Boulevard Saint-Laurent
Die Boulevard Saint-Laurent, wat plaaslik ook as la Main ("die Hoofstraat") bekendstaan, is 'n groot winkelstraat wat in noord-suidelike rigting deur die Kanadese metropool Montreal loop. Vroeër het talle immigrante hulle langs die boulevard gevestig en 'n groot aantal klein winkels en restourante geopen. Sedert 1905 verdeel die straat Montréal in twee helftes - die oostelike (l'Est) en die westelike stadsgebied (l'Ouest). Ten opsigte van die straatname in hierdie gebiede dui die agtervoegsels Est en Ouest hulle oostelike of westelike rigting aan.
-2.JPG)
Geskienis
wysig
Die owerhede het in 1792 vir die eerste keer die stadsgebied presies afgebaken om sodoende die stemdistrikte vir verkiesings te kan vaslê. Die gebied het 'n uitgestrekte vierhoek tussen die rivier en die huidige Atwater-, Duluth- en Frontenac-strate behels. In hierdie tydperk het reeds twee derdes van die bevolking in voorstede buite die stad se versterkings gewoon wat nou by die stadsgebied ingesluit is. Die noordelike voorstad Saint-Laurent was die mees digbevolkte en die snelste groeiende.
Die opdeling van die stadsgebied is destyds danksy die Saint-Laurentstraat vergemaklik, en vanaf hierdie tydperk het die bewoners begin om hulle met hul onderskeidelike woonbuurte Est en Ouest te identifiseer. Die opdeling het destyds nog nie regtig met die etniese karakter van die buurte ooreengekom nie. Etniese woongebiede het eers met die Ierse woonbuurt ná die jaar 1825 geleidelik ontstaan.
Oor die hele 19de eeu het die Engelssprekende burgery na die noordweste van die ou stadskern verhuis, die Franssprekende kleinburgery na die noorde, en die werkersklas na die ooste en suidooste, terwyl nuwe aankomelinge hulle in die sentrale korridor langs die spil van Saint-Laurentstraat gevestig het. In sommige van die oostelike strate het Franssprekende migrante 'n nuwe tuiste gevind, terwyl Engelssprekende immigrante hulle by voorkeur in die strate wes van Saint-Laurentstraat gevestig het. In dieselfde tydperk het die tekstielnywerhede geleidelik langs Saint-Laurentstraat na die noorde verhuis.
In 1908 het die Notre-Dame-orde na die hoek van Sherbrooke- en Atwater-straat verhuis. Sy klooster in die Notre-Damestraat wat die Saint-Laurentstraat in suidelike rigting geblokkeer het, is in 1911 afgebreek om sodoende plek te maak vir die verlenging van die straat tot by die rivier.
Die Boulevard Saint-Laurent vorm vandag slegs 'n simboliese skeidingslyn tussen die Franssprekende bewoners in die ooste en Engelssprekende gemeenskappe in die weste. Die verdeling in taalgroepe bestaan tans nie meer nie, en mense uit alle taalgroepe woon nou aan weerskante van die boulevard, alhoewel die belangrikste Engelssprekende woonbuurte nog steeds in die weste lê.
'n Aantal plaaslike instellings soos die bekende Hebreeuse slagtery en restourant Schwartz' Delicatessen of Supermarché Warshaw is gestig toe Jiddisj nog die derde belangrikste omgangstaal in Montréal was.