Il-khanaat

Die Il-khanaat (Persies: ایلخانان‎, Ilkhanan; Mongools: Хүлэгийн улс, Hülegü-oen Oeloes) was ’n wegbreek-khanaat van die Mongoolse Ryk wat deur die Huis van Hülegü regeer is. Dit is in die 13de eeu gestig en het hoofsaaklik bestaan uit die hedendaagse Iran, sowel as naburige streke in Azerbeidjan en die sentrale en oostelike dele van Turkye.

ایلخانان
Хүлэгийн улс
Il-khanaat

← ← 1256 – 1355 →
Vlag
Ligging of Il-khanaat Die Il-khanaat toe hy op sy grootste was.
Hoofstad	Maragha (1256–1265) Tabris (1265–1306) Soltaniyeh (1306–1335)
Taal/Tale	Persies en Mongools
Godsdiens	Sjamanisme en Boeddhisme (1256–1295) Islam (1295–1335)
Regering	Monargie
Heerser
- 1256–1265	Hülegü Khan
- 1316–1335	Aboe Sa'id
Wetgewer	Kurultai
Historiese tydperk	Middeleeue
- Stigting	1256
- Ontbinding	1355
Oppervlakte
- 1310	3 750 000 km2 1 447 883 sq mi

Ontstaan

Die Il-khanaat was oorspronklik gebaseer op Djengis Khan se veldtogte in 1219 tot 1224 teen die Chorasmiede en is deur sy kleinseun Hülegü Khan gestig. Toe dit op sy grootste was, het dit uitgebrei tot in gebiede wat vandag in Iran, Irak, Turkmenistan, Armenië, Azerbeidjan, Georgië, Turkye, Wes-Afganistan en Suidwes-Pakistan lê.

Aanvanklik is baie gelowe toegelaat, maar later was dit hoofsaaklik beperk tot Boeddhisme en die Christendom. In 1295 het Ghazan hom bekeer tot die Islam.

Naam

Volgens die historikus Rashid-al-Din Hamadani het Koeblai Khan aan Hülegü die titel Il-khan gegee nadat hy Ariq Böke verslaan het. Die term beteken "ondergeskikte khan". Dit is egter eers na 1260 in geskiedkundige geskrifte gebruik.

Eksterne skakels

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Il-khanaat.
• Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia