Wenera 12
Wenera 12 (Russies: Венера-12 wat Venus 12 beteken) is 'n onbemande Sowjetse ruimtetuig wat deel van hul Wenera-ruimteprogram was om Venus te verken. Dit is om 02:25:13 UTC op 14 September 1978 gelanseer.[1]
 Wenera 12 model | |||||
| Sendingtipe | Venus-wenteltuig / landingstuig | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Operateur | Soviet Academy of Sciences | ||||
| COSPAR-ID | 1978-086A 1978-086C | ||||
| SATCAT-nr. | 11025 12028 | ||||
| Sendingstydsduur | Reis: 3 maande 6 dae Landingstuig: 110 minute | ||||
| Ruimtetuigeienskappe | |||||
| Ruimtetuig | 4V-1 | ||||
| Lanseermassa | 4,457.9 kg | ||||
| Begin van sending | |||||
| Lanseerdatum | 14 September 1978 02:25:13 UTC | ||||
| Vuurpyl | Proton-K/D-1 8K82K | ||||
| Lanseerplek | Baikonoer 81/23 | ||||
| Einde van sending | |||||
| Laaste kontak | 18 April 1980: Wenteltuig | ||||
| Omwentelingsparameters | |||||
| Verwysingstelsel | Geosentries | ||||
| Perigeumhoogte | 177 km | ||||
| Apogeumhoogte | 205 km | ||||
| Helling | 51,5° | ||||
| Venus-ruimtetuig | |||||
| Ruimtetuigkomponent | Ruimtetuig | ||||
| Omwentelingsinvoeging | 19 Desember 1978 | ||||
| Venus-lander | |||||
| Ruimtetuigkomponent | Landingstuig | ||||
| Landingsdatum | 21 Desember 1978, 03:30 | ||||
| Landingsplek | 7°S 294°O | ||||
| |||||
Die landingstuig het op 19 Desember 1978 van die satellietbus geskei en twee dae later die atmosfeer van Venus binnegedring op 21 Desember teen 11,2 km/s. Gedurende die daalfase was aerodinamiese remme en valskerms gebruik om die snelheid te verminder en laastens atmoseerremme. Die landingstuig het 'n sagte landing gemaak om 06:30 Moskoutyd (03:30 Universele Tyd) op 21 Desember nadat dit vir ongeveer 'n uur gedaal het. Die snelheid waarmee die tuig die oppervlakte getref het was ongeveer 7 tot 8 m/s. Inligting was gestuur na die Aarde via die wenteltuig wat as 'n herhaler gedien het; dit het aangehou totdat die wenteltuig na 110 minute na landing buite reik geraak het. Die landingskoördinate was 7°S 294°E.[1] Wenera 11 en 12 het identiese instrumente aanboord gehad.
Wenteltuig
wysigDie wenteltuig was toegerus met sonwind bespeurders, ionosfeer elektron instrumente en twee gammastraal-uitbarstig bespeurders - die Sowjetvervaardigde KONUS en die Frans-vervaardigde SIGNE 2. Daar was SIGNE 2 bespeuders gelyktydig geïnstalleer op die Wenera 12 en Prognoz 7-satelliete wat toegelaat het dat gammastraal bronne se posisie bepaal kon word met triangulasie. Voor en na die verby vlugte van Wenera 11 en Wenera 12 het die twee tuie die tydprofiele van 143 gammastraal uitbarstings opgelewer wat gelei het tot die eerste katelogus van sodanige insidente. Wenera 12 het sy laaste gammastraal uitbarsting op 5 Januarie 1980 gerapporteer. Wenera 12 het ook sy ultraviolet spektrometer gebruik om komeet Bradfield (C/1979 Y1) te ondersoek op 13 Februarie 1980 en ook spektremetriese data tot 19 Maart 1980 gerapporteer.[2]
Die instrumente en eksperimente aanboord was:[3]
- 30–166 nm Uitermatige UV spektrometer
- Saamgestelde plasma spektrometer
- KONUS Gammastraal uitbasting bespeurder
- SNEG Gammastraal uitbarsting bespeuder
- Magnetometer
- 4 Halfgeleier tellers
- 2 Gasafskeidings tellers
- 4 Vonketellers
- Halfronde proton teleskoop
Die sending het in April 1980 geëindig. Wenera 12 is tans in 'n heliosentriese wentelbaan met 'n perikiterion van 0.69 AE, 'n apokiterion van 1.01 AE, eksentrisiteit van 0.19, 'n baanhelling van 2.3 grade en 'n omwentelingstyd van 284 dae.
Landingstuig
wysigDie landingstuig het instrumente aanboord gehad om die chemiese samestelling van die atmosfeer, die samestelling die wolke en die termiese balans van die atmosfeer te ondersoek. Daar was ook 'n gas chromatograaf aanboord om die samestelling van Venus se atmosfeer te meet sowel as instrumente om verstrooide sonuitstraling te meet. 'n Toestel genaamd Groza moes ondersoek instel vir weerlig. Die resultate van al die metings het aangedui dat daar bewyse was vir 'n bietjie weerlig, hoë Ar36/Ar40 verhouding en die ontdekking van koolstofmonoksied op lae hoogtes.
Beide Wenera 11 en Wenera 12 was toegerus met twee kameras wat kleurfoto's kon neem maar die Sowjet literatuur noem dit nie. Altwee die landingstuie het egter geen foto's geneem nie omrede die lense se bedekkings nie afgekom het.[4] Die volgende instrumente was aanboord:
- Terugstrooitroebelheidsmeter – MKh-6411
- Massa spektrometer
- Gas chromatograaf – Sigma
- X-straal fluorospektrometer
- 360° Panoramiese fotometer – IOAV
- Spektrometer (430–1170 nm)
- Mikrofoon/anemometer
- Lae frekwensie radio sensor
- 4 Termometers
- 3 Barometers
- Versnellingsmeter – Bizon
- Penetrometer – PrOP-V
- Grond analise toestel
- 2 Kleur kameras
- Klein sonenergie batterye – MSB
Verwysings
wysig- ↑ 1,0 1,1 "Venera 12". NASA.
- ↑ "Venera 12". NASA Space Science Data Coordinated Archive.
- ↑ Mitchell, Don P. "Drilling into the Surface of Venus". Besoek op 13 April 2013.
- ↑ "Venera 12 Descent Craft". NASA Space Science Data Coordinated Archive.
| Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal. |
