Brits-Kaffrarië

Brits-Kaffrarië was 'n Britse kolonie tussen die Keiskammarivier en die Groot-Keirivier. Na die Sewende Grensoorlog het sir Harry Smith grotendeels teruggekeer na sir Benjamin D'Urban se grensreëlings van 1835. Dit het egter ook nie 'n einde aan die Kaapse grensoorloë gebring nie. Daarvoor was sir George Grey se beskawingsbeleid deels verantwoordelik, omdat dit die Xhosa-kultuur geïgnoreer het.

Kaart wat die ligging van Brits-Kaffrarië aandui.

Die suidelike deel van die Provinsie van Koningin Adelaide is tot die gebied Brits-Kaffrarië verklaar en op 23 Desember 1847 geannekseer as deel van die Kaapkolonie met King William's Town as hoofstad. Aan die einde 1856 en begin 1857 het 'n 3 000 Duitse setlaars hulle in die gebied gevestig. In die eerste helfte van 1857 was dit die toneel van die Nasionale Selfmoord van die Xhosa. Op 7 Maart 1860 is die gebied as 'n aparte kroonkolonie onder luitenant-goewerneur John Maclean verklaar. Weens die groot uitgawes verbonde aan die Kaapse grensoorloë is die Kaapse regering deur sir Philip Wodehouse, die Kaapse goewerneur, en die Britse regering in 1866 verplig om die gebied weer by die Kaapkolonie in te lyf. Toe word dit bekend as die Ciskei en het bestaan uit die distrikte Oos-Londen en King William's Town.

Bibliografie

• Davenport, T.R.H.: South Africa: a modern history. Johannesburg: MacMillan, 1977. ISBN 0-86954-028-9
• Gie, S.F.N.: Geskiedenis vir Suid-Afrika of Ons Verlede. Deel II (1795-1918). Kaapstad: UUB, 1955.