Wikipedia

Wildstropery

Wildstropery word gedefinieer as die onwettige jag of vang van wilde diere, gewoonlik geassosieer met grondgebruiksregte. Stropery word uitgevoer deur verarmde kleinboere vir bestaansdoeleindes en 'n aanvulling vir karige diëte. Dit word in teenstelling met die jagvoorregte van adelikes en gebiedsheersers beskou.

'n Gestroopte olifant in Kenia.

Sedert die 1980's word die term "stropery" ook gebruik om te verwys na die onwettige oes van wilde plantspesies.[1][2] In landbouterme word die term "stropery" ook toegepas op die verlies van grond of gras deur die skadelike werking van die pote van vee, wat die beskikbaarheid van produktiewe grond kan beïnvloed deur besoedeling van afloopwater en welsynsprobleme vir kuddevee. Om vee te steel word geklassifiseer as diefstal, nie stropery nie.[3]

In 1998 het omgewingswetenskaplikes van die Universiteit van Massachusetts Amherst die konsep van stropery as 'n omgewingsmisdaad voorgestel, wat enige aktiwiteit as onwettig omskryf wat in stryd is met die wette en regulasies wat ingestel is om hernubare natuurlike hulpbronne te beskerm, insluitend die onwettige oes van wilde diere met die opset om te besit, vervoer, verbruik of verkoop asook die gebruik van liggaamsdele. Hulle beskou stropery as een van die mees ernstige bedreigings vir die oorlewing van plant- en dierebevolkings. Wildbioloë en bewaringsbewustes beskou stropery as 'n nadelige uitwerking op biodiversiteit binne en buite beskermde gebiede namate die bevolkings van die natuur afneem, spesies plaaslik uitgeput word en die funksionaliteit van ekosisteme versteur word.

Afrika

wysig

Stephen Corry, direkteur van die menseregte-groep Survival International, het aangevoer dat die term "stropery" soms gebruik word om die tradisionele bestaansmeganismes van inheemse bevolking te kriminaliseer en om te verhoed dat hulle op hul voorvaderlike lande jag wanneer hierdie lande verklaar word as slegs wildtuine.[4] Corry voer aan dat parke soos die Sentraal-Kalahari-wildreservaat tot voordeel van buitelandse toeriste en safarigroepe bestuur word, ten koste van die lewensbestaan van stamme soos die Kalahari- boesman.[5]

In landelike gebiede in Afrika is die gebrek aan werkgeleenthede en 'n beperkte potensiaal vir landbou en veeproduksie die belangrikste motiewe vir stropery. Arm mense vertrou op natuurlike hulpbronne vir hul voortbestaan en genereer kontantinkomste deur die verkoop van wildsvleis, wat hoë pryse in stedelike sentrums lok. Liggaamsdele van die natuurlewe is ook in aanvraag vir tradisionele medisyne en seremonies. Die bestaan van 'n internasionale mark vir gestroopte wilde diere impliseer dat goed georganiseerde bendes van professionele stropers kwesbare gebiede binnekom om te jag, en misdaadsindikate organiseer die handel in liggaamsdele deur wild deur 'n komplekse onderlinge netwerk met markte buite die onderskeie lande van oorsprong.[6][7] Gewapende konflik in Afrika is gekoppel aan verskerpte stropery en agteruitgang van wild in beskermde gebiede,[8] wat waarskynlik die ontwrigting van tradisionele lewensbestaan weerspieël, wat veroorsaak dat mense alternatiewe voedselbronne soek.

In 'n studie wat in Tanzanië onderneem is deur twee wetenskaplikes, by name Paul Wilfred en Andrew Maccoll, is ondersoek ingestel na waarom die mense in Tanzanië sekere spesies gestroop het en wanneer dit meer waarskynlik is om dit te doen. Hulle het besluit om onderhoude te voer met mense uit verskeie dorpe wat naby die Ugalla-wildreservaat gewoon het. Om seker te maak dat die onderhoud en die resultate daarvan onbevooroordeeld was, het hulle willekeurig verskillende dorpe en verskillende gesinne uit elke dorp gekies om onderhoude mee te voer.[9]

Een van die belangrikste redes vir wildstropery is vir sg. bosvleis, wat verbruik word van nie-makgemaakte diersoorte uit allerhande klasse soos soogdiere of selfs voëls. Gewoonlik word bosvleis as 'n deel van stropery beskou as gevolg van die jag van diere, ongeag die wette wat sekere soorte diere beskerm Stropers jag bosvleis vir verbruik sowel as vir kontantwins.[9]

Die gevolgtrekking van die studie was dat baie gesinne meer bosvleis sou verbruik as daar nie proteïen-alternatiewe soos vis was nie, en hoe verder die families van die reservaat af woon, hoe minder waarskynlik sou hulle onwettig vir wildsvleis jag. Gesinne was ook meer geneig om te jag vir vleis net voor die oesseisoen en tydens swaar reën, omrede daar voor die oestyd nie veel landbouwerk te doen is nie, en swaar reënval die mense se spore verberg, wat dit vir stropers makliker maak om met hul misdade weg te kom.[9]

Armoede blyk 'n groot stukrag te wees om mense te laat stroop, iets wat beide inwoners in Afrika en Asië beïnvloed. In Thailand bestaan daar byvoorbeeld anekdotiese verhale oor die begeerte na 'n beter lewe vir hul kinders, wat landelike stropers daartoe lei om die risiko te waag om te stroop, selfs al hou hulle nie daarvan om die natuurlewe te vernietig nie.

'n Ander groot oorsaak van stropery is te danke aan die kulturele groot aanvraag na wildsprodukte, soos ivoor, wat in China as simbole van status en welvaart gesien word. Volgens Joseph Vandegrift het China in die een-en-twintigste eeu 'n buitengewone styging in die vraag na ivoor beleef weens die ekonomiese oplewing wat meer middelklas-Chinese in staat gestel het om 'n hoër koopkrag te hê wat hulle aangespoor het om hul nuutgevonde rykdom met ivoor te wys, 'n seldsame kommoditeit sedert die Han-dinastie.[10]

In China is daar probleme met die bewaring van wild, veral met betrekking tot tiere. Verskeie skrywers het saamgewerk aan 'n stuk met die titel "Openbare houding jeens tierboerdery en tierbewaring in Beijing, China", waarin hulle die opsie ondersoek of dit 'n beter beleid sou wees om tiere op 'n plaas groot te maak of om dit in 'n habitat van wildbewaarders te plaas. spesies. Met 'n opname onder 1 058 inwoners van Beijing, China, met 381 universiteitstudente en die ander 677 gewone burgers, het hulle die openbare mening oor tiere en bewaringspogings probeer beoordeel. Daar is vrae gevra oor die waarde van tiere in die verhouding met ekologie, wetenskap, opvoeding, estetisisme en kultuur. Daar is egter een rede waarom tiere nog steeds in aanvraag is in onwettige handel: kultureel is dit steeds statussimbole van rykdom vir die hoër klas, en daar word steeds gedink dat hulle misterieuse medisinale en gesondheidseffekte het.[11]

Effek van stropery

wysig
 
Gedenksteen vir renosters wat deur stropers naby St Lucia Estuary, Suid-Afrika, afgemaai is
 
'n Seeskulpverkoper in Tanzanië verkoop aan toeriste, seeskulpe wat lewendig uit die see gehaal is, maar die dier binne-in is doodgemaak.
 
'n Verkoper wat onwettige items op 'n Chinese mark verkoop vir gebruik in tradisionele Chinese medisyne. Sommige van die stukke sluit dele van diere soos 'n tier se poot in.

Tradisionele Chinese medisyne bevat bestanddele van alle plante, die blare, stam, blomme, wortels en bestanddele van diere en minerale. Die gebruik van dele van bedreigde spesies (soos seeperde, renosterhorings en tierbene en kloue) het kontroversie geskep en tot 'n swart mark van stropers gelei.[12] Die diepliggende kultuuropvattings in die sterkte van die tierdele kom so algemeen in China en ander lande in Oos-Asië voor dat beskermingswetgewing vir selfs bedreigde spesies soos die Sumatraanse tier nie daarin slaag om die vertoon en verkoop van hierdie items op oop markte te stop nie, aldus 'n 2008-verslag van TRAFFIC.[13] Populêre "medisinale" tierdele van gestroopte diere sluit in tier-geslagsdele, wat kultureel geglo word om viriliteit te verbeter, en tieroë.

Renosterbevolkings word uitgewis weens die vraag in Asië (vir tradisionele medisyne en as 'n luukse item) en in die Midde-Ooste (waar horings as versiering gebruik word). 'n Groot toename in die vraag na renosterhoring in Viëtnam word toegeskryf aan gerugte dat die horing kanker genees, al het die gerug geen basis in die wetenskap nie. Onlangse pryse vir 'n kilogram gekneusde renosterhoring het tot $ 60 000 gestyg, duurder as 'n kilogram goud. Viëtnam is die enigste land wat bakkies vervaardig vir die maal van renosterhoring.

Ivoor, wat 'n natuurlike materiaal van verskeie diere is, speel 'n groot rol in die handel met onwettige dieremateriaal en stropery. Ivoor is 'n materiaal wat gebruik word om kunsvoorwerpe en juweliersware te skep. China is 'n verbruiker in die ivoorhandel en sorg vir 'n beduidende hoeveelheid ivoorverkope. In 2012 het The New York Times berig oor 'n groot oplewing in ivoorstropery, met ongeveer 70% van alle onwettige ivoor wat na China versend is.

Pels en hare is ook natuurlike materiaal gesog by stropers. 'n Gamsbart, letterlik verkleurde baard, 'n haardos wat tradisioneel gedra is as versiering op trachten-hoede in die alpiese streke van Oostenryk en Beiere is voorheen gedra as 'n jag- en strooptrofee. In die verlede is dit uitsluitlik gemaak van borshare van 'n chamois-anteloop.

Anti-stroperypogings

wysig

Daar is wêreldwyd verskillende pogings om teen stropery te werk.

TRAFFIC bring baie van die stropersgebiede en mensehandelroetes aan die lig, en help om die smokkelroetes wat die stropers gebruik om die ivoor in gebiede met 'n groot aanvraag, veral Asië, te bekamp.[14]

Tot soveel as 35 000 Afrika-olifante[15] word jaarliks geslag om die vraag na hul ivoortande te bevredig. Hierdie ivoor word dan gebruik in juweliersware, musiekinstrumente en ander snuisterye.

Lede van die Rhino Rescue Project het 'n tegniek geïmplementeer om renosterstropery in Suid-Afrika te bekamp deur 'n mengsel van onuitwisbare kleurstof en 'n parasietdoder in die horings van die diere te spuit, wat die horings onaantreklik vir kopers maak. Aangesien renosterhoring van keratien gemaak is, meen voorstanders hiervan dat die prosedure pynloos vir die dier is.[16] 'n Ander strategie wat gebruik word om renosterstropers in Afrika teë te staan, word RhODIS genoem. Dit is 'n databasis wat inligting stoor oor renoster-DNS van gekonfiskeerde horings en ander goedere wat onwettig verhandel word, asook DNS wat van stropery verkry is.[17] RhODIS kruisverwys die DNS as dit soek na ooreenkomste; as 'n ooreenkomste gevind word, word dit gebruik om die stropers op te spoor. Africa's Wildlife Trust wil Afrika-olifantbevolkings beskerm teen stropery-aktiwiteite in Tanzanië. Die jag na ivoor is in 1989 verbied, maar die stropery van olifante duur voort in groot dele van Afrika wat deur ekonomiese agteruitgang getref word. Die Internasionale Anti-Poaching Foundation het 'n gestruktureerde militêre benadering tot bewaring, die gebruik van taktiek en tegnologie wat gewoonlik vir die slagveld gereserveer is. Die stigter Damien Mander is 'n voorstander van die gebruik van militêre toerusting en taktieke, insluitend onbemande lugvoertuie, vir militêre styl teenstropery-operasies.[18][19] Sulke benaderings in die militêre styl is gekritiseer omdat hulle nie die onderliggende redes vir stropery opgelos het nie, maar om nie die rol van wêreldwye handelsnetwerke of die voortdurende vraag na diereprodukte aan te pak nie. In plaas daarvan lei hulle tot 'n dwang-, onregverdige en teenproduktiewe benadering tot natuurbewaring.[20]

In 2013 dring die Minister van Natuurlike Hulpbronne en Toerisme in Tanzanië aan dat stropers op die visier geskiet word in 'n poging om die massamoord van olifante te stuit. Sedert Desember 2016 word polisie-eenhede teen stropery in Namibië toegelaat om stropers aan die brand te steek as daar op hulle gevuur word.[21] Die regering van Botswana het in 2013 'n 'shoot-to-kill'-beleid teen stropers aangeneem as 'n wettige bewaringsstrategie en 'n noodsaaklike euwel, wat stropery verminder het tot die punt dat dit feitlik nie bestaan in die land nie, en dat buurlande soos Suid-Afrika ook soortgelyke maatreëls moet tref om wild van uitsterwing te red.[22] In Mei 2018 het die Keniaanse regering aangekondig dat stropers die doodstraf in die gesig staar, aangesien boetes en lewenslange gevangenisstraf hul "nie genoeg afgeskrik het om stropery te bekamp nie, vandaar die voorgestelde stywe vonnis". Menseregte-organisasies is gekant teen die skuif, maar advokate van die natuurlewe ondersteun dit. Save the Rhino, 'n organisasie wat 'n organisasie in die natuurlewe vir die natuurlewe van die Verenigde Koninkryk het, sê in Kenia is 23 renosters en 156 olifante tussen 2016 en 2017 deur stropers doodgemaak. Vanaf Maart 2019 word die maatreël vinnig op die been gebring vir implementering deur Keniaanse wetgewers.

Groot hoeveelhede ivoor word soms vernietig as 'n verklaring teen stropery.[23] In 2013 was die Filippyne die eerste land wat hul nasionale ivoorvoorraad vernietig het. In 2014 het China gevolg en ses ton ivoor verpletter as 'n simboliese verklaring teen stropery.

Volgens Frederick Chen is daar twee hoofoplossings wat die aanbodkant van hierdie stroperprobleem sal aanval om die gevolge daarvan te verminder: die handhawing en implementering van meer beleid en wette vir bewaring en deur plaaslike gemeenskappe aan te moedig om die natuurlewe rondom hulle te beskerm deur meer grondregte te gee.[11]

In Viëtnam is daar beslag gelê op renosterhorings wat in gips omsluit is, wat in die Verenigde Arabiese Emirate verhandel word. Ondanks die verbod op die handel sedert die 1970's, het die stroperyvlak van renosterhorings die afgelope dekade gestyg, wat die renosterbevolking tot 'n krisisvlak gebring het.

Stropery het baie oorsake in beide Afrika en China. Die kwessie van stropery is nie maklik om op te los nie, aangesien tradisionele metodes om stropery teë te werk nie die armoede in ag geneem het wat sommige stropers aanlok nie, en die wins gemaak deur sindikate met georganiseerde misdaad wat onwettige mensehandel bedryf. Bewaringsbewustes hoop dat die nuwe opkomende multilaterale benadering, wat die publiek, bewaringsgroepe en die polisie insluit, suksesvol sal wees vir die toekoms van hierdie diere.

Verwysings

wysig
  1. ↑ "Effects of disturbance by visitors on two woodland orchid species in Great Smoky Mountains National Park, USA": 211–227. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (hulp)
  2. ↑ "Illegal harvest of renewable natural resources in North America: Toward a typology of the motivations for poaching": 9–24. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (hulp)
  3. ↑ "Cowboys v. Rancheros: The Origins of Western American Livestock Law": 457–490. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (hulp)
  4. ↑ Harvey, Gemima (1 Oktober 2015). "Indigenous Communities and Biodiversity". The Diplomat.
  5. ↑ Smith, Oliver (1 Oktober 2010). "Tourists urged to boycott Botswana". The Telegraph (London).
  6. ↑ Banks, D., Lawson, S., Wright, B. (eds.) (2006). Skinning the Cat: Crime and Politics of the Big Cat Skin Trade. Environmental Investigation Agency, Wildlife Protection Society of India
  7. ↑ Milliken, T. and Shaw, J. (2012). The South Africa – Viet Nam Rhino Horn Trade Nexus: A deadly combination of institutional lapses, corrupt wildlife industry professionals and Asian crime syndicates. TRAFFIC, Johannesburg, South Africa.
  8. ↑ "Warfare and wildlife declines in Africa's protected areas". 2018. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (hulp)
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 MacColl, Andrew. "Local Perspectives on Factors Influencing the Extent of Wildlife Poaching for Bushmeat in a Game Reserve, Western Tanzania". International Journal of Conservation Science.
  10. ↑ "Elephant Poaching: CITES Failure to Combat the Growth in Chinese Demand for Ivory". Virginia Environmental Law Journal.
  11. ↑ 11,0 11,1 "Public attitude toward tiger farming and tiger conservation in Beijing, China". Animal Conservation. 18 (4): 367–376. 2015. doi:10.1111/acv.12181.
  12. ↑ "Rhino rescue plan decimates Asian antelopes". Newscientist.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Mei 2013. Besoek op 18 Maart 2010.
  13. ↑ Wednesday (13 Februarie 2008). "Traffic.org" (in Engels). Traffic.org. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 Januarie 2018. Besoek op 8 Augustus 2014.
  14. ↑ "TRAFFIC | Wildlife trade specialists". www.traffic.org (in Engels). Besoek op 10 Januarie 2019.
  15. ↑ African elephants
  16. ↑ Angler, M. (2013). Dye and Poison Stop Rhino Poachers, Scientific American, besoek 8 Augustus 2013
  17. ↑ [1]
  18. ↑ "Rise of the drones" (PDF). Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 2 April 2015. Besoek op 19 Januarie 2020. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (hulp)
  19. ↑ Jacobs, H. (2013). The Eco-Warrior Geargiveer 17 Maart 2014 op Wayback Machine. Australia Unlimited, 19 April 2013
  20. ↑ "Waging a war to save biodiversity: the rise of militarized conservation" (PDF). {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (hulp)
  21. ↑ Smith, J.-M. (2016). "No mercy for poachers" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Mei 2019. Besoek op 30 Desember 2016.
  22. ↑ . 2017. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (hulp); Ontbrekende of leë |title= (hulp)
  23. ↑ "U.S. Ivory Crush" (PDF). U.S. Fish & Wildlife Service. November 2013. Besoek op 1 Februarie 2014.

Eksterne skakels

wysig
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Wildstropery&oldid=2620898"