Selma Vaz Dias
Selma Vaz Dias, ook bekend as Selma Cohen-Vaz Dias (23 November 1911 – 30 Augustus 1977), was 'n Britse aktrise, skryfster en skilderes.[2][3][4] Dias is gebore in Amsterdam as die dogter van Jacob Vaz Dias en Hana Hamburger. Sy het 'n broer genaamd Salomon gehad. Sy het na die Verenigde Koninkryk verhuis, waar sy die grootste deel van haar loopbaan woonagtig was.
Selma Vaz Dias | |
|---|---|
| Gebore | 23 November 1911 |
| Sterf | 30 Augustus 1977 (op 65) |
| Nasionaliteit | Brits |
| Beroep | Aktrise Skryfster Skilderes |
| Jare aktief | 1934-1973 |
| Eggenoot | Hans Werner Egli (1899-2000); g. 1936-1977; haar afsterwe |
| Kinders | 2 [1] |
Sy het rolle vertolk in van die bekendste Britse regisseurs se rolprente, insluitende Alfred Hitchcock se The Lady Vanishes (1938) en Michael Powell en Emeric Pressburger se One of Our Aircraft Is Missing (1942). Sy het ook verskyn in Ernest Morris se The Tell-Tale Heart (1960).
Die skryfster Jean Rhys het vir Dias geprys as die persoon wat haar literêre neigings weer aangewakker het. Rhys het kort na die publikasie van haar roman Good Morning, Midnight in 1939 uit die openbare oog verdwyn en in vergetenheid verval.[5] Toe Dias in 1949 die roman verwerk het vir die teater, het Rhys gesê dat Dias "[had] lifted the numb hopeless feeling that stopped me writing for so long".[5] In 1957 is Dias se radioverwerking van Good Morning, Midnight deur die BBC uitgesaai.[5]
Dias het die rol vertolk van Solange in die twee Britse premières (die eerste in Frans, en die tweede in Engels) van Jean Genet se The Maids. Beide is deur Peter Zadek geregisseer, in respektiewelik 1952 en 1956.[6] Sy het ook die hoofrol vertolk van Irma ('n bordeel-dame) in die wêreldpremière van Genet se The Balcony op 22 April 1957. Die opvoering is deur Zadek geregisseer. Dit het plaasgevind by die Arts Theatre Club ('n "privaat teaterklub"), ten einde die "Lord Chamberlain"[7] se verbod op opvoerings van die toneelstuk te omseil.[8]
Dias sterf op 30 Augustus 1977 in Londen. Sy is oorleef deur haar man, die joernalis Hans Werner Egli, saam met wie sy 'n seun en dogter gehad het.[3]
Verwysings
wysig- ↑ "Hans Werner Egli". TheGuardian.com. 7 Augustus 2000.
- ↑ Parker, John (1967). Who's who in the Theatre: A Biographical Record of the Contemporary Stage. Pitman. p. 1126. Besoek op 3 September 2016.
- ↑ 3,0 3,1 Billington, Michael (2000). "Hans Werner Egli - Witness to Hitler's civilian bombing of Britain". The Guardian. Besoek op 3 September 2016.
- ↑ Tykus, Michael J. (2000). Contemporary theatre, film, and television. Gale Research Co. p. 504. ISBN 9780787631888. Besoek op 3 September 2016.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Lindfords, Bernth; Sander, Reinhard (1992). Dictionary of Literary Biography, Volume 117: Twentieth-Century Caribbean and Black African Writers, First Series. The Gale Group. pp. 269–270.
- ↑ Genet, Jean (1963) The Maids, vertaler Bernard Frechtman. Londen: Faber. (p. 6) ISBN 0-571-05461-7.
- ↑ Die "Lord Chamberlain of the Household" is die mees senior beampte van die Koninklike Huishouding van die Verenigde Koninkryk, en hou toesig oor die departemente wat ondersteuning bied en advies verskaf aan die monargie. Dit dien terselfdertyd as die belangrikste kommunikasiekanaal tussen die monargie en die Britse Hoërhuis.
- ↑ Styan, J. L. (1981) Symbolism, Surrealism and the Absurd. Vol. 2 of Modern Drama in Theory and Practice. Cambridge: Cambridge UP. (p. 149) ISBN 0-521-29629-3.; White, Edmund. 1993. Genet. Gekorrigeerde uitgawe. Londen: Picador, 1994. (p. xxiv; 481). ISBN 0-330-30622-7.
