De Havilland Venom
Die De Havilland Venom was 'n straalvliegtuig wat deur de Havilland in Brittanje gebou was as 'n vervanging van die De Havilland Vampire. Die vliegtuig was 'n vegter/bomwerper. Dit was eers die Vampire FB.8 genoem maar moes wesenlik verander word om die nuwe Ghostmotor te kon gebruik en was sodoende die Venom genoem.
| De Havilland Venom | |
|---|---|
.jpg) | |
| Tipe | Vegter/bomwerper |
| Vervaardiger | De Havilland |
| Nooiensvlug | 2 September 1949 |
| Hoofgebruikers | Britse Lugmag Sweedse Lugmag, Switserse Lugmag, Venezolaanse Lugmag |
| Aantal gebou | 1,413 |
| Programkoste | - |
Die eerste produksie eenheid, die FB.1, is in Desember 1951 afgelewer aan die Britse Lugmag. Daar is 'n uitskietstoel toegevoeg en dié model staan as die FB.4 bekend. Daar was op die ou einde 19 eskaders van die Britse Lugmag toegerus met die vliegtuig. Die vliegtuig het in Duitsland, Indië en die Verre Ooste diens gedoen. Die vliegtuie gebaseer in Duitsland was deel van die Weste se verdediging strategie tydens die Koue Oorlog.
Van die vliegtuie was in Switserland gebou onder lisensie waar van hulle diens gedoen het tot in die 1980's. Brits-vervaardigde modell is uitgevoer na Irak en Venezuela.
'n Tweesitplek nagvegter is ook gebou wat toegerus was met radar wat in enige weer gebruik kon word. Dié model, die NF.2, is in 1953 in die Britse Lugmag in diens gestel. Die nagvegter het egter nie oor uitskietstoele beskik nie omrede die radar toerusting soveel spasie in beslag geneem het. Die kajuit se dak was swaar, het met skarniere gewerk en was moeilik om oop te maak. Model NF.3 was toegerus met 'n Amerikaanse radar en 'n kajuit dak wat vinnig kon oopmaak.
Die de Havilland Sea Venom FAW Mk 20 was 'n vliegtuig wat ontwikkel was vir die Britse Vloot. Dit was ontwerp as 'n vegvliegtuig, toegerus met radar wat in alle weerstoestande kan vlieg. Hierdie vliegtuig het die gaping gevul tussen die suierenjin Sea Hornet en die Sea Vixen wat nog in ontwikkeling was. Latere ontwikkeling het gelei tot die modelle FAW Mk21 en 22. Die Australiese Vloot het ook die Sea Venom gebruik. Die Franse SNCASE het 'n herontwerpte Sea Venom, wat ook 'n enkelsitplek model vir die Franse Vloot insluit, gebou. Hulle het dit die Aquilon genoem. Van die Britse Vloot se Venom's was tesame met die Britse Lugmag se Venom's in aksie tydens die Suezkanaal krises in 1956.
Tegniese besonderhede
wysig| Item | Statistiek |
|---|---|
| Aantal motors | 1 |
| Tipe motor | Straalmotor |
| Vervaardiger | de Havilland Ghost 105 turbojet. |
| Kraglewering per motor | 2 406 kg stukrag |
| Vlerkspan | 12,7 m |
| Lengte | 10,06 m |
| Hoogte | 2,03 m |
| Vlerkoppervlakte | 25,99 m2 |
| Maks. opstygmassa | 6 950 kg |
| Maks. snelheid | 961 km/h |
| Operasionele hoogte | 14 640m |
| Togafstand | 1 730km |
| Klimvermoë | 36.7 m per minuut |
| Bewapening | Vier 20 mm kanonne. Voorsiening is gemaak vir 2 Firestreak lug-tot-lug missiele, of bomme van 2000 kg of 8 x 27 kg vuurpyle. |
Bron
wysig- Crosby, Francis: THE WORLD ENCYCLOPEDIA OF FIGHTERS & BOMBERS. 2015. ISBN 978-1-84476-917-9