Aleksi I (Russies: Алексий I; 8 November [O.S. 27 Oktober] 1877 – 17 April 1970) was tussen 1945 en 1970 die 13de Russies-Ortodokse patriarg van Moskou en die hele Rusland.
Hy is as Sergei Wladimirowitsj Simanski (Сергей Владимирович Симанский) in ’n adellike gesin in Moskou gebore. In 1899 het hy aan die Moskouse Keiserlike Universiteit ’n graad in die regte behaal. Na diensplig in die Russiese weermag het hy in 1902 aan die Moskouse Teologiese Akademie studeer en in 1906 is hy aangestel as rektor van die kweekskool in Toela.
Na die Russiese Rewolusie van 1917 is hy verskeie kere in hegtenis geneem en in 1922 is hy na Kazachstan verban. In 1926 het hy na Sint Petersburg (toe Leningrad) teruggekeer en is hy aangestel as aartsbiskop van die Choetin-klooster, dus vicaris van die bisdom van Nowgorod. In 1933 het hy vir ’n paar maande waargeneem as aartsbiskop van Nowgorod, en toe van Leningrad.
Op 4 September 1943 was Aleksi saam met patriarg Segius toe hy Josef Stalin in die Moskouse Kremlin ontmoet het en die Sowjet-leier toegewings aan die Kerk beloof het in ruil vir hul steun, soos die toestemming om ’n nuwe patriarg te kies, die vrylating van kerklui en die teruggee van sekere kerkeiendom. Op 4 Februarie 1945 het Sergius patriarg geword.
Aleksi se ondersteuners het hom geloof omdat hy hard gewerk het vir die voortbestaan van die Christendom in die Sowjetunie, terwyl teenstanders hom beskuldig het van samewerking met die Sowjet-owerhede.
