het ongeveer 50 manne van die korps voor President [[Paul Kruger]] geparadeer voor hulle na die front vertrek het. Kruger het die eenheid toegespreek en al die vrywilligers se hande geskutgeskud.<ref name=angloboerwar/>
==Beleg van Mafikeng==
|
