Wikipedia

Anita Bryant

Amerikaanse sangeres en aktivis

Anita Jane Bryant (gebore op 25 Maart 1940) is ’n Amerikaanse sangeres, voormalige skoonheidskoningin en handelsnaamambassadeur vir die Florida-sitruskommissie (betrokke by die bemarking van lemoensap). Sy het in die laat 1950's en vroeë 1960's vier top-40-liedjies gehad, onder meer "Paper Roses", wat no. 5 gehaal het. Sy het later bekend geword as ’n uitgesproke teenstander van LGBT-regte in Amerika en vir haar 1977-veldtog "Save Our Children" om ’n plaaslike ordinansie in Dade County, Florida, herroep te kry waarvolgens diskriminasie op grond van seksuele oriëntasie verbied is. Dié veldtog het haar gewildheid en vermaakloopbaan ’n groot knou gegee.[1]

Anita Bryant
Bryant in 1971.
Agtergrondinligting
GeboortenaamAnita Jane Bryant
Gebore25 Maart 1940 (1940-03-25) (84 jaar oud)
Barnsdall, Oklahoma, VSA
GenresPop
Beroep(e)Sangeres, aktivis
Jare aktief1956–1977
EtiketteCarlton, Columbia Records, Word Records

Vroeë lewe en loopbaan

wysig
 
Bryant in 1965 tydens ’n vertoning van Bob Hope vir soldate in Viëtnam.

Bryant is in Barnsdall, Oklahoma, gebore.[2][3] Sy het op ses jaar al op plaaslike feeste in Oklahoma op die verhoog gesing. Sy het in 1958 Mej. Oklahoma geword en was die tweede prinses in 1959 se Mej. Amerika-skoonheidskompetisie.[4]

In 1960 is sy met Bob Green, ’n DJ van Miami, getroud.[1][5][6] Bryant het altesaam 11 liedjies op die Amerikaanse Hot 100 gehad, hoewel die meeste laag op die lys was. Sy het ’n redelik gewilde poptreffer, "Till There Was You" (1959), gemaak en later "Paper Roses" (1960), "In My Little Corner of the World" (1960) en "Wonderland by Night" (1961). Sy het ook verskeie albums vir Carlton en Columbia Records uitgereik.

In 1969 het sy ’n woordvoerder vir die Florida-sitruskommissie geword en landwyd op televisie in advertensies vir lemoensap verskyn met die liedjie "Come to the Florida Sunshine Tree". Die advertensies lui onder meer: "Breakfast without orange juice is like a day without sunshine" en "It isn't just for breakfast any more!"

In Maart 1980 het sy in ’n twee uur lange spesiale program, The Anita Bryant Spectacular, opgetree.[7]

Politieke veldtogte

wysig

Op 23 Maart 1969 het Bryant deelgeneem aan ’n Rally for Decency om protes aan te teken teen die omstrede verhooggedrag van Jim Morrison van The Doors.[8][9] In 1977 het Dade County in Miami, Florida, ’n plaaslike ordinansie goedgekeur deur Bryant se voormalige vriendin Ruth Shack wat diskriminasie op grond van seksuele oriëntasie verbied.[10] Bryant het ’n veldtog wat baie publisiteit gekry het, "Save Our Children", gelei om die ordinansie herroep te kry. Die veldtog was geskoei op die konserwatiewe Christelike geloof dat homoseksualiteit sonde is en dat gays kinders molesteer.

Die veldtog het ’n georganiseerde teenstand teen gay regte begin wat oor die hele land versprei het. Bryant het die volgende opmerkings tydens die veldtog kwytgeraak: "As a mother, I know that homosexuals cannot biologically reproduce children; therefore, they must recruit our children" en "If gays are granted rights, next we'll have to give rights to prostitutes and to people who sleep with St. Bernards and to nail biters."[11] Sy het ook gesê: "All America and all the world will hear what the people have said, and with God's continued help we will prevail in our fight to repeal similar laws throughout the nation."[10]

Oorwinning en neerlaag

wysig
 
’n lapelwapentjie van die Anti-Bryant-veldtog.

Bryant se veldtog het daartoe gelei dat die antidiskriminasie-ordinansie op 7 Junie 1977 herroep is, met 69% van die stemme teen 31%. Dit het Bryant egter ongewild gemaak en die gay gemeenskap het daarop gereageer deur ’n veldtog teen lemoensap te begin.[11] Gay kroeë reg oor Noord-Amerika het die skemerkelkie "screwdriver" van hul spyskaarte afgehaal en vervang met die "Anita Bryant," wat van wodka en appelsap gemaak is.[12] Die geld wat daarmee gemaak is, is aan gayregte-aktiviste geskenk vir hul veldtog teen Bryant.[12]

In 1977 het Florida ’n maatreël goedgekeur wat die aanneming van kinders deur lede van die LGBT-gemeenskap verbied.[11] Die verbod is eers meer as 30 jaar later, in 2008, herroep toe regter Cindy S. Lederman dit ongrondwetlik verklaar het.[13]

Bryant het nog verskeie veldtogte landwyd gehou om plaaslike antidiskriminasie-ordinansies te herroep, soos in St. Paul, Minnesota, Wichita, Kansas, en Eugene, Oregon. Haar sukses het gelei tot ’n poging om die Briggs-inisiatief in Kalifornië aanvaar te kry, waarvolgens enige werknemer wat pro-gay- of neutrale opmerkings oor gays of homoseksualiteit in staatskole maak, afgedank kon word.[11] Liberale organisasies, veral in Los Angeles en San Francisco, het dit teengestaan. Dae voor ’n referendum daaroor het die Kaliforniese Demokratiese Party die wetgewing teengestaan. Oudgoewerneur (en later president) Ronald Reagan het ook die inisiatief teengestaan, en dit het eindelik misluk.[12]

Bryant was een van die eerste mense wat as ’n politieke daad in die openbaar met ’n roomkoek gegooi is, in haar geval op televisie – in 1977 in Des Moines, Iowa.[14] Bryant het daarna die kwinkslag kwytgeraak: "At least it's a fruit pie,"[15] met verwysing na die neerhalende woord "fruit" vir ’n gay man. Terwyl sy met room bedek was, het sy begin bid en God gevra om die aktivis te vergewe "vir sy afwykende leefstyl" voor sy in trane uitgebars het terwyl die kameras bly rol.

Teen dié tyd was gay aktiviste se boikot van Florida-lemoensap baie geslaagd en is dit deur baie bekendes gesteun, soos Barbra Streisand, Bette Midler, Mary Tyler Moore, Billie Jean King en Jane Fonda.[12] In 1978 het David Allan Coe die liedjie "Fuck Aneta Briant" [sic] op sy album Nothing Sacred opgeneem.[16][17] In dieselfde jaar het die liedjie "Killer Queers" deur die punkgroep The Controllers met Bryant gespot en haar "Anita Blowjob" genoem.

In 1978 het Bryant en Bob Green die storie van hul veldtog in die boek At Any Cost vertel.[11] Baie jare ná haar veldtogte het die gay gemeenskap nog haar naam vereenselwig met vooroordeel en homofobie.[12][18]

Mislukking, bankrotskap

wysig

Die reaksie op haar veldtog het Bryant se sangloopbaan skade berokken. Haar kontrak met die Florida-sitruskommissie is in 1979 ook nie hernu nie weens die omstredenheid en negatiewe publisiteit van haar politieke veldtogte en die gevolglike boikot van Florida-lemoensap.[1]

Haar huwelik met Bob Green het ook in dié tyd gewankel en hulle is in 1980 geskei.[19] Green het gays daarvoor blameer en gesê hulle het ten doel gehad om haar loopbaan te vernietig. "Dis onregverdig," het hy gesê.[20]

Bryant is in 1990 met haar tweede man, Charlie Hobson Dry, getroud.[19] Die paar het probeer om haar loopbaan weer op die been te bring en sy het op klein venues gesing. Dit was nie geslaagd nie en die nuwe onderneming wat sy gestig het, het in 2001 aansoek om bankrotskap gedoen, wat baie onbetaalde werknemers en skuldeisers tot gevolg gehad het.[1]

Verwysings

wysig
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Tobin, Thomas C. (28 April 2002). "Bankruptcy, ill will plague Bryant" (in Engels). St. Petersburg Times. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Augustus 2017. Besoek op 14 Junie 2011.
  2. ↑ "Bryant, Anita - American Women Writers: A Critical Reference Guide from Colonial Times to the Present" (in Engels). Encyclopedia.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Julie 2016. Besoek op 18 Augustus 2015.
  3. ↑ "Lenora Cate Obituary - Warr Acres, OK - NewsOK.com". NewsOK.com.
  4. ↑ Red Corn, Louise (28 Mei 2005). "Celebration draws Anita Bryant back to Barnsdall". Tulsa World (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 April 2012. Besoek op 1 Maart 2013.
  5. ↑ Sinclair, Kip (1980). "Anita Bryant Rates Family Bliss Next to Godliness, but After 20 Years She's Divorcing Bob Green". 13 (23). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Januarie 2011. Besoek op 5 Desember 2010. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (hulp); Onbekende parameter |deadurl= geïgnoreer (hulp)
  6. ↑ Elinor J. Brecher, Steve Rothaus. "One-time disc jockey Bob Green, Anita Bryant's husband during 1977 gay-rights battle, dies at 80" (in Engels). The Miami Herald. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Maart 2018. Besoek op 5 Mei 2012.
  7. ↑ IMDb, The Anita Bryant Spectacular
  8. ↑ Davis, Stephen (1976). Jim Morrison: Life, Death, Legend. NY: Gotham Books. pp. 323–4.
  9. ↑ Bryant, Anita (1976). Mine Eyes Have Seen the Glory. G.K. Hall. p. 141.
  10. ↑ 10,0 10,1 "Year in Review: Miami Demonstrations" (in Engels). United Press International. 1977. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Julie 2013.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 Bryant, Anita; Green, Bob (1978). At Any Cost. Grand Rapids, Michigan, US: Fleming H. Revell. ISBN 978-0800709402.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 Marcus, Eric (2002). Making Gay History: The Half-Century Fight for Lesbian and Gay Equal Rights. New York, US: Harper. ISBN 0-06-093391-7.
  13. ↑ Almanzar, Yolanne (25 November 2008). "Florida Gay Adoption Ban Is Ruled Unconstitutional". The New York Times.
  14. ↑ Sunday, July 7, 2013 10:30 AM EDT Facebook Twitter RSS (13 Januarie 2008). "'For the Bible Tells Me So': Setting us straight" (in Engels). Thestar.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Oktober 2012. Besoek op 7 Julie 2013. {{cite web}}: |author= has generic name (hulp)AS1-onderhoud: meer as een naam (link)
  15. ↑ "CNN Transcripts" (in Engels). Transcripts.cnn.com. 26 April 2008. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Oktober 2019. Besoek op 7 Julie 2013.
  16. ↑ David Allan Coe (8 Januarie 1978). "'David Allan Coe - Fuck Anita Bryant. - YouTube':" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 April 2020.
  17. ↑ Walter Beck (21 Maart 2013). "'Nothing Sacred • David Allan Coe':" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 April 2019.
  18. ↑ Louis-Georges Tin, Dictionary of Homophobia: A Global History of Gay & Lesbian Experience (2003), ISBN 978-1-55152-229-6
  19. ↑ 19,0 19,1 Bryant, Anita (1992). A New Day. Nashville, TN: Broadman. ASIN B000LEM04E.
  20. ↑ Steve Rothaus. "Bob Green: Anita's ex paid dearly in the fight" (in Engels). The Miami Herald. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 September 2018. Besoek op 5 Mei 2012.

Eksterne skakels

wysig


Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Anita_Bryant&oldid=2471579"