Mando Diao

Mando Diao is 'n Sweedse musiekgroep uit Borlänge, wat egter reeds vir die grootste deel van hul musikale loopbaan in Stockholm gebaseer is. Alhoewel die groep Sweeds van oorsprong is, is hul lirieke uitsluitlik in Engels. Die groep is sedert 1995 aktief, maar het eers in 1999 onder die huidige naam 'n ernstige musikale loopbaan ingeslaan. Die groep se musiek word gekenmerk deur moderne kitaarriwwe en melodieë wat sterk op die styl van die laat sestiger- en vroeë sewentigerjare gebaseer is, asook deur die kenmerkende heesstemme van die twee voorsangers. Hul musiek bevat duidelike invloede uit die moderne indie- en motorhuis-rock-bewegings, asook tot geringer mates uit blues en ruk-en-rol.

Mando Diao
Die twee voorsangers en stigterslede van Mando Diao, Björn Dixgård en Gustaf Norén, in 2005.
Agtergrondinligting
Oorsprong	Borlänge, Dalarna (Swede)
Genres	Sweedse indie rock
Jare aktief	1995 — hede
Etikette	Universal Music AB, Mute, WM Sweden, Nettwerk, Nettwerk Productions, Mute U.S., EMI Sweden, Virgin Sweden
Webwerf	www.mandodiao.com www.mandodiao.de
Lede	Gustaf Norén Björn Dixgård Carl-Johan Fogelklou Samuel Giers Mats Björke
Gewese lede	Daniel Haglund

Mando Diao se sukses het vinnig verskyn en gegroei: in die Europese laatsomer van 2004 het hulle nog in klein klubs opgetree; teen 2006 tree hulle reeds in stadions op en behartig hulle hoofoptredes by die groot musiekfeeste. Ter gedeeltelike oorsaak hiervan is die groep se voering van geweldig vele musiektoere wat dit vir aanhangers moontlik gemaak het om die groep ten minste al vyf of ses keer by regstreekse optredes gesien te gehad het.

Teen die aanvang van 2009 het die groep hul op hul MySpace-bladsy hul invloede as volg gelys: John Lennon, Muhammad Ali, Pugh Rogerfeldt, Otis Redding, Nina Simone, Chet Baker, Sex Pistols, Diego Maradona, Paul McCartney, Wu-Tang Clan, Tony Montana, Roky Erickson, Bob Dylan, Dolly Parton, Elvis Presley, The Clash, Tupac Shakur, The Kinks, Hound Dog Taylor, The Jam, August Strindberg, George Harrison, The Latin Kings, Édith Piaf, The Four Tops, Oasis, Missy Elliott, Leonard Cohen, John Fogerty, Ringo Starr, Phil Spector, Joy Division, en Marvin Gaye. Die groep is veral gewild in Swede, Duitsland en Japan.

Geskiedenis

Gustaf Norén, 'n voorsanger van Mando Diao.

Die oorspronklike groep, wat Butler geheet het, is in 1995 begin met Björn Dixgård en Daniel Haglund as lede. Groepslede het hulle by die groep aangesluit en dit verlaat, en dit was die groepslede wat in 1999 teenwoordig was wat besluit het om met erns hul betrokkenheid by die groep uit te brei. Björn Dixgård en Gustaf Norén het ses maande lank in 'n somerwoning liedjies gekomponeer. Hul oorspronklike bron van inspirasie was die Beatles, en dit was juis 'n aandlange gesprek oor die Beatles tussen Dixgård en Norén wat laasgenoemde laat besluit het om aanvanklik die groep by te tree. Die twee het hul groep na Mando Diao herdoop. Volgens die groep het hierdie naam geen betekenis nie, en het dit bloot aan lid Dixgård in 'n droom verskyn, waar 'n man hierdie twee woorde aan hom skree. Op hierdie datum het die nuwe groep se besetting as volg daar uitgesien: die twee voorlede het die voorsang en hoof- en ritmiese kitaar behartig, Daniel Haglund op sintetiese klavier, Samuel Giers op tromme, en Carl-Johan Fogelklou op baskitaar. Daniel Haglund het die groep in 2004 verlaat, en sy vakante posisie as sintetiese pianis is deur Mats Björke gevul.

Sedert 1999 het die band deur die hele Swede getoer en in klubs en kroeë opgetree, en op hierdie manier het hulle 'n klein aanhangerbasis begin opbou. In 2000 ontdek Tommy Gärdh van MTV (wat ook uit Borlänge kom) die groep, en organiseer hy hulle 'n platekontrak met EMI en neem hy die bestuur van die groep oor.

Albums

Ons glo eerlik dat ons plaat beter is as alles van The Who, die Kinks, of die Small Faces. Dit is eintlik 'n meer geslaagde produksie as baie albums van die Beatles en die Stones. — Mando Diao

Mando Diao het reeds vyf vollengteateljeealbums asook vyf EPs vrygestel. Vrygestelde EPs sluit in Motown Blood (2002), Sheepdog (2003), Paralyzed (VSA-weergawe, 2004), Clean Town (Japannese weergawe, 2004), en Paralyzed (2005). Die vollengtealbums heet Bring 'em In (2002), Hurricane Bar (2004), Ode to Ochrasy (2006), Never Seen the Light of Day (2007), en Give Me Fire (2009).

Bring 'em In (2002)

Ons liedjies is ons gode — ons dien hulle alleen. — Mando Diao

In September 2002 stel Mando Diao hul debuutalbum Bring 'em In vry, wat deurgaans positiewe kritiek gelok het en wat, soos hul eerste enkelspeler Sheepdog, 'n groot nasionale sukses was. Treffende kitaarriwwe, melodieë in die styl van die 1960's en 1970's, en die kenmerkende stemme van die twee voorsangers het musiekaanhangers begeester. Die opneemtegniek van die voorsang is eenders aan dié van The Strokes

In samehang met die groep se kommersiële deurbraak met Bring 'em In, het hulle met ander plaaslike groepe soos The Hellacopters en Kent op musiektoere deur Swede en die Skandinawiese buiteland gegaan. In 2003 gebruik die selfoonoperateur E-Plus die liedjie "Lady" in een van hul advertensies, wat tot die internasionale deurbraak van die groep in daardie jaar bygedra het. In 2004 is Bring 'em In as gevolg van gewildheid ook in Duitsland vrygestel.

Hurricane Bar (2005)

Mando Diao in konsert.

Mando Diao het veral bekendheid in Duitsland verwerf, en hul tweede ateljeealbum, getiteld Hurricane Bar, 22 September 2004 in Swede en op 24 Januarie 2005 in Duitsland vrygestel is, het spoedig op die Top-30-albumranglys van Duitsland verskyn. As gevolg van hierdie sukses het die groep in 2004 - 2005 'n musiektoer deur Duitsland gevoer, waar hulle by verskeie musiekfeeste opgetree het, insluitende by: Hurricane, Southside, Rock am Ring, Rock im Park, MTV Campus Invasion, Taubertal Openair, en die Eins Live Königstreffen.

Die album voer die ruk-en-rol-styl van Bring 'em In voort, hierdie keer met 'n meer volwasse stemming. In vergelyking is Hurricane Bar met sy egaliger kitaarriwwe minder energiek as Bring 'em In. Die boodskap van Hurricane Bar word minder direk as dié van sy voorganger oorgedra; lirieke behou hulle en, begelei deur die minder verrukte kitaarmelodieë, word dit deurgaans ontbloot, met minder herhaling.

Die plaat word in die motorhuis-rock-genre geklassifiseer en is deur Mute Records uitgegee. Die album het 'n gradering van drie-en-'n-half sterre van Allmusic ontvang en Rolling Stone gee dit drie sterre.

Ode to Ochrasy (2006)

Mando Diao in 'n konsert by Highveld (2006).

Ode to Ochrasy is die groep se derde vrygestelde ateljeealbum en is op 24 Augustus 2006 vrygestel. Voorafgegaan deur die vrystelling van die enkelspeler Long Before Rock ’n’ Roll is die album deur vele druk- en internetpers geprys en as bo-gemiddeld en selfs as die beste Sweedse album ooit bestempel. In Duitsland het die album ook die derde plek op die albumranglyste behaal.

Die tweede snit op die album, "Killer Kaczynski", bevat blaasinstrumentondersteuning van die Sweedse jazzkunstenaars Goran Kajfes en Per "Ruskträsk" Johansson.

Never Seen the Light of Day (2007)

Die vierde ateljeealbum is Never Seen the Light of Day getiteld en het op 26 Oktober 2007 op die rakke verskyn. Alhoewel die groep in die vorige twee albums hul styl aangepas het, het hulle kritici verras met die drastiese stylverandering in Never Seen the Light of Day. Akoestiese kitare verplaas in hierdie album die voorhene dominering van die elektriese kitaar, en bykans alle snitte word deur 'n viool begelei. Die veranderinge sorg vir 'n sagter klank en trek in twyfel die groep se tradisionele definisie as 'n ruk-en-rol-groep. Ten spyte van hierdie beduidende genrewisseling, het die groep ander kenmerkende elemente behou, soos byvoorbeeld die karaktervolle stem van Björn Dixgårds. Die tweestemmige koorgedeeltes op "Misty Mountains" herinner ook sterk aan die groep se musiekstyl op die vorige albums.

Die eerste snit op die album, wat "If I Don't Live Today, Then I Might Be Here Tomorrow" heet, is slegs twee minute lank en word deur 'n deurdurende viool- en kitaarmelodie ingelei. Die gees van die album bou voort op die styl van die tweede en albumgetitelde snit, wat met die groep se moderne kitaar- en melodieë en Dixgård se kenmerkende stem voorgestel word. Anders as in vorige albums kom "la la"-kore meer voor, en word veral in die snit "Gold" waargeneem. "One Blood" begin met die dramatiese stemming van 'n rillerrolprent, en eindig met die woedende geskreeu van die voorsangers — 'n kenmerkende eienskap van die tradisionele Mando Diao. Ter afsluiting verskyn die akoestiese snit "Dalarna", waarin 'n sagte vrouestem "la da da dum dej dum dej" in verskillende tone sing, en wat met bykans agt minute ongewoon langdurig is.

Give me Fire (2009)

Give Me Fire is die vyfde ateljeealbum en is op 13 Februarie 2009 vrygestel. Die album is deur Salla Salazar van die hiphopgroep The Latin Kings, en sy broer Masse, geproduseer. Die album bevat danselemente met 'n sterke fokus op tromme, bas en perkussie. Die finale meng van die album is in Los Angeles voltooi. Die album het die nommer-een-plek op die Switserse, Oostenrykse en Duitse albumtrefferlyste behaal, terwyl dit nommer-twee in Swede bereik het, na Bruce Springsteen se Working on a Dream. Die eerste enkelspeler, getiteld Dance With Somebody, is op 9 Januarie 2009 vrygestel.

DVD's

Down in the Past (2006)

Mando Diao se eerste musiek-DVD is in 2006 onder die titel Down in the Past vrygestel. Die DVD dokumenteer die tyd sedert die ontstaan van die groep en hul aktiwiteite tot 2006. Hierdie dokumentêr, deur regisseur Håkan Schüler saamgestel, word begelei deur talryke skaarse videoknipsels van regstreekse uitvoerings, musiektoere, konserte, onderhoude, opnames agter die skerms, asook deur musiekvideo's van elf vrygestelde snitte.

Die DVD se beeld is in volbeeld (met 'n verhouding van 4:3) en die klankformaat is Dolby Digital 5.1. Die voertaal is deurgaans Engels, met Duitse ondertitels. Die DVD loop vir 124 minute, en het 'n ouderdomsbeperking van ses jare.

Musiektoere en konserte

Die groep het die hoofoptrede behartig by die Live Earth-konsert in Hamburg in Julie 2007 asook by Open Flair-konsert in Augustus 2007.

Diskografie

Albums

• Bring 'Em In (2002)
• Hurricane Bar (22 September 2004)
• Ode To Ochrasy (25 Augustus 2006)
• Never Seen the Light of Day (24 Oktober 2007)
• Give Me Fire (13 Februarie 2009)
• The Malevolence of Mando Diao 2002-2007 (12 Oktober 2009)
• Infruset (2012)
• Ælita (2014)
• Good Times (2017)
• Bang (2019)
• I Solnedgången (2020)

EP's

• Motown Blood EP (2002)
• Sheepdog EP (2003)
• Paralyzed EP (2004)
• Japan Tour EP (2004)
• Long Before Rock 'N' Roll EP (2006)
• Good Morning, Herr Horst EP (2007)
• The Wildfire (If It Was True) EP (2007)

Eksterne skakels

• Die groep se amptelike internasionale webtuise (en)
• Die groep se MySpace-bladsy (en)
• Kritiese analise op Laut.de (de)
• Onderhoud met FM5.at Geargiveer 1 Mei 2009 op Wayback Machine (de)
• Artikel op Kulturwoche.at Geargiveer 27 Desember 2008 op Wayback Machine (de)