Royal Air Maroc
Royal Air Maroc (Arabies: الخطوط الملكية المغربية, romanized: al-Khuṭūṭu l-Malakiyyatu l-Maghribiyyah, lit. 'Royal Moroccan [Air]Lines') is die Marokkaanse nasionale vervoerder, sowel as die land se grootste lugredery.
 | |||||||
| |||||||
| Gestig | Julie 1953 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Hoofspille | Mohammed V Internasionale Lughawe[1] | ||||||
| Fokusstede |
| ||||||
| Lojaliteitsprogram | Safar Flyer | ||||||
| Alliansie | Oneworld | ||||||
| Subsidiêre |
| ||||||
| Vlootgrootte | 52 | ||||||
| Bestemmings | 103[2] | ||||||
| Houermaatskappy | Moroccan Government | ||||||
| Hoofkantoor | Casablanca-Anfa Lughawe Casablanca, Marokko | ||||||
| Sleutelpersone | Abdelhamid Addou (HUB) | ||||||
| Omset | VS$1,7 miljard (FY 2017)[3] | ||||||
| Bedryfsinkomste | VS$48,5 miljoen (FY 2017)[3] | ||||||
| Werknemers | 5 413[3] | ||||||
| Webwerf | www | ||||||
Royal Air Maroc word ten volle deur die Marokkaanse regering besit en het sy hoofkwartier op die gronde van die Casablanca-Anfa-lughawe. Dit het in 2020 by die Oneworld- alliansie aangesluit.
Vanaf sy basis by Mohammed V Internasionale Lughawe bedryf die lugdiens 'n binnelandse netwerk in Marokko, geskeduleerde internasionale vlugte na Afrika, Asië, Europa en Noord- en Suid-Amerika, en af en toe huurvlugte wat hadj-dienste insluit. Teen Desember 2018 het Royal Air Maroc 94 bestemmings bedien.
Kodedeelooreenkomste
wysigRoyal Air Maroc het kodedeelooreenkomste met die volgende lugrederye:[4]
Gereelde vlieërprogram
wysigRoyal Air Maroc se gereelde vlieërprogram word Safar Flyer genoem. [10] Kaarthouers kan myle verdien, hetsy deur RAM te vlieg, sy direkte filiale, of sy vennootlugrederye Iberia, Etihad Airways en Qatar Airways; hotelle en motorverhuringsmaatskappye bied ook voordele.[11]
Vloot
wysig
| Passasiersvloot | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Vliegtuie | In diens | Bestellings | Passasiers | Notas | |||
| C | Y | Totaal | |||||
| ATR 72-600 | 6 | — | 12 | 58 | 70 | Bedryf deur Royal Air Maroc Express[12][13] | |
| Boeing 737-800 | 28 | 1 | 12 | 147 | 159 | Aflewerings vanaf 2024 | |
| Boeing 737 MAX 8 | 2 | 4 | 12 | 144 | 156 [14] | Aflewerings vanaf 2024 | |
| Boeing 787-8 | 5 | — | 18 | 256 | 274 | ||
| Boeing 787-9 | 4 | — | 26 | 276 | 302 [15] | ||
| Embraer 190 | 4 | — | 12 | 84 | 98 | ||
| Vragvloot | |||||||
| Boeing 767-300BCF[16] | 1 | — | Vrag | ||||
| Totaal | 49 | 5 | |||||
Toekomsplanne
wysigIn Junie 2013, het RAM se HUB aangedui dat die lugredery nuwe generasie vliegtuie soek as plaasvervangers vir sy verouderde vloot, en bygevoeg dat die lugredery teen 2020 sowat 20 tot 30 nuwe vliegtuie sal benodig, en dat die Boeing 787 vir langafstandroetes oorweeg word, terwyl die Airbus A220, die Airbus A320neo, die Boeing 737 MAX en Embraer E-Jet E2 families almal oorweeg is vir mediumafstandvlugte.
Voorvalle en ongelukke
wysig- 1 April 1970: 'n Caravelle III, registrasie CN-CCV, wat die eerste been van 'n geskeduleerde Agadir-Casablanca-Parys-vlug gevlieg het, het neergestort met nadering tot die Nouasseur-lughawe toe beheer verloor is op ongeveer 500 feet (150 m) . Van die 82 mense aan boord het 61 omgekom.[17]
- 22 Desember 1973: 'n gehuurde Caravelle VIN, registrasie OO-SRD, op die eerste been van 'n nie-geskeduleerde Parys-Tanger-Casablanca passasiersdiens, het sowat 40 kilometres (25 mi) in bergagtige terrein neergestort vanaf Tangier-lughawe met nadering. Al 106 passasiers en bemanning is dood.
- 21 Augustus 1994: 'n ATR 42-300, registrasie CN-CDT, wat Vlug 630 op 'n binnelandse Agadir-Casablanca-roete bedryf, het 'n steil duik uitgevoer teen 4 900 m en in nabygeleë berge neergestort. Ondersoekers het tot die gevolgtrekking gekom dat die vlieënier die outovlieënier doelbewus ontkoppel en die vliegtuig in die grond gerig het. Al 44 passasiers en bemanning is dood.
Verwysings
wysig- ↑ Dron, Alan (1 Februarie 2019). "Royal Air Maroc sees fleet, hub growth ahead of oneworld membership". Air Transport World. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Februarie 2019. Besoek op 4 Februarie 2019.
- ↑ "Global Network". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 April 2020. Besoek op 2 April 2020.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 "Royal Air Maroc to join oneworld on 1 April". oneworld. 15 Januarie 2020.
- ↑ "Partners". Royal Air Maroc. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 September 2015. Besoek op 30 Januarie 2019.
- ↑ "American Airlines / Royal Air Maroc plans late-Dec 2019 codeshare launch". Airlineroute.net. 16 Desember 2019. Besoek op 17 Desember 2019.
- ↑ "RAM and BA sign codeshare agreement". arabianaerospace.aero. 13 Februarie 2020. Besoek op 13 Februarie 2020.
- ↑ "News for Airlines, Airports and the Aviation Industry | CAPA".
- ↑ "Royal Air Maroc / JetBlue Begins Codeshare Partnership from late-June 2015". Airlineroute.net. 30 Junie 2015. Besoek op 30 Junie 2015.
- ↑ "Авиакомпании-партнёры". s7.ru.
- ↑ "Safar Flyer". Royal Air Maroc. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Mei 2012. Besoek op 9 Januarie 2013.
- ↑ "Safar Flyer – Partners". Royal Air Maroc. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Mei 2012. Besoek op 9 Januarie 2013.
- ↑ "Royal Air Maroc - Transport Aérien". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 November 2013. Besoek op 24 April 2015.
- ↑ "cabin map". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 April 2015. Besoek op 24 April 2015.
- ↑ "Royal Air Maroc tentatively outlines 737 MAX 8 service in S19".
- ↑ "Next Year Royal Air Maroc Will Fly to Beijing". 12 September 2019.
- ↑ "Casablanca crash". Flight International: 584. 9 April 1970. Besoek op 31 Desember 2012.
Caravelle of Royal Air Maroc crashed on the approach to Nouasseur Airport, Casablanca, on April 1. The aircraft, on the Agadir-Casablanca-Paris route, had a crew of six and was carrying 76 passengers; there were 22 survivors of whom ten were reported to be in a serious condition in hospital. Eye-witness reports indicate that the aircraft suddenly lost height from about 500ft, 180m. on final approach and that the fuselage broke in half on impact.