Wikipedia:Voorbladartikel week 51 2018
Die nasionale vlag van Duitsland (Duits: Flagge Deutschlands) bestaan uit drie ewe groot horisontale bane in die nasionale kleure swart, rooi en goud (Duits: Schwarz-Rot-Gold). Die vlag is in 1919 tydens die kortstondige Republiek van Weimar vir die eerste keer goedgekeur en was tot 1933 in gebruik.
Duitsland se twee kompeterende tradisies van nasionale kleure, swart-rooi-goud en swart-wit-rooi, speel ’n belangrike rol in die Duitse geskiedenis. Die swart-rooi-goud-driekleur het sy eerste verskyning êrens in ’n van Duitsers bevolkte soewereine staat in 1778 gehad en tydens die rewolusies van 1848 ’n wyer bekendheid verwerf.
Reeds voor dié rewolusie het die Bundestag die kleure op 9 Maart 1848 goedgekeur. Die Frankfurtse Parlement van 1848/1849 het in Desember met ’n keiserlike wet gevolg. Die vlag was so algemeen dat dit nie eens in die grondwet van Maart 1849 genoem is nie. Na sy restourasie van 1850/1851 het die Bundestag tot in 1863 geen verdere gebruik van die vlag gemaak nie. Die Noord-Duitse Bond het in sy grondwet die kleure swart-wit-rooi goedgekeur.
Met die vorming van die kortstondige Republiek van Weimar ná die Eerste Wêreldoorlog is die driekleur as nasionale vlag van Duitsland goedgekeur. 16 jaar later, ná die Tweede Wêreldoorlog, is die driekleur in 1949 weer as driekleur van die twee state van Wes- en Oos-Duitsland goedgekeur. Tot en met die byvoeging van die Oos-Duitse wapen in 1959 was die twee vlae identies. Sedert die Duitse hereniging op 3 Oktober 1990 dien die swart-rooi-goud-driekleur as vlag van die herenigde Federale Republiek Duitsland (of Bondsrepubliek Duitsland).
Ná die Oostenryks-Pruisiese Oorlog van 1866 keur die Pruisies gedomineerde Noord-Duitse Bond ’n driekleur van swart-wit-rooi as sy vlag goed. Hierdie vlag word later die vlag van die Duitse Keiserryk, nadat dit tydens die Unifikasie van Duitsland onder leierskap van die Pruisiese koning, wat toe die Duitse Keiser sou word, verenig is. Dié vlag was tot die einde van die Eerste Wêreldoorlog in 1918 in gebruik en is deur die driekleur van swart-rooi-goud vervang. Swart, wit en rooi is in 1933 met die oprigting van Nazi-Duitsland onder Adolf Hitler weer as nasionale kleure goedgekeur, waarmee die Duitse republikeinse kleure deur die keiserlike kleure tot en met die einde van die Tweede Wêreldoorlog vervang is.
Die kleure van die moderne vlag word met die republikeinse demokrasie wat in 1848 vir die eerste keer voorgestel is, ná die Eerste Wêreldoorlog opgerig en ná die Tweede Wêreldoorlog herstel is, geassosieer en verteenwoordig Duitse eenheid en vryheid. Tydens die Republiek van Weimar verteenwoordig swart-rooi-goud die demokratiese, sentralistiese en republikeinse politieke partye, soos binne die Reichsbanner Schwarz-Rot-Gold wat deur lede van die Sosiaaldemokratiese, Sentrum en die Demokratiese partye ter verdediging van die republiek teen regse en linkse ekstremiste gestig is.
Die 19de-eeuse Rewolusioniste wat die vlagkleure as klere gedra het, het na die vlag as "Dreifarb" verwys, die Duitse vertaling van die term "Trikolore". Die vlag van Duitsland het geen amptelike naam nie, maar word algemeen net Schwarz-Rot-Gold ("swart-rooi-goud") genoem. Daarbenewens is die sinoniem Bundesfarben ("federale kleure") gebruiklik; in die volksmond word dié vlag ook Deutschlandflagge ("Duitslandvlag") genoem. Seevaarders verwys soms na die vlag as "Adenauer", genoem na die eerste Duitse bondskanselier Konrad Adenauer.