Arnold J. Toynbee
Arnold Joseph Toynbee (14 April 1889 – 22 Oktober 1975) was 'n Britse historikus, wie se twaalfdeel-analise van die opkoms en val van beskawings, A Study of History ('n geskiedenisstudie), vanaf 1934 tot 1961 geskryf is. Die studie was 'n sintese van die wêreldgeskiedenis, 'n meta-geskiedenis, gebaseer op universele patrone van opkoms, bloei en verval, wat geskiedenis vanuit 'n globale perspektief aangebied het.
Arnold J. Toynbee | |
|---|---|
 Arnold J. Toynbee in 1967 | |
| Gebore | 14 April 1889 |
| Sterf | 22 Oktober 1975 (op 86) York, Engeland |
| Nasionaliteit | .svg){kind=small} Verenigde Koninkryk |
| Alma mater | Balliol College, Oxford |
| Beroep | Geskiedeniskundige |
| Bekend vir | Universele geskiedenis |
| Eggenoot | Rosalind Murray (1913–1946; geskei) Veronica M. Boulter (1946–1975; sy dood) |
| Kinders | Antony Toynbee Philip Toynbee Lawrence Toynbee |
Hy was ook 'n navorsingsprofessor aan die Londense Skool vir Ekonomie en aan die Universiteit van Londen. Arnold Toynbee, 'n ander historikus met wie hy dikwels verwar word, was sy oom.
Gedagtegoed wysig
Toynbee se idees en benadering tot die geskiedenis is soortgelyk aan dié van Oswald Spengler in Der Untergang des Abendlandes (Die ondergang van die Awendland). Toynbee het Spengler se deterministiese siklusteorie dat beskawings ontstaan en onder 'n natuurlike en onvermydelike siklus val, verwerp.
Toynbee het geskiedenis as die opkoms en val van beskawings aangebied, eerder as die geskiedenis van nasie-state of etniese groepe. Hy het sy beskawings volgens kultuur eerder as nasionale kriteria geïdentifiseer. So word die Westerse beskawing, bestaande uit alle nasies in Wes-Europa wat sedert die val van die Romeinse Ryk bestaan het, as 'n geheel behandel en onderskei van beide die 'ortodokse beskawing' van Rusland en die Balkan en van die Grieks-Romeinse beskawing, wat dit vooraf gegaan het.
Toe hy die beskawings as eenhede geïdentifiseer het, het hy met die uiteensettings en verklarings van hul geskiedenis van 'n uitdaging-en-antwoord (vertaling van challenge-and-response) die kriterium uitgegaan. Beskawings floreer as 'n reaksie op 'n sekere stel moeilike uitdagings. Elke keer het kreatiewe minderhede oplossings gelewer wat tot 'n heroriëntering van hul hele samelewing gelei het. Uitdagings en antwoorde was fisies, soos toe die Sumeriërs die onherbergsame moerasse van Suid-Irak benut het deur die Neolitiese inwoners te organiseer in 'n samelewing wat grootskaalse besproeiingsprojekte kon uitvoer. Of dit was sosiaal, soos toe die Katolieke Kerk na die Romeinse tyd die chaos van Europa geharmoniseer het deur die nuwe Germaanse koninkryke in 'n enkele godsdienstige gemeenskap in te sluit. Wanneer 'n beskawing op uitdagings reageer, groei dit. Wanneer dit versuim om 'n uitdaging te beantwoord, begin dit verval. Toynbee het geargumenteer dat beskawings van selfmoord sterf, nie deur moord nie. Volgens Toynbee was beskawings nie onaantastbare, onveranderlike organismes nie, maar 'n netwerk van sosiale verhoudings binne die grense en dus onderworpe aan beide wyse sowel as onverstandige besluite wat hulle maak. As die leidende magte van 'n beskawing het die interne proletariaat nie gekalmeer of verslaan nie, of nie met effektiewe militêre of diplomatieke middele teen dreigende eksterne magte kon veg nie, sou hulle beskawing vergaan.
Hy het groot bewondering uitgespreek vir Ibn Khaldun en veral vir die Muqaddimah, die voorwoord vir Khaldun se eie universele teorie, wat die aandag vestig op baie sistematiese tendense wat deur die bewyse in die historiese analise toegepas word.
Invloed wysig
Toynbee se idees gee dikwels aanleiding tot debat. In Britse politieke kringe was Toynbee baie gewaardeerd en invloedryk in die vyftigerjare van die 20ste eeu.
Bron wysig
- Hierdie artikel is vertaal uit die Nederlandse Wikipedia
Eksterne skakels wysig
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Arnold J. Toynbee.
