Friedrich Paulus
Friedrich Wilhelm Ernst Paulus (23 September 1890 - 1 Februarie 1957) was 'n Duitse veldmaarskalk tydens die Tweede Wêreldoorlog wat in bevel van die 6de leër tydens die Slag van Stalingrad (Augustus 1942 tot Februarie 1943) was. Die geveg eindig in 'n ramp vir die Wehrmacht toe die Sowjetmagte die Duitsers in die stad omsingel het, wat gelei het tot die uiteindelike nederlaag en gevangenskap van ongeveer 265 000 Duitse soldate, ander magte van die spilmoondhede en hul medewerkers.
Paulus het in die Eerste Wêreldoorlog geveg en in Frankryk en die Balkan optrede gesien. Hy word as 'n belowende offisier beskou; teen die tyd dat die Tweede Wêreldoorlog uitgebreek het, is hy tot generaal-generaal bevorder. Paulus neem deel aan die veldtogte in Pole en Lae Lande, waarna hy as adjunkhoof van die Duitse Algemene Personeel benoem is. In hierdie hoedanigheid het Paulus die inval in die Sowjetunie help beplan.
In 1942 Paulus word in bevel van die 6de leër aangestel ondanks sy gebrek aan veldervaring. Hy het die offensief na Stalingrad gelei, maar is afgesny en omring in die daaropvolgende Sowjet-teenoffensief. Adolf Hitler het pogings om uit te breek of oor te gee verbied, en die Duitse verdediging is geleidelik verswak. Paulus het op 31 Januarie 1943 in Stalingrad oorgegee, dieselfde dag waarop hy deur Hitler in kennis gestel is van sy bevordering tot veldmaarskalk. Hitler het verwag dat Paulus selfmoord sou pleeg en aan sy personeel herhaal dat daar geen presedent sou wees dat 'n Duitse veldmaarskalk ooit lewend gevange geneem word nie.
Terwyl hy tydens die oorlog in Sowjet-ballingskap was, het hy 'n vokale kritikus van die Nazi-bewind geword en by die Sowjet-geborgde Nasionale Komitee vir 'n Vrye Duitsland aangesluit. In 1953 verhuis Paulus na Oos-Duitsland, waar hy aan militêre geskiedenisnavorsing gewerk het. Hy het die res van sy lewe in Dresden gewoon.
Eksterne skakels
wysig
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Friedrich Paulus.
