Uraan(II)sulfied
Uraan(II)sulfied of uraanmonosulfied is 'n verbinding van uraan in sy 2+ oksidasietoestand met swael met die formule US.
|
Algemeen | |
|---|---|
| Naam | Uraan(II)sulfied |
 | |
| Chemiese formule | US |
| Molêre massa | 270,1 [g/mol] |
| CAS-nommer | 12039-11-1[1] |
| Voorkoms | silwerwit vastestof wat brons verkleur[2] |
| Fasegedrag | |
| Selkonstantes | a=548,8pm[2] |
| Ruimtegroep | Fm3m |
| Nommer | 225 |
| Strukturbericht | B1 |
| Smeltpunt | 2460 °C[3] |
| Kookpunt | |
| Digtheid | 10,87 [g/cm] (berek.)[4] |
| Oplosbaarheid | |
|
Suur-basis eienskappe | |
| pKa | |
|
Veiligheid | |
| Flitspunt | |
|
Tensy anders vermeld is alle data vir standaardtemperatuur en -druk toestande. | |
Portaal  Chemie
| |
Kristalstruktuur
wysigUraan(II)sulfied kistalliseer met die haliet-struktuur[4], wat die B1-struktuur van die strukturbericht-klassifikasie is.
Chemiese eienskappe
wysigUraan(II)sulfied is 'n silwerkleurige geleier, wat aan die lug blootgestel stadig verkleur na bronskleurig deurdat aan die oppervlak oksiede soos U3O8 gevorm word. Dit het 'n magnetiese oorgang teen 180K en word ferromagneties. Die warmtekapasiteit by die Curiepunt vertoon die tiperende verloop van 'n lambda-oorgang.[2]
Dit kan verkry word deur gepoeierde uraanmetaal in waterstofsulfied te verhit:[2]
Die reaksieproduk is nogtans 'n mengsel van uraanmetaal en verskeie sulfiede. Westrum et al. gebruik sintering teen baie hoë temperature (2100 °C) om homogeniteit te bereik.
Magnetiese eienskappe
wysigUS word ferromagneties onder 177 K met 'n magnetiese moment teen 0K van 1.55 μB. Die 5f-bydrae daarvan is bepaal deur neutrondiffraksie 1,7 μB. Die verskil van -0,15 μB is te wyte aan die diffuse geleidingselektrone wat antiparallel aan die totale moment gepolariseer is. Hoewel US kubies is, het dit 'n enorme magnetiese anisotropie by lae temperature. Onder druk daal die Curietemperatuur teen -0.23K/kbar wat bewys lewer dat US 'n itinerante ferromagneet is. Die magnetiese moment is dus nie vas op een posisie gelokaliseer nie, maar hulle reis rond met die geleidingselektrone wat hulle veral in orbitale van 5f-karakter bevind.[5]
Verwysings
wysig- ↑ "uranium sulfide". CAS Common cemistry.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 EDGAR F. WESTRUM, JR.; ROBERT R. WALTERS; HOWARD E. FLOTOW; DARRELL W. OSBORNE (1968). "Uranium Monosulfide. The Ferromagnetic Transition. The Heat Capacity and Thermodynamic Properties from 1.5 to 3500K". THE JOURNAL OF CHEMICAL PHYSICS. 48 (1).
{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link) - ↑ Eiichiro NAKAI , Masayoshi KANNO, Takashi MUKAIBO (1969). "Oxidation Behavior of Uranium Monosulfide". Journal of Nuclear Science and Technology. 6 (3): 138–142. doi:10.1080/18811248.1969.9732854.
{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link) - ↑ 4,0 4,1 Zachariasen, W.H. (1949). "Crystal chemical studies of the 5f-series of elements. X. Sulfides and oxysulfides". Acta Cryst. 2: 291–296. doi:10.1107/S0365110X49000758.
- ↑ M.S.S. Brooks, T. Gasche, B. Johansson (1995). "Calculated ground state, optical and magneto-optical properties of uranium sulphide". Journal of Physics and Chemistry of Solids. 56 (11): 1491–1497. doi:10.1016/0022-3697(95)00118-2.
{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)