Sewe Susters (Moskou)
Die Sewe Susters of Stalin se Troukoeke is ’n bynaam vir sewe wolkekrabbers in Moskou in die Stalinistiese boustyl. Dié name word nie in Rusland gebruik nie; Moskowiete noem hulle Wisotki of Stalinskije Wisotki (Russies: Сталинские высотки), "Stalin se hoë geboue". Hulle is tussen 1947 en 1953 gebou in ’n uitspattige kombinasie van die Russiese barok- en Gotiese styl en die tegnologie wat gebruik word in die bou van Amerikaanse wolkekrabbers.
Die sewe geboue is die Hotel Oekraïne, woonstelblokke aan Kotelnitsjeskaja-wal en op Koedrinskajaplein, die Hotel Leningradskaja, die hoofgebou van die departement van buitelandse sake, die Moskouse Staatsuniversiteit en die Rooihek-administrasiegebou.
Soortgelyke geboue bestaan in ander voormalige Kommunistiese lande, maar die enigste een wat kan kers vashou by dié in Moskou is die Paleis van Kultuur en Wetenskap in Warskou, Pole.
Geskiedenis
wysigDie eerste Sowjet-wolkekrabberprojek is onderbreek deur die Duitse inval in 1941 tydens die Tweede Wêreldoorlog. Die staalraamwerk is afgebreek en gebruik om die Moskouse verdedigingsring te versterk, en die bouprojek het gesneuwel. Tussen 1947 en 1956 het Boris Iofan ses nuwe bouplanne vir die terrein voorgelê, asook ’n kleiner een vir die Worobjowi Gori (Mossieheuwels), maar hulle is almal afgekeur. In 1946 het Josef Stalin self ’n idee gekry: die bou van wisotki, ’n reeks wolkekrabbers. Nikita Chroesjtsjof het onthou dat Stalin gesê het: "Ons het die oorlog gewen. Buitelanders sal na Moskou kom en hier rondloop, en daar is geen wolkekrabbers nie. As hulle Moskou met kapitalistiese stede vergelyk, sal dit vir ons ’n morele terugslag wees.[1]
Die terreine is tussen Januarie 1947 en September 1947 in die geheim gekies. Verskeie argitekte is gebruik, van Wladimir Gelfreich (62) tot Michail Posochin (37). Kommissies is toegeken volgens die argitek se status en duidelik volgens twee kategorieë: vier "eersteklas"- en vier "tweedeklas"-torings. Die eerste, die een op die Mossieheuwels wat die Moskouse Staatsuniversiteit sou word, is toegeken aan Ljef Roednef, ’n nuwe leier in sy beroep. Hy het honderde argitekte gekry om aan die ontwerp te werk en het in 1949 ’n bouplan voorgelê. Dmitri Tsjetsjoelin het twee kommissies gekry.
In April 1949 is die wenners van die Stalin-prys vir 1948 aangekondig. Al agt ontwerpspanne het óf eersteklas- óf tweedeklas-toekennings ontvang – volgens die status van hul projekte en nie die argitektoniese waarde nie.
Die Sewe Susters (en amper ’n agtste)
wysigGeboue word gelys in dieselfde volgorde as wat hulle verskyn het in die bekendmaking van die wenners van die Stalin-prys in 1948.
Boris Iofan het ’n fout gemaak deur die wolkekrabber te naby aan die rand van die Mossieheuwels te beplan – daar was die risiko van ’n moontlike grondverskuiwing. Hy het ’n nog groter fout begaan deur daarop aan te dring dat hy reg is en is vervang deur Ljef Roednef, ’n 53-jarige opkomende ster onder Stalin. Roednef het al voorheen wolkekrabbers gebou waarmee hy die Kommunistiese Party beïndruk het. Hy het die gebou 800 m teruggeskuif.
Die eerste geboue op die terrein was kampe vir Goelag-gevangenes, hoofsaaklik Duitsers – die arbeiders wat die wolkekrabber sou bou. Die arbeidsmag was eindelik 14 290 man groot. Die hooftoring, wat uit meer as 40 000 ton staal bestaan het, is op 1 September 1953 ingewy. Dit was 240 meter hoog – die hoogste gebou in Europa tot in 1990. Dit is steeds die hoogste opvoedkundige gebou in die wêreld.
- Zarjadje-administrasiegebou (nooit gebou)
In 1934 is ’n kompetisie beplan vir die ontwerp van ’n nuwe gebou op die terrein van die afdelingswinkel GOeM (Engels: GUM) op Rooiplein. Die kompetisie het nooit plaasgevind nie en GOeM staan steeds.
In 1947 is die nabygeleë historiese Zarjadje-distrik platgevee om plek te maak vir ’n nuwe administratiewe gebou van 32 verdiepings en 275 meter hoog.[2] Die toring, wat deur Tsjetsjoelin ontwerp is, was veronderstel om die hoogste gebou naas die universiteit te wees. Nadat die fondament gebou is, is die planne egter laat vaar. Dié fondament is later gebruik vir die Hotel Rossija, (ook deur Tsjetsjoelin, 1967) wat in 2006–2007 gesloop is.
Die Hotel Oekraina deur Arkadi Mordwinof en Wjatsjeslaf Oltarzjefski is die tweede hoogste van die Sewe Susters (198 meter, 34 vlakke). Toe dit gebou is, was dit die hoogste hotel in die wêreld, en dit is steeds die hoogste in Europa. Dit het 1 627 beddens.
Hierdie 172 meter hoë gebou met 27 verdiepings is tussen 1948 en 1953 gebou onder toesig van W.G. Gelfreich en M.A. Minkoes. Dit huisves tans die kantore van die Russiese departement van buitelandse sake en departement van handel.
Die gebou bestaan uit "net" 26 verdieping van altesaam 136 meter, waarvan 19 verdiepings gebruik word. Dit is ontwerp deur Leonid Poljakof en is geleë op Komsomolskaja-plein. Dit is buite versier met skyn- Russiese ornamente en binne is dit ondoeltreffend beplan. Chroesjtsjof het in 1955 beweer dat minstens 1 000 kamers gebou kon word vir die koste van Leningradskaja se 354, dat net 22% van die ruimte verhuur kan word en dat die koste per bed 50% hoër is as in die Hotel Moskwa[3] Hierna is Poljakof gestroop van sy Stalin-prys van 1948. Na ’n restourasieprojek van miljoene rande wat in 2008 voltooi is, is die hotel heropen as die Hilton Moscow Leningradskaya.
Nog ’n gebou van Tsjetsjoelin, die woonstelblok aan Kotelnitsjeskaja-wal (176 meter hoog, 22 bruikbare vlakke), is in ’n neogotiese styl gebou en strategies geplaas by die samevloei van die Moskwa- en die Jaoeza-rivier. Dit was bedoel as ’n elite-woonstelgebou, maar kort nadat dit voltooi is, is eenhede omskep in kommunale woonstelle vir meervuldige gesinne.
Dit is ontwerp deur Michail Posochin sr. en Asjot Mndojants. Dit is 160 meter hoog en het 22 verdiepings, waarvan 17 bruikbaar is. Dit is in Krasnaja Presnja-straat en het ’n blik op Sadowoje-sirkel. Dit is aanvanklik gebou vir belangrike kulturele leiers.
Dit is deur Aleksei Doesjkin van die Moskouse Metro-faam ontwerp, en bestaan uit geboue van 11 verdiepings vir meervuldige gebruik met ’n dun toring (totale hoogte 133 meter, 24 vlakke).
Verwysings
wysig- ↑ Хмельницкий, Дмитрий, "Сталин и архитектура", гл.11, Chmelnizki, Dmitri, "Stalin en Argitektuur", by www.archi.ru Geargiveer 17 Maart 2007 op Wayback Machine
- ↑ Moskouse wolkekrabbers (in Russies)
- ↑ Постановление ЦК КПСС и СМ СССР от 4 ноября 1955 г. N 1871 "Об устранении излишеств в проектировании и строительстве www.lawmix.ru
Bronne
wysig- Birk Engmann: Bauen für die Ewigkeit: Monumentalarchitektur des zwanzigsten Jahrhunderts und Städtebau in Leipzig in den fünfziger Jahren. Sax-Verlag, Beucha 2006, ISBN 3-934544-81-9
- Peter Noever: Tyrannei des Schönen: Architektur der Stalin-Zeit. New York: Prestel, 1994, ISBN 3-7913-1340-1
- Aleksandr Vaskin, Julija Nazarenko: Architektura stalinskich vysotok Moskvy. Kompanija Sputnik+, Moskau 2006, ISBN 5-364-00100-8
Eksterne skakels
wysig
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Sewe Susters.
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
