Vought F4U Corsair

Die Vought F4U Corsair was 'n Amerikaanse enkelsitplek, eenmotorige vegvliegtuig wat tydens die Tweede Wêreldoorlog en Korea-oorlog gebruik is. Hierdie vegvliegtuig was ook van die beste vliegtuie van die oorlog, dit het onder andere die grootste skroef en kragtigste enjin gehad: Pratt & Whitney R-2800 Double Wasp. Niemand was verbaas toe die prototipe reeds vinniger as 640 km/h (400 mpu) gevlieg het nie, die eerste prototipe wat dit kon regkry. Die vliegtuig was ontwerp om twee masjiengewere in die vlerke en twee in die romp te dra maar later het ses 12,7 mm masjiengewere die standaard geword. Die masjiengewere was in die buitenste gedeelte van die opvoubare vlerke geïnstalleer. Kanonne en vuurpyle is later bygevoeg.

Vought F4U Corsair
'n Gerestoureerde Corsair uit die Korea-era
Tipe	Vegvliegtuig
Vervaardiger	Chance Vought
Ontwerp deur	Igor Sikorsky & Rex Beisel
Nooiensvlug	29 Mei 1940
Bekendstelling	28 Desember 1942
Onttrek	1979 (Honduras)
Hoofgebruikers	Amerikaanse Lugmag Britse Lugmag
Aantal gebou	12 571

Ontwikkeling

Dit is ironies dat een van die vinnigste en kragtigste vegvliegtuie eers deur die Amerikaanse Vloot afgekeur is. Hulle het die vliegtuig as ongeskik beskou vir gebruik op vliegdekskepe. Twee redes was die swak sig uit die kajuit en die vliegtuig se aard om te bons tydens landings. Die Amerikaanse Marinierskorps het egter die vliegtuig aangekoop en in Februarie tydens die Slag van Guadalcanal het die vliegtuig, as 'n landgebaseerde vliegtuig, aan luggevegte deelgeneem. Dit het homself gou as 'n gedugte vegter bewys en kon die Japannese Mitsubishi A6M Zero op gelyke voet aandurf. Die Marinierskorps was so beïndruk met die vliegtuig dat hulle binne ses maande vanaf sy debuut al hulle eskaders met die Corsair uitgerus het.

Teen die einde van 1943 het die landgebaseerde vliegtuie reeds 500 Japannese vliegtuie vernietig. Die Japannese soldate het die vliegtuig Whistling death genoem na aanleiding van 'n geluid van die lug wat deur die verkoeler gaan wanneer dit duik tydens 'n aanval. Toe die Tweede Wêreldoorlog tot 'n einde kom het die Corsair 2 140 vliegtuie vernietig en meer as 64 000 lug- en grondaanvalle voltooi.

Die Britse Vloot was die eerste vloot om die vliegtuig vanaf 'n vliegdekskip te bedryf. Hulle het die vlerke met 20 cm korter gemaak om dit te huisves binne in die vliegdekskip. Die Britse Corsair's het hulle debuut gemaak met 'n aanval op die Duitse slagskip Tirpitz. Daar is bykans 2 000 Corsair's aan die Britse Vloot en Koninklike Nieu-Seelandse Lugmag verskaf.

Na-Tweede Wêreldoorlog

Die Corsair het ook diens gedoen in die Korea-oorlog. In die eerste jaar van die oorlog, 1950, het die Corsair ongeveer 80% van al die missies vir die Amerikaanse Vloot en Amerikaanse Marinierskorps gevlieg. Nagvegterweergawes was uiters suksesvol en in die daglig het die Corsair's self teen die MiG-15 geveg en oorwin.

Produksie van die vliegtuig is gestaak in 1952 nadat meer as 12 500 eenhede gebou is. Dit is een van die langste produksielope ooit in die geskiedenis van Amerikaanse vegvliegtuigvervaardiging.

Die laaste model F2G was toegerus met die 3 000 perdekrag Pratt & Whitney R-4350 Wasp Major motor wat 50% meer kragtig was as dié van die prototipe. Die Franse Vlootvlieëniers het die vliegtuig gebruik in die guerilla-oorlog in Indochina van 1952 tot 1954.

Daar was verskeie modelle, van F4U-1 tot by F4U-7. Vliegtuie deur ander vervaardigers gebou, se modeltoewysings was as volg: Brewster (F3A) en Goodyear (FG, F2G).

Tegniese besonderhede

Besonderhede van die Vought F4U Corsair:

Item	Statistiek
Aantal motore	1
Tipe motor	Skroef
Vervaardiger	Pratt & Whitney R-2800-8 Double Wasp 18-silinder stermotor
Kraglewering per motor	2 000 perdekrag
Vlerkspan	12,5 m
Lengte	10,15 m
Hoogte	4,9 m
Vlerkoppervlakte	29,17 m2
Maks. opstygmassa	6 350 kg
Maks. snelheid	671 km/h
Operasionele hoogte	11 247 m
Togafstand	1 633 km
Klimvermoë	951 per minuut
Bewapening	Ses 12,7 mm masjiengewere, C-modelle het vier M2 kanonne gehad.

Sien ook

• Lys van vegvliegtuie

Bron

• Crosby, Francis: THE WORLD ENCYCLOPEDIA OF FIGHTERS & BOMBERS. 2015. ISBN 978-1-84476-917-9