Japannese Alpe

Die Japannese Alpe (Japannees: 日本アルプス, Nihon Arupusu) is 'n bergreeks op die Japannese eiland Honsjoe, bestaande uit die Hida-gebergte (飛騨山脈, Noord-Alpe), die Kiso-gebergte (木曽山脈, Sentraal-Alpe) en die Akaishi-gebergte (赤石山脈, Suid-Alpe). Saam met Foedji vorm die Japannese Alpe die belangrikste gebergtes van die Japanse Argipel.

Ligging van die Japannese Alpe

Die bergpieke van Shirouma in die Hida-bergen

Die term "Japannese Alpe" is deur die dominee Walter Weston, die "bergdominee", bekend gemaak. Hy het die skoonheid van die Japannese Alpe opgemerk en in sy reisgids oor Japan (1881) beskryf. In 1896 het hy 'n tweede boek, "Mountaineering and Exploration in the Japanese Alps", gepubliseer wat die belangstelling van die Japanners aangewakker het. Vanaf dié tyd het uitstappies in die Japannese Alpe één van die grootste stokperdjies van die Japanners geword. In Kamikochi is ter nagedagtenis aan Walter Weston 'n standbeeld opgerig.

Die Japannese Alpe bevat berge met 'n hoogte van meer as drieduisend meter bo seevlak soos Kita-dake (北岳, 3 193 m) en Hotaka-dake (穂高岳, 3 190 m). Ontake (御嶽山, 3 067 m ) is nie net 'n bestemming van pelgrimstogte nie, maar ook 'n aktiewe vulkaan; onlangse uitbarstings was in 1979, 1980 en 2014.

Die Japannese Alpe behoort tot die Stille Oseaan se Ring van Vuur, vervolgens is vulkaanuitbarstings en aardbewings algemeen.

• 
  Akaishi-gebergte
• 
  Hida-gebergte
• 
  Kiso-gebergte

Agtergrond

Die berge halveer die hoofeiland Honsjoe van Japan. Die pieke wat bo sentraal Honsjoe uittroon, is lank reeds die voorwerp van verering en pelgrimstogte. Hierdie berge is lank reeds deur plaaslike mense gebruik vir grondstowwe, insluitend hout, brandstof, kunsmis, voer, vleis, minerale en medisyne. Die meeste besoekers het na die berge gekom vir pelgrimstogte, veral na die Boeddhistiese tempel en die heilige piek van Mount Tate.

Die naam is geskep deur die Engelse argeoloog William Gowland , en later gewild gemaak deur Walter Weston, 'n Engelse sendeling vir wie 'n gedenkplaat by Kamikōchi, 'n toeristebestemming wat bekend is vir sy alpiene klimaat, gemaak is. Toe Gowland die frase geskep het, het hy net na die Hida-berge verwys, maar dit geld nou ook vir die Kiso- en Akaishi-berge.

Geskiedenis

Die Japannese Alpe het 'n lang geskiedenis voordat William Gowland hierdie naam gevestig het. Die Japannese Alpe is sedert antieke tye as 'n plek van asketiese praktyk vir Boeddhiste-monnike en Shugenja gebruik. Van die 1600's tot die 1800's het samoerai-offisiere van die Kaga-domein diep in die Hida-berge gereis met plaaslike jagters en boere as gidse om die hout van die berge te bewaar en het voortgegaan om kaarte te skep wat rante, valleie en plantegroei aanteken. Hierdie opname word Okuyama-mawari (奥山廻り) genoem.

Selfs nou is dit baie moeilik om die steil Hida-berge, een van die wêreld se swaarste sneeuvalgebiede, in die winter oor te steek. Daarom word dit as 'n geskiedkundige gebeurtenis in Japan beskou dat daimyō Sassa Narimasa se magte in die winter van 1584 die bergreeks oor Zarapas en Harinokipas oorgesteek het. Hierdie gebeurtenis word "Sarasara-goe" (さらさら越え) genoem, afgelei van Sassa- en Zarapas.

Dit lyk egter of hierdie Hida-berge-opnames nie geërf is deur moderne Japannese bergklimmers wat as 'n sport deur die berge getrek het nie. Soos Kojima Usui later onthou het, “in daardie dae het niemand eens die name van die berge geken nie, nog minder hul liggings of hoogtes. Om te gaan bergklim was letterlik om 'n onbekende land in te slaan.”

Die eerste moderne geologiese opnameblaaie is in 1890 uitgereik. Die verslae het groot pieke genoem, maar die topografie was meestal raaiwerk. Vanaf 1891 kon buitelandse reisigers nuttige inligting in Basil Hall Chamberlain en W. B. Mason se Handbook for Traveling in Japan vind. Die Japannese het egter vir dekades hierdie berge geklim sonder 'n vergelykbare gids. Japannese mense het oor 'n dekade in die 1890's fisiese verkenning gedoen. Hulle het die berge in (noord, sentraal en suid) verdeel, afhangende van hoe hulle konvensioneel gegroepeer is.

William Gowland, 'n Engelse geoloog, het eers gedink dat hierdie stuk terrein 'n enkele samehangende landskap vorm, vergelykbaar met die Europese Alpe. Gowland se siening is verder ontwikkel deur 'n ander Engelsman en Christelike sendeling, Walter Weston, wat in staat was om "Gowland se geografiese opvatting te kanoniseer deur dit as 'n de facto eienaam te ontplooi". Gowland het verskeie dele van die reekse in die 1860's verken, en was die eerste gedokumenteerde buitelander wat twee pieke in die Alpe, Mount Yari en Mount Norikura, geklim het. Gowland was 'n argeoloog, en hy het hierdie reekse vir argeologiese redes verken. Terwyl Gowland die eerste buitelander was wat die berggebiede verken het, was dominee Walter Weston, 'n Christelike sendeling, die eerste buitelander wat sy ervarings gedokumenteer het.

Ongeveer twintig jaar ná Gowland se verkenningstogte het Weston self die reekse verken met Gowland se aantekeninge oor sy verkennings. Weston is op baie berge gelei deur Kamijō kamonji, 'n berggids wat in Kamikōchi gewoon het. Weston het nie net dieselfde gebiede verken wat Gowland voorheen deurkruis het nie, maar het ook die berge Shirouma, Jōnen, Kasa en Hotaka bestyg, en ander klein berge.

Weston het eers die twee hoofbergstelsels gedokumenteer wat deur geologiese struktuur onderskei kan word. Die eerste hiervan het hy die "China-stelsel" genoem vanweë sy verbinding met suidoos-China vanaf net suid van die Japannese argipel. Die tweede is die "Karafuto-stelsel" genoem, as gevolg van die feit dat dit Japan binnekom vanaf Karafuto na die noorde en suidwes loop. Hierdie twee is as die eerste westelike ontdekkingsreisigers van die reeks beskou, en gevolglik het Weston, met die hulp van Gowland, verskillende dele van die reekse op 'n ongelooflike in-diepte manier gewild gemaak en gedokumenteer sodat ander daarop kon uitbrei.

In 1907 het Yoshitaro Shibasaki en ander daarin geslaag om berg Tsurugi te klim, wat na bewering die laaste onontginde piek in Japan is en die moeilikste om te klim. By hierdie geleentheid het hulle die ornamente van 'n shugenja se kierie en swaard op die top van die berg gevind, en 'n wetenskaplike ondersoek het later bevestig dat die ornamente van die van die laat Nara-tydperk tot die vroeë Heian tydperk was. Dit het geblyk dat berg Tsurugi reeds meer as 1000 jaar gelede deur shugenja uitgeklim is.

Van die 1960's tot die 1970's is die vervoerinfrastruktuur van die Japannese Alpe verbeter, en toegang tot sommige gewilde berggebiede het dramaties makliker geword, wat nie net klimmers nie, maar ook toeriste laat toeneem het. Die Komagatake Ropeway is in 1967 geopen en die Shinhotaka Ropeway in 1970, en die Tateyama Kurobe Alpine Route is ten volle geopen in 1971.

Reekse

Vandag omsluit die Japannese Alpe die Hida-(飛騨山脈), die Kiso-(木曽山脈) en die Akaishi-berge(赤石山脈). Hierdie toringreekse sluit verskeie pieke in wat meer as 3 000 m hoog is, die hoogste na berg Fuji. Die hoogste is Mount Hotaka op 3 190 m in die noordelike gebied en Mount Kita op 3 193 m in die suidelike gebied. Aangesien berg Ontake ver van die Hida-berge af is, word dit oor die algemeen nie by die Hida-berge ingesluit nie, maar dit word dikwels saam met die Japannese Alpe in berggidsboeke genoem. Berg Ontake is welbekend as 'n aktiewe vulkaan, wat so onlangs as in 2014 uitgebars het.

Noordelike Alpe

Die Noordelike Alpe, ook bekend as die Hida-berge, strek deur die prefekture Nagano, Toyama en Gifu. 'n Klein gedeelte van die berge bereik ook die Niigata-prefektuur. Dit sluit die berge Norikura, Yake, Kasa, Hotaka, Yari, Jōnen, Washiba, Suisho, Yakushi, Kurobegorō, Tate, Tsurugi, Kashima Yarigatake, Goryū dake en Shirouma in.

Sentrale Alpe

Die Sentrale Alpe, ook bekend as die Kiso-berge, en is in die Nagano-prefektuur geleë. Dit sluit die berge Ena, Anpaiji (安平路山), Kusumoyama (越百山), Minamikoma, Utsugi, Hōken, Kisokoma en Kyogatake (経ヶ岳) in.

Suidelike Alpe

Die Suidelike Alpe, ook bekend as die Akaishi-berge, strek oor die Nagano- , Yamanashi- en Shizuoka-prefekture. Dit sluit die berge Tekari, Hijiri, Akaish, Arakawa, Shiomi, Nōtori, Aino, Kita, Hōō, Kaikoma, Senjō en Nokogiri (Akaishi) in.

Gletsers

Geograwe het voorheen geglo dat daar geen aktiewe gletsers in Japan bestaan ​​nie, maar die Society of Snow and Ice in Tokio het bevind dat dit vals is in Mei 2012. Deur oppervlakvloeisnelheid en sneeukolle in berg Tsurugi te bestudeer, het hulle gevind dat sekere meerjarige sneeukolle groot massas ys is, opwaarts tot 30 meter dik. Dit veroorsaak dat hierdie sneeukolle as aktiewe gletsers geklassifiseer word, en vanaf 2019 is daar sewe aktiewe gletsers geïdentifiseer in die Japannese Alpe, en die hele Japan.

Verdere leesstof

• McCarry, Charles (Augustus 1984). "The Japan Alps". National Geographic. Vol. 166, no. 2. pp. 238–259. ISSN 0027-9358. OCLC 643483454.

Eksterne skakels

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Japannese Alpe.
• Amptelike webwerf Geargiveer 28 Desember 2019 op Wayback Machine
• (en) "Japanese Alps". Encyclopædia Britannica. Besoek op 28 April 2019.