Gallerie dell'Accademia

Gallerie dell'Accademia


Openingsjaar	1750
Webtuiste	gallerieaccademia.it

Die Gallerie dell'Accademia is 'n museumgalery wat pre-19de eeuse kuns uitstal en wat in Venesië, noord-Italië geleë is. Dit word gehuisves in die Scuola della Carità op die suidelike oewer van die Groot-Kanaal in Venesië binne die sestiere^[1] van Dorsoduro. Dit was oorspronklik die galery van die Accademia di Belle Arti di Venezia; d.i. die kunsakademie van Venesië, waarvan dit in 1879 onafhanklik geword het. Die twee instellings was tot 2004 in dieselfde gebou gehuisves - toe die kunsskool verskuif het na die Ospedale degli Incurabili.^[2]

Geskiedenis

Vroeë geskiedenis

Die Accademia di Belle Arti di Venezia is op 24 September 1750 gestig; die statuut dateer uit 1756. ^[3] Die eerste direkteur daarvan was Giovanni Battista Piazzetta; Giovanni Battista Tiepolo het die eerste president geword na sy terugkeer uit Würzburg.^[4]

Dit was een van die eerste instellings wat kunsrestorasie gestudeer het, beginnende in 1777 met Pietro Edwards. Teen 1819 is dit as 'n kursus geformaliseer. In 1807 is die akademie heropgerig by wyse van 'n Napoleoniese edik. Die naam is verander van Veneta Academia di Pittura, Scultura e Architettura, na Accademia Reale di Belle Arti, "koninklike akademie vir beeldende kunste", en die akademie is verskuif na die Palladiaanse kompleks van die Scuola della Carità, waar die Gallerie dell'Accademia steeds gehuisves word. Die versamelings van die Accademia is die eerste keer op 10 Augustus 1817 vir die publiek geopen. ^[3]^[5]

Latere geskiedenis

Die Gallerie dell'Accademia het in 1879 onafhanklik geword van die Accademia di Belle Arti di Venezia. Soos ander staatsmuseums in Italië val dit onder die Ministerie van Kulturele Erfenis, Aktiwiteite en Toerisme (Italiaans: Ministero per i Beni e le Attività Culturali), d.i. die Italiaanse ministerie van kultuur en erfenis.

Gebou

Vitruviaanse Man deur Leonardo da Vinci (c. 1487)

Die Napoleoniese administrasie het baie instellings in Venesië ontbind, waaronder sommige kerke, kloosters en scuole. Die Scuola della Carità, die Convento dei Canonici Lateranensi en die kerk van Santa Maria della Carità het dus die tuiste van die Accademia geword. Die Scuola della Carità was die oudste van die ses Scuole Grandi. Die gebou dateer uit 1343, alhoewel die scuola in 1260 gestig is. Die Convento dei Canonici Lateranensi is in 1561 deur Andrea Palladio begin, alhoewel dit nooit volledig voltooi is nie. Die fasade van Santa Maria della Carità is in 1441 deur Bartolomeo Bon voltooi.

Versameling

Die Gallerie dell’Accademia bevat meesterstukke van die Venesiaanse skilderwerke wat dateer tot uit die 18de eeu, welke werke chronologies rangskik word, alhoewel sommige tematiese uitstallings voorkom.

Kunstenaars wat verteenwoordig word sluit in: Antonello da Messina, Lazzaro Bastiani, Gentile en Giovanni Bellini, Bernardo Bellotto, Pacino di Bonaguida,^[6] Canaletto, Vittore Carpaccio, Giulio Carpioni, Rosalba Carriera, Cima da Conegliano, Domenico Fetti, Pietro Gaspari, Michele Giambono, Luca Giordano, Francesco Guardi, Giorgione, Johann Liss, Charles Le Brun, Pietro Longhi, Lorenzo Lotto, Mantegna, Rocco Marconi, Michele Marieschi, Giambattista Piazzetta, Giambattista Pittoni, Mattia Preti, Giovanni Battista Tiepolo, Tintoretto, Titiaan, Paolo Veronese (Paolo Caliari), Vasari, Leonardo da Vinci (Tekening van die Vitruviaanse Man), Alvise Vivarini, en Giuseppe Zais.

Hoogtepunte uit die Skilderversameling

Jheronimus Bosch
Gekruisigde Martelaar-triptiek, 104 x 119 cm
Jheronimus Bosch
Hermit Saints Triptych, 86 x 120 cm.
Jacopo Bassano
Aanbidding deur die Skaapwagters, 97 x 142 cm.
Giovanni Bellini
Heilige Gesprek, 58 x 107 cm
Giovanni Bellini
Martinengo Pieta, 65 x 90 cm.
Giovanni Bellini
San Giobbe Altaarstuk, 371 x 258 cm.
Giovanni Bellini
Heilige Gesprek, 54 x 76 cm.
Paris Bordone
Voorstelling van die Ring, 370 x 301 cm
Canaletto
Perspektief-aansig met Portico, 131 x 93 cm.
Vittore Carpaccio
Siklus van die heilige Ursula, 297 x 527 cm
Giorgione
Ou Vrou, 68 x 59 cm.
Lorenzo Lotto
Heer in sy Studie, 98 x 116 cm.
Andrea Mantegna
St. George, 66 x 32 cm.
Piero della Francesca
Die heilige Hieronymus en Skenker, 49 x 42 cm
Giambattista Pittoni
Die berouvolle Magdalena, 48 x 38 cm.
Tintoretto
Klaaglied, 227 x 294 cm.
Tintoretto
Opstanding
Tintoretto
Die heilige Markus Bevry die Slawe, 415 x 541 cm.
Tintoretto
Diefstal van die heilige Markus se Liggaam, 421 x 306 cm.
Tintoretto
Skepping van die Diereryk, 151 x 258 cm
Titiaan
Pieta, 353 x 348 cm.
Titiaan
Maagd en Kind, 124 x 96 cm
Titiaan
die heilige Johannes die Doper, 201 x 134 cm.
Titiaan
Voorstelling van die Maagd, 345 x 775 cm.
Paolo Veronese
Veldslag van Lepanto, 169 x 137 cm
Paolo Veronese
Feesmaal in die Huis van Levy, 555 x 1280 cm.
Paolo Veronese
Mistieke Troue van die heilige Katrina, 337 x 241 cm.

Verwysings

↑ 'n Sestiere (meervoud: sestieri) is 'n onderverdeling wat in sekere Italiaanse dorpe aangetref word. Die woord is afkomstig van die Italiaanse woord: sesto, oftewel sesde; en word dus slegs gebruik vir dorpe wat in ses distrikte verdeel is. Die bekendste voorbeeld is die sestieri van Venesië, maar Ascoli Piceno, Genua, Milaan en Rapallo is byvoorbeeld ook in sestieri verdeel. Die Middeleeuse heersers van Negroponte op die eiland Euboea is ook by tye in ses distrikte verdeel, elk met 'n afsonderlike heerser (by wyse van Venesiaanse arbitrasie) en het ook as sestieri bekend gestaan. Die eiland Kreta, 'n Venesiaanse kolonie (die "Koninkryk van Kandië") uit die vierde kruistog, is ook in ses dele verdeel wat vernoem is na die sestieri van Venesië self, terwyl die hoofstad Kandië die status van 'n kommune van Venesië behou het. Die eiland Burano noord van Venesië is ook onderverdeel in sestieri. Soms word 'n variasie van die woord gevind: die kommune van Leonessa word byvoorbeeld in sesti of sesdes verdeel. Ander Italiaanse dorpe met minder as ses amptelike distrikte word gereeld verdeel in analogiese begrippe soos quartieri (d.w.s. 4; die Engelse woord quarter kry sy betekenis hiervan en beteken 'n buurt) of terzieri (3); sommige dorpe verwys bloot na hierdie buurte by wyse van nie-nommerspesifieke rioni. Sestieri, quartieri, terzieri, rioni en hul analogiese begrippe is gewoonlik nie meer administratiewe afdelings van hierdie dorpe nie, maar historiese en tradisionele gemeenskappe wat in hul skerpste reliëf gesien kan word tydens die stede se jaarlikse palio
↑ Die Ospedale degli Incurabili is 'n groot sestiende-eeuse hospitaalgebou wat aan die Fondamenta delle Zattere in die sestiere van Dorsoduro, Venesië in Noord-Italië geleë is. Dit word vandag deur die Accademia di Belle Arti di Venezia beset. Dit is tydens die tweede helfte van die sestiende eeu gebou; die kerk - wat nie meer bestaan nie - is moontlik deur Jacopo Sansovino ontwerp.
↑ ^3,0 ^3,1 Accademia di belle arti di Venezia, 1750–2010. Cenni storici Geargiveer 21 Oktober 2014 op Wayback Machine (in Italiaans). Accademia di belle arti di Venezia. Besoek Julie 2013.
↑ Elisa Viola (2005). L'Accademia di Venezia: i maestri, le collezioni, le sedi (in Italiaans). Venezia: Marsilio. ISBN 9788831786553. bl. 17.
↑ storia-delle-collezioni Gallerie dell'Accademia: Storia delle collezioni^{[dooie skakel]} (in Italiaans). Soprintendenza Speciale per il Patrimonio storico, artistico ed etnoantropologico e per il Polo Museale della città di Venezia e dei comuni della Gronda lagunare, 7 Oktober 2009. Besoek Julie 2013.
↑ Pacino di Bonaguida Geargiveer 13 Julie 2010 op Wayback Machine, J. Paul Getty Museum, USA.

[1] 'n Sestiere (meervoud: sestieri) is 'n onderverdeling wat in sekere Italiaanse dorpe aangetref word. Die woord is afkomstig van die Italiaanse woord: sesto, oftewel sesde; en word dus slegs gebruik vir dorpe wat in ses distrikte verdeel is. Die bekendste voorbeeld is die sestieri van Venesië, maar Ascoli Piceno, Genua, Milaan en Rapallo is byvoorbeeld ook in sestieri verdeel. Die Middeleeuse heersers van Negroponte op die eiland Euboea is ook by tye in ses distrikte verdeel, elk met 'n afsonderlike heerser (by wyse van Venesiaanse arbitrasie) en het ook as sestieri bekend gestaan. Die eiland Kreta, 'n Venesiaanse kolonie (die "Koninkryk van Kandië") uit die vierde kruistog, is ook in ses dele verdeel wat vernoem is na die sestieri van Venesië self, terwyl die hoofstad Kandië die status van 'n kommune van Venesië behou het. Die eiland Burano noord van Venesië is ook onderverdeel in sestieri. Soms word 'n variasie van die woord gevind: die kommune van Leonessa word byvoorbeeld in sesti of sesdes verdeel. Ander Italiaanse dorpe met minder as ses amptelike distrikte word gereeld verdeel in analogiese begrippe soos quartieri (d.w.s. 4; die Engelse woord quarter kry sy betekenis hiervan en beteken 'n buurt) of terzieri (3); sommige dorpe verwys bloot na hierdie buurte by wyse van nie-nommerspesifieke rioni. Sestieri, quartieri, terzieri, rioni en hul analogiese begrippe is gewoonlik nie meer administratiewe afdelings van hierdie dorpe nie, maar historiese en tradisionele gemeenskappe wat in hul skerpste reliëf gesien kan word tydens die stede se jaarlikse palio

[2] Die Ospedale degli Incurabili is 'n groot sestiende-eeuse hospitaalgebou wat aan die Fondamenta delle Zattere in die sestiere van Dorsoduro, Venesië in Noord-Italië geleë is. Dit word vandag deur die Accademia di Belle Arti di Venezia beset. Dit is tydens die tweede helfte van die sestiende eeu gebou; die kerk - wat nie meer bestaan nie - is moontlik deur Jacopo Sansovino ontwerp.

[acc-3] 3,0 ^3,1 Accademia di belle arti di Venezia, 1750–2010. Cenni storici Geargiveer 21 Oktober 2014 op Wayback Machine (in Italiaans). Accademia di belle arti di Venezia. Besoek Julie 2013.

[viola-4] Elisa Viola (2005). L'Accademia di Venezia: i maestri, le collezioni, le sedi (in Italiaans). Venezia: Marsilio. ISBN 9788831786553. bl. 17.

[polo-5] storia-delle-collezioni Gallerie dell'Accademia: Storia delle collezioni^{[dooie skakel]} (in Italiaans). Soprintendenza Speciale per il Patrimonio storico, artistico ed etnoantropologico e per il Polo Museale della città di Venezia e dei comuni della Gronda lagunare, 7 Oktober 2009. Besoek Julie 2013.

[6] Pacino di Bonaguida Geargiveer 13 Julie 2010 op Wayback Machine, J. Paul Getty Museum, USA.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]