Eurasiese ooruil
Die Eurasiese ooruil (Bubo bubo) is 'n spesie ooruil, 'n soort voël wat in 'n groot deel van Eurasië woon. Dit word dikwels net die arenduil in Europa en Asië genoem.[2]
| Eurasiese ooruil | |
|---|---|
.jpg)
| |
| 'n Eurasiese ooruil in Herálec, Tsjeggiese Republiek | |
| Territoriale oproep van man, opgeneem naby Marianka, Slowakye | |
Wetenskaplike klassifikasie 
| |
| Domein: | Eukaryota |
| Koninkryk: | Animalia |
| Filum: | Chordata |
| Klas: | Aves |
| Orde: | Strigiformes |
| Familie: | Strigidae |
| Genus: | Bubo |
| Spesie: | B. bubo
|
| Binomiale naam | |
| Bubo bubo | |
| |
| Voorkoms van die Eurasiese ooruil Inwoner | |
| Sinonieme | |
| |
Dit is een van die grootste uilspesies. Wyfies kan groei tot 'n totale lengte van 75 cm (30 in), met 'n vlerkspan van 188 sentimeter (6 voet 2 duim). Mannetjies is effens smaller.[3] Hierdie voël het kenmerkende oorklossies, met boonste dele wat gevlek is met donkerder swarterige kleur en geelbruin. Die vlerke en stert is gestreep. Die borskant is 'n dofgeel kleur met verskillende kleure, gestreep met donkerder kleur. Die gesigskyf is nie baie gedefinieer nie. Die oranje oë is kenmerkend.[4] Ten minste 12 subspesies van die Eurasiese arendsuil word beskryf.[5]
Eurasiese ooruil word in baie habitatte aangetref; meestal bergagtige en rotsagtige gebiede, dikwels naby gevarieerde bosveldrand en naby struikagtige gebiede met openinge of vleilande. Hulle bewoon ook naaldwoude, steppe en afgeleë gebiede. Soms word hulle in landbougrond en in parkagtige omgewings in Europese en Asiatiese stede aangetref en, baie selde, in besiger stedelike gebiede.[4][6]
Die ooruil is meestal 'n nagtelike roofdier. Hulle jag oorwegend klein soogdiere, soos knaagdiere en hase, maar ook voëls en groter soogdiere. Sekondêre prooi sluit reptiele, amfibieë, visse, groot insekte en ongewerwelde diere in.[3][4][6][7]
Die spesie broei tipies op kranse, in klowe, tussen rotse en op ander versteekte plekke. Die nes is 'n skraap wat tipies 'n koppelaar van 2–4 eiers bevat, wat met tussenposes gelê word en op verskillende tye uitbroei.[4][6][8] Die wyfie broei die eiers en broei die kleintjies. Die mannetjie bring kos vir haar en vir die nessies. Voortgesette ouerlike sorg vir die kleintjies word vir ongeveer vyf maande deur beide volwassenes verskaf.[6]
Benewens die feit dat dit een van die grootste lewende spesies uil is, is die Eurasiese ooruil ook een van die mees wydverspreide.[8] Met 'n totale omvang in Europa en Asië van ongeveer 51,4 miljoen km2 (19,8 miljoen vk myl) en 'n totale bevolking wat na raming tussen 100 000 en 500 000 individue is, noem die IUBN die voël se bewaringstatus as die minste kommerwekkend, alhoewel die neiging gelys word as afnemend.[9] Die oorgrote meerderheid van die arendsuile woon in Kontinentale Europa, Skandinawië, Rusland (wat byna seker is waar die piekgetalle en diversiteit van ras voorkom), en Sentraal-Asië.[1] Bykomende minderjarige bevolkings bestaan in Anatolië, die noordelike Midde-Ooste, die bergagtige boonste deel van Suid-Asië, China, Korea en in Japan; daarbenewens word daar vermoed dat 12 tot 40 pare vanaf 2016 in die Verenigde Koninkryk woon (waar hulle waarskynlik nie-inheems is), 'n getal wat dalk aan die toeneem is,[1][10] en suksesvol geteel het in die Verenigde Koninkryk sedert ten minste 1996.[11] Mak arendsuile is soms in plaagbeheer gebruik as gevolg van hul grootte om groot voëls soos meeue af te skrik om nes te maak.[12]
Verwysings
wysig- ↑ 1,0 1,1 1,2 BirdLife International (2017). "Bubo bubo". IUCN Red List of Threatened Species. 2017: e.T22688927A113569670. doi:10.2305/IUCN.UK.2017-1.RLTS.T22688927A113569670.en. Besoek op 19 November 2021.
- ↑ Andrews, P. (1990). Owls, caves and fossils: predation, preservation and accumulation of small mammal bones in caves, with an analysis of the Pleistocene cave faunas from Westbury-sub-Mendip, Somerset, UK. University of Chicago Press.
- ↑ 3,0 3,1 Owls of the World: A Photographic Guide by Mikkola, H. Firefly Books (2012), ISBN 9781770851368
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Penteriani, V., & del Mar Delgado, M. (2019). The eagle owl. Bloomsbury Publishing.
- ↑ Weick, Friedhelm (2007). Owls (Strigiformes): Annotated and Illustrated Checklist. Springer. pp. 104–107. ISBN 978-3-540-39567-6.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Voous, K.H. (1988). Owls of the Northern Hemisphere. The MIT Press, ISBN 0262220350.
- ↑ Obuch, J., & Karaska, D. (2010). The Eurasian eagle-owl (Bubo bubo) diet in the Orava Region (N Slovakia). Raptor Journal, 4(1), 83–98.
- ↑ 8,0 8,1 Hume, R. (1991). Owls of the world. Running Press, Philadelphia.
- ↑ "Bubo bubo". BirdLife International. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 April 2015. Besoek op 25 Mei 2023.
- ↑ Gilruth, Andrew (17 April 2016). "Eagle owls – are they making a comeback in Britain?". Game and Wildlife Conservation Trust.
- ↑ Life, Country (28 Januarie 2020). "The six types of owl you'll find in Britain". Country Life (in Engels). Besoek op 26 Desember 2023.
- ↑ "Overdue recognition: owl issued library card after solving university's gull woes". The Guardian. 29 Julie 2015.