Edmund I van Engeland
Edmund I (921 – 26 Mei 946), met die bynaam "die Manjifieke" of "die Ouere", was van 939 tot met sy dood koning van Engeland. Hy was die seun van Eduard die Ouere en die halfbroer van sy voorganger, Athelstan.
| Edmund I | |
|---|---|
| Koning van Engeland | |
 | |
| Huis | Wessex |
| Regeer | 27 Oktober 939 – 26 Mei 946 |
| Voorganger | Athelstan |
| Opvolger | Edred |
| Eggenote | Elfgifa; Ethelfled |
| Kinders | Edwy Edgar die Vreedsame |
| Gebore | 921 |
| Oorlede | 26 Mei 946 |
| Vader | Eduard die Ouere |
| Moeder | Eadgifu van Kent |
Edmund moes gou ná sy troonbestyging militêre bedreigings die hoof bied. Koning Olaf I van Dublin het Northumbrië verower en die Middellande binnegeval. Ná Olaf se dood in 942 het Edmund die gebied herower. Hy het ook opstande deur die Dene in Mercië onderdruk.
Edmund is tydens ’n fees in sy eie woning vermoor deur Leofa, ’n verbanne misdadiger wat ook in die geveg dood is.[1] Hy is opgevolg deur sy broer Edred.
Verwysings
wysig- Hierdie artikel is merendeels vertaal vanaf die Nederlandse Wikipedia-artikel nl:Edmund I van Engeland
- ↑ John van Worcester, Chronicon AD 946; William van Malmesbury, Gesta regum, boek 2, hoofstuk 144.