François Mitterrand
François Mitterrand (26 Oktober 1916 – 8 Januarie 1996) was 'n Franse sosialistiese staatsman wat die amp van staatspresident van die Franse Republiek en ex officio Mede-Prins van Andorra (1981–1995) beklee het. Hy was vanaf 1959 tot 1981 ook burgemeester van Château-Chinon (Nièvre) gewees.
François Mitterrand | |
21ste President van Frankryk
| |
Ampstermyn 21 Mei 1981 – 17 Mei 1995 | |
Eerste minister | Pierre Mauroy Laurent Fabius Jacques Chirac Michel Rocard Édith Cresson Pierre Bérégovoy Édouard Balladur |
---|---|
Voorafgegaan deur | Valéry Giscard d'Estaing |
Opgevolg deur | Jacques Chirac |
Mede-Prins van Andorra
| |
Ampstermyn 21 Mei 1981 – 17 Mei 1995 | |
Eerste minister | Òscar Ribas Reig Josep Pintat-Solans Òscar Ribas Reig Marc Forné Molné |
Voorafgegaan deur | Valéry Giscard d'Estaing |
Opgevolg deur | Jacques Chirac |
Eerste Sekretaris van die Sosialistiese Party
| |
Ampstermyn 16 Junie 1971 – 24 Januarie 1981 | |
Voorafgegaan deur | Alain Savary |
Opgevolg deur | Lionel Jospin |
Minister van Justisie
| |
Ampstermyn 31 Januarie 1956 – 12 Junie 1957 | |
President | René Coty |
Eerste minister | Guy Mollet |
Voorafgegaan deur | Robert Schuman |
Opgevolg deur | Edouard Corniglion-Molinier |
Minister van Binnelandse Sake
| |
Ampstermyn 19 Junie 1954 – 23 Februarie 1955 | |
President | René Coty |
Eerste minister | Pierre Mendès-France |
Voorafgegaan deur | Léon Martinaud-Deplat |
Opgevolg deur | Maurice Bourgès-Maunoury |
Afgevaardigde Minister vir die Raad van Europa
| |
Ampstermyn 28 Junie 1953 – 4 September 1953 | |
President | Vincent Auriol |
Eerste minister | Joseph Laniel |
Voorafgegaan deur | Pierre Pflimlin (1952) |
Opgevolg deur | Edgar Faure (1958) |
Staatsminister
| |
Ampstermyn 20 Januarie 1952 – 28 Februarie 1952 | |
President | Vincent Auriol |
Eerste minister | Edgar Faure |
Minister van die Franse oorsese gebiede
| |
Ampstermyn 12 Julie 1950 – 15 Augustus 1951 | |
President | Vincent Auriol |
Eerste minister | René Pleven Henri Queuille |
Voorafgegaan deur | Paul Coste-Floret |
Opgevolg deur | Louis Jacquinot |
Minister van Veterane en Oorlogslagoffers
| |
Ampstermyn 24 November 1947 – 19 Julie 1948 | |
President | Vincent Auriol |
Eerste minister | Robert Schuman |
Voorafgegaan deur | Daniel Mayer |
Opgevolg deur | André Maroselli |
Ampstermyn 22 Januarie 1947 – 21 Oktober 1947 | |
President | Vincent Auriol |
Eerste minister | Robert Schuman |
Voorafgegaan deur | Max Lejeune |
Opgevolg deur | Daniel Mayer |
Senator van Nièvre
| |
Ampstermyn 26 April 1959 – 13 Desember 1962 | |
Voorafgegaan deur | Jean Doussot |
Opgevolg deur | Daniel Benoîst |
Persoonlike besonderhede
| |
Gebore | 26 Oktober 1916 Jarnac, Frankryk |
Sterf | 8 Januarie 1996 Parys, Frankryk |
Politieke party | Demokratiese en Sosialistiese Unie van die Weerstand (tot 1964) Konvensie van die Republikeinse Instansies (1964–1971) Sosialistiese Party (1971–1996) |
Eggenoot/-note | Danielle Gouze (1944–1996) |
Kind(ers) | 4 |
Alma mater | Universiteit van Parys Free School of Political Studies |
Religie | Geen (Agnostisisme) vroeër Rooms-Katolieke Kerk |
Handtekening |
Hy het 2 keer onsuksesvol as president gestaan, naamlik in 1965 teen genl. Charles de Gaulle en in 1974 teen mnr. Valéry Giscard d'Estaing. Francois Mitterrand is op 26 Oktober 1916 in Jarnac in die Charente-distrik van Frankryk gebore.
Hy het grade in die regte, klassieke studies en staatsleer verwerf en is 'n prokureur van beroep. In 1940 is hy deur die Duitsers gevange geneem, maar het 1 ½ jaar later ontsnap. Na die oorlog het hy die Nasionale Beweging vir Krygsgevangenes gestig en hom aan die probleme van oudgediendes gewy. Die toekenning van die Legioen van Eer, die Croix de Guerrem (oorlogskruis) en die Roset van die Weerstand is aan hom toegeken.
Mitterrand was politieke redakteur van die koerant Le Courrier de la Nievre en het 'n aantal boeke oor die sosialisme geskryf, onder meer Un sosialisme du possible ("ʼn Sosialisme van die moontlike"- 1971), La Rose au poing ("Die roos en die vuis" - 1973) en lci et maintenant ("Hier en nou" - 1980). Mitterrand se nasionale politieke loopbaan het in 1946 begin toe hy as afgevaardigde van die Nievregebied in Sentraal-Frankryk tot die Nasionale Vergadering verkies is.
Behalwe die tydperk 1959 tot 1962, toe hy senator was, het hy tot met sy verkiesing as president in die Vergadering gedien, waar hy lid was van die komitee insake buitelandse sake.
In 1967 is hy tot lid van die Europese Parlement benoem en in 1979 het hy 'n setel in die liggaam se eerste verkiesing gewen. Mitterrand was van 1948 tot 1957 lid van die Franse kabinet, waartydens hy verskeie belangrike poste beklee het. Hy was onder andere van 1954 tot 1955 minister van binnelandse sake en van 1956 tot 1957 minister van justisie.
Hy het 2 keer as kandidaat vir die presidentskap gestaan, maar sonder sukses: in 1956 as kandidaat vir die nie-Kommunistiese linkses, toe hy 45,5 % stemme ontvang het en teen genl. De Gaulle verloor het, en in 1974 as kandidaat van die linkse Koalisie, toe hy 49,1 9 % stemme ontvang het en teen Giscard d'Estaing verloor het. In die verkiesing van 1981 het hy 51,76% teenoor Giscard d'Estaing se 48,24 % stemme ontvang.
Mitterrand se betrokkenheid by die Sosialisteparty dateer uit 1946 toe hy hom by die Demokratiese en Sosialistiese Weerstandsunie aangesluit het. Hy het verskeie posisies in die organisasie beklee en het hom later by die Federasie van die Demokratiese en Sosialistiese linkses aangesluit. In 1964 het hy lid geword van die Komitee van die Republikeinse Instituutkonvensie. Van 1971 tot met sy verkiesing as president was hy ook sekretarisgeneraal van die Sosialisteparty.
Bronnelys
wysig- Wêreldspektrum, 1982, ISBN 0908409605, volume 19, bl. 123