Brackenfell: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Lyn 4:
==Ontstaansgeskiedenis van Brackenfell==
 
Uit argiefdokumente blyk dit dat die huidige Brackenfell reeds vroeg in die agtiende eeu beskryf word as geleë oor de Kuyls Rivier by de Duyvenheuvel. Die naam Duyvenheuvel kom nog in dokumentasie voor tot aan die einde van die [[VOC]] tydperk in 1795. Later word die heuwel Kanonberg genoem en nog later Kanonkop. Eens was dit die poort na die vreemde, die onbekende, die ongetemde binneland, later poort na die Bolandse dorpe, grens tussen stad en platteland. Ru afge-ets teen die groen wingerde van die Bottelaryberge was dit sedert die vroegste tye ‘n uitstaande baken in die omgewing. Reisigers het die koppie in die oog gehou om hulle koers te bepaal want van ver af kon jy hom al sien. Dit was dan ook sedert die vroegste tye ‘n gewilde uitspanplek waar paaie gekruis het van noord na suid en van wes na oos, ‘n bymekaarkomplek aan die voet van die heuwel veral aangesien hier verskeie fonteine was. Die boere van die Koeberg het in tye van droogte regs van die koppie verbygetrek met hul vee na die weivelde van die Hottentots-Holland. Grond is destyds spesiaal deur die regering uitgehou as ‘n trekgang vir die vee. Die pad van Durbanville af het by die drif van Stellenberg deurgekom en links by die kop verby verder na Bottelary en Stellenbosch gelei. Die pad van Kaapstad na Klapmuts, Paarl en Wellington het ook links teen die voet van die kop verbygegaan. Vandag ken ons hierdie pad as die R101, die Ou Paarlpad vroeër ook genoem die Kaapse Hardepad.
 
Die kop was een ruigte en sedert die vroegste tye oortrek met welige natuurlike plantegroei en veldblomme. ‘n Welige olienhoutbos het die sonopkant van die kop versier. Wildsbokkies soos duikers, steenbokkies en grysbokkies het teen die hange gewei. Hase, skilpaaie en pragtige voëls was volop. Bosvarings, heide, proteas, suikerbosse, bergrosies, renosterbos, tolbos, riete, suurknolle, vygies, varkblomme, kalkoentjies, viooltjies, pypies en honderde ander soorte van die kleinste, keurigste en geurigste blomsoorte het die koppie in ‘n kaleidoskoop van kleure omgetower. Dit was nog die goeie ou dae van weleer. Louis Leipoldt gee dit so treffend in een van sy verse weer, jy kan amper die geure ruik.