Wikipedia

Hells Angels

'n Motorfietsklub wat oorspronklik in Amerika gestig is

Die Hells Angels Motorcycle Club (HAMC) is 'n wêreldwye motorfietsklub wie se lede tipies met Harley-Davidson-motorfietse ry. In die Verenigde State en Kanada word die Hells Angels geïnkorporeer as die Hells Angels Motorcycle Corporation. Algemene byname vir die klub is die "H.A.", "Red & White", "HAMC" en "81"[1] Die Hells Angels het 'n ledetal tussen 3 000 en 3 600[2] en 467 afdelings in 59 lande insluitende Suid-Afrika. Die HAMC is een van die grootste motorfietsklubs ter wêreld.[3]

Die ingang van die Hells Angels se klubhuis in New York in die VSA.

Baie polisie en internasionale intelligensie-agentskappe, insluitend die Amerikaanse departement van justisie en Europol, beskou die klub as 'n georganiseerde misdaadsindikaat.[4][5][6][7][8]

Geskiedenis

wysig

Die Hells Angels het op 17 Maart 1948 in Fontana, Kalifornië, ontstaan toe verskeie klein motorfietsklubs ingestem het om saam te smelt.[9] Otto Friedli, 'n veteraan uit die Tweede Wêreldoorlog, word erken dat hy die klub begin het nadat hy van die Pissed Off Bastards-motorfietsklub weggebreek het oor 'n vete met 'n mededingende bende [10]

Volgens sy webwerf is die klub se naam die eerste keer voorgestel deur Arvid Olsen, 'n medewerker van die stigters wat tydens die Tweede Wêreldoorlog in die "Hell's Angels"-eskader van die Flying Tigers in China gedien het.[11] Dit is ten minste duidelik dat die naam geïnspireer is deur die tradisie uit die Eerste en Tweede Wêreldoorloë waardeur die Amerikaners hul eskaders kwaai, doodtartende titels gegee het; 'n voorbeeld hiervan lê in een van die drie P-40-eskaders van die Flying Tigers wat in Birma en China ontplooi is, wat "Hell's Angels" gedoop was. [12] In 1930 het die Howard Hughes-film Hell's Angels buitengewone en gevaarlike prestasies van die lugvaart ten toon gestel, en daar word geglo dat die Tweede Wêreldoorlog-groepe wat daardie naam gebruik het dit op die film gegrond het.[10] Volgens die Hells Angels se webwerf is hulle bewus daarvan dat daar 'n apostroof in "Hell's" ontbreek, maar "... dit is jy wat dit mis. Ons doen dit nie".[13] Die Hells Angels sê uitdruklik dat hulle nie direk met die militêre eenheid geassosieer is nie, maar slegs die naam aangeneem het. Geeneen van die oorspronklike militêre Hell's Angels het ooit aan die motorfietsklub behoort nie. [14]

 
Hierdie B-17F, stertnommer 41–24577, is Hell's Angels genoem na die 1930 Howard Hughes-fliek oor die Eerste Wêreldoorlog-vegvlieëniers.[15][16]

Sommige van die HAMC se vroeë geskiedenis is nie duidelik nie, en beskrywings verskil. Verskeie outonome Hells Angels-takke is regdeur Kalifornië gevorm in die dekade wat volg op die klub se stigting, deur nomadiese lede wat van een stad na 'n ander verhuis het.[17] Die San Francisco ("Frisco")-afdeling is volgens berigte gestig deur voormalige lede van die Market Street Commandos in 1954. 'n Noord-Sacramento-tak is in 1956 gestig, gevolg deur nog 'n tak in Sacramento die volgende jaar, wat gevorm is deur twee broers, James "Mother" Miles en Pat Miles, wat voormalige lede van die Hell Bent for Glory-motorfietsklub was. [18]] Die Sacramento-tak het later ontbind en in 1965 as 'n Nomads-tak na Richmond verskuif.[19] Volgens Ralph "Sonny" Barger, stigter van die Oakland-tak in 1957, is ander vroeë takke van die klub in Gardena en elders gestig, met die lede gewoonlik onbewus daarvan dat daar ander klubs was. Een van die minder bekende klubs was in die laat 1960's in Noord-Chino/Suid-Pomona. Barger is gekrediteer dat hy gehelp het om hierdie verskillende uiteenlopende takke onder algemene klub-wette te verenig [20][21][22]

Ander bronne beweer dat die San Francisco Hells Angels in 1953 georganiseer is deur Rocky Graves, 'n Hells Angel-lid van San Bernardino ("Berdoo"), wat impliseer dat die "Frisco" Hells Angels baie bewus was van hul voorgangers.[23] Die "Frisco" Hells Angels is in 1955 herorganiseer met 13 taklede, Frank Sadilek wat as president gedien het, en die kleiner, oorspronklike logo. Die Oakland-tak, destyds onder leiding van Barger, het 'n groter weergawe van die "Death's Head"-kenteken gebruik met die bynaam die "Barger Larger", wat die eerste keer in 1959 gebruik is. Dit het later die klubstandaard geword.[24] Die eerste tak wat buite Kalifornië geopen is, is in 1961 in Auckland, Nieu-Seeland, gestig.[10]

Die Hells Angels word dikwels op semi-mitiese romantiese wyse uitgebeeld soos die 19de-eeuse James–Younge-bende: vrygeestig, ikonies, gebonde aan broederskap en lojaliteit. Op ander tye, soos in die 1966 Roger Corman film The Wild Angels, word hulle uitgebeeld as gewelddadig en nihilisties, weinig meer as 'n gewelddadige kriminele bende en 'n plaag vir die samelewing.[25]

Die klub het prominent geword binne, en het sy bekendheid gevestig as deel van die 1960's-teenkultuurbeweging in San Francisco se Haight-Ashbury-distrik, wat 'n rol gespeel het by baie van die beweging se belangrike gebeurtenisse. Lede was direk verbind met baie van die teenkultuur se primêre leiers, soos Ken Kesey and the Merry Pranksters, Allen Ginsberg, Jerry Garcia and the Grateful Dead, Timothy Leary, The Beatles, The Rolling Stones, Mick Farren, en Tom Wolfe. "Gonzo"-joernalis Hunter S. Thompson se boek oor die klub het sy loopbaan begin. Van 1968 tot 1969 was die Hells Angels van San Francisco se hoofkwartier by 715 Ashbury (oorkant die Grateful Dead-huis by 710 Ashbury).[26][27][28][29][30]

In 1973 het lede van verskeie takke van die organisasie geprotesteer tydens 'n Environmental Protection Agency wat gehoor het oor 'n voorgestelde vervoerplan wat beperkings op motorfietsgebruik en verkope insluit om Kalifornië te kry om aan die nuwe Clean Air Act-standaarde te voldoen.[31]

Klubskild

wysig
 
New York Hells Angels wapen

Die Hells Angels se klubembleem is genaamd die "Deathead" en bestaan uit 'n skedel gekroon met 'n goue helm in die vorm van 'n vlerk.

Die oorsprong van die motief word erken as 'n kombinasie van militêre embleme, van onderskeidelik die VSA-lugmag se "85th Fighter Squadron" en die "552nd Medium Bomber Squadron". Die finale ontwerp is gemaak deur Frank Sadilek, 'n eertydse leier van die Hells Angels in San Francisco.

Die Hells Angels het die klubembleem, die klubnaam en die naam "Deathead" geregistreer as 'n handelsmerk in verskeie lande, insluitende Suid-Afrika. [32]

In die media

wysig

Die Hells Angels geniet wêreldwye publisiteit — meesal negatief, danksy klublede se betrokkenheid by onwettige aktiwiteite.

Die klub se verteenwoordigers wend gereelde pogings aan om die klub te distansieer van die kriminele aktiwiteite van sommige lede, maar danksy volgehoue negatiewe publisiteit deur die pers, is daar min mense wat nié die Hells Angels assosieer met geweld, misdaad en antisosiale gedrag nie.

Plaaslike nuus artikels oor die Hells Angels in Suid-Afrika, illustreer die kwessie duidelik:

Verwysings

wysig
  1. ↑ "81" is 'n metoniem. Aangesien 'H' en 'A' die 8ste en 1ste letter van die alfabet is.
  2. ↑ Gangs and Organized Crime George W. Knox, Gregg Etter and Carter F. Smith (2018)
  3. ↑ Miller, Michael E. (16 Mei 2015). "How the Bandidos became one of the world's most feared biker gangs". Washington Post (in Engels (VSA)). ISSN 0190-8286. Besoek op 15 Oktober 2022.
  4. ↑ "Motorcycle gang". U.S. Department of Justice. Geargiveer vanaf die oorspronklike op April 15, 2014. Besoek op Januarie 23, 2010.
  5. ↑ Lockyer, Bill (2003). "ORGANIZED CRIME IN CALIFORNIA" (PDF). CALIFORNIA DEPARTMENT OF JUSTICE. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 29 Januarie 2010. Besoek op 23 Januarie 2010.
  6. ↑ "ORGANIZED CRIME IN OREGON" (PDF). Oregon State Department of Justice. September 2006. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op Julie 21, 2011. Besoek op Januarie 23, 2010.
  7. ↑ "ASIAN ORGANIZED CRIME AND TERRORIST ACTIVITY IN CANADA, 1999–2002" (PDF). Federal Research Division. Library of Congress. Julie 2003. Besoek op 23 Januarie 2010.
  8. ↑ "Major international operation against Hells Angels". Europol (in Engels). 24 Julie 2013. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 November 2022. Besoek op 15 Oktober 2022.
  9. ↑ The Secret Life of Bikers by Jerry Langton. Location 19.5/477. HarperCollings:2018 ISBN 978-1-44345-467-4
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 James, Randy (3 Augustus 2009). "A Brief History of the Hells Angels". Time (in Engels (VSA)). ISSN 0040-781X.{{cite news}}: AS1-onderhoud: url-status (link)
  11. ↑ "Hells Angels MC World". Hells-angels.com. Besoek op 15 Februarie 2011.
  12. ↑ Rossi, J.R. "Flying Tiger Association Unit Rosters". The Flying Tigers - American Volunteer Group - Chinese Air Force.
  13. ↑ "FAQ/Contact – Hells Angels MC World".
  14. ↑ http://www.hells-angels.com/history.htm Hells Angels amptelike webtuiste
  15. ↑ Bishop, Cliff T. (1986). Fortresses of the Big Triangle First, East Anglia Books. ISBN 1-869987-00-4, bl.160, 236.
  16. ↑ "Hells Angels vs. Memphis Belle, Historical Information" (PDF). 303rd Bomb Group Association. Besoek op 11 Augustus 2008.
  17. ↑ Barker 2007, p. 34.
  18. ↑ Barker 2007, p. 34-35.
  19. ↑ Driving out the Angels: How an outlaw motorcycle club was ousted from Sacramento Michael Anthony Adams, ABC 10 (5 Augustus 2017) Geargiveer 8 Desember 2022 op Wayback Machine
  20. ↑ Barker 2007, p. 35.
  21. ↑ Who was Sonny Barger, the Hells Angels member whose funeral service is in Stockton Megan Camponovo, Fox 40 (22 September 2022) Geargiveer 8 Desember 2022 op Wayback Machine
  22. ↑ Sonny Barger, figurehead of Hells Angels, dies at 83 Tampa Bay Times (1 Julie 2022) Geargiveer 9 Desember 2022 op Wayback Machine
  23. ↑ Birney Jarvis for Male magazine, 1964. Reprinted in Hells Angels by Hunter S. Thompson
  24. ↑ Roberts, Walter (2012). Biker Gangs: Hells Angels, Bandidos, Pagans, Bosozoku and Other World Gangs. ISBN 9781909284067. Dit was Sonny Barger, stigter van die Oakland Hells Angels, wat hulle almal onder een sambreel bymekaargebring het. Sommige stel voor dat die organisasie van die Hells Angels reeds in 1953 in San Francisco plaasgevind het toe Rocky Graves 13 taklede saam met 'n president bymekaargemaak het met 'n kleiner weergawe van die Death's Head-logo. Die Oakland-tak het 'n groter weergawe van die logo gebruik—bekend as die 'Barger Larger'. Dit sou uiteindelik die standaard weergawe word wat oral gebruik.
  25. ↑ Bagnall, Sam (2 Januarie 2004). "Hells Angels: Easy-riders or criminal gang?". This World. BBC News. Besoek op 13 Augustus 2010.
  26. ↑ Chamings, Andrew (27 April 2021). "The most famous (and infamous) houses of Haight-Ashbury". SFGATE (in Engels (VSA)). Besoek op 15 Mei 2021.
  27. ↑ "The Fall of the Counterculture : Preview". Bu.digication.com. Besoek op 30 November 2014.
  28. ↑ Hell's Angels and the Illusion of the Counterculture; Wood, John. 30 Sept 2003. The Journal of Popular Culture, Volume 3
  29. ↑ The Haight-Ashbury: A History; Perry, Charles. 2005
  30. ↑ "Interview with Sonny Barger". Pdr.autono.net. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Julie 2012. Besoek op 18 Junie 2013.
  31. ↑ "Early Implementation of the Clean Air Act of 1970 in California". EPA Alumni Association. Video, Transcript (sien bl. 14). 12 Julie 2016.
  32. ↑ http://www.hells-angels.com/history.htm Hells Angels amptelike webtuiste

Eksterne skakels

wysig
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Hells_Angels&oldid=2661876"