Sosiaal-Demokratiese Party van Oostenryk
Die Sosiaal-Demokratiese Party van Oostenryk (Duits: Sozialdemokratische Partei Österreichs [zoˈtsi̯aːldemoˌkraːtɪʃə parˌtaɪ ˈøːstəraɪçs], SPÖ) is 'n sosiaal-demokratiese[1][2][3] politieke party in Oostenryk. Gestig in 1889 as die Sosiaal-Demokratiese Werkersparty van Oostenryk (Duits: Sozialdemokratische Arbeiterpartei Österreichs, SDAPÖ) en later bekend as die Sosialistiese Party van Oostenryk (Duits: Sozialistische Partei Österreichs) vanaf 1945 tot 1991,[4] is die party die oudste bestaande politieke party in Oostenryk. Saam met die Oostenrykse Volksparty (ÖVP) is dit een van die land se twee tradisionele groot partye. Dit is aan die sentrum-links op die politieke spektrum geposisioneer.[5][6][7]
Sedert Junie 2023 word die party gelei deur Andreas Babler. Dit is tans die tweede grootste van vyf partye in die Nasionale Raad, met 40 van die 183 setels, en het 21,2% van die stemme wat in die 2019-wetgewende verkiesing uitgebring is, gewen. Dit beklee setels in die wetgewers van al nege state; hiervan is dit die grootste party in drie (Burgenland, Karinthië en Wene.) Die SPÖ ondersteun Oostenryk se lidmaatskap in die Europese Unie,[8] en dit is 'n lid van die Progressiewe Alliansie en Party van Europese Sosialiste. Die party is deel van die Progressiewe Alliansie van Sosialiste en Demokrate in die Europese Parlement; van Oostenryk se 19 LEP's, is vyf lede van die SPÖ. Die party het noue bande met die Oostenrykse Vakbondfederasie (ÖGB) en die Oostenrykse Arbeidskamer (AK).
Die SDAPÖ was die tweede grootste party in die Keiserlike Raad van Oostenryk-Hongarye van die 1890's tot 1910's. Na die Eerste Wêreldoorlog het dit die Eerste Oostenrykse Republiek kortliks regeer, maar daarna teruggekeer na opposisie. Die party is in 1934 verbied ná die Oostenrykse Burgeroorlog, en is deur die Austrofascisme en die Nazi-tydperk onderdruk. Die party is in 1945 herstig as die Sosialistiese Party van Oostenryk en het as 'n junior vennoot van die ÖVP geregeer tot 1966. In 1970 het die SPÖ vir die eerste keer in die na-oorlogse geskiedenis die grootste party geword, en Bruno Kreisky het kanselier geword en wen. drie opeenvolgende meerderhede (1971, 1975 en 1979). Van 1987 tot 2000 het die SPÖ 'n groot koalisie met die ÖVP gelei voordat hulle vir die eerste keer in 30 jaar na opposisie teruggekeer het. Die party het weer regeer van 2007 tot 2017. Sedert 2017 was die SPÖ die primêre opposisie teen die ÖVP-regerings van Sebastian Kurz, Alexander Schallenberg en Karl Nehammer.
Verwysings
wysig- ↑ Dimitri Almeida (27 April 2012). The Impact of European Integration on Political Parties: Beyond the Permissive Consensus. CRC Press. p. 71. ISBN 978-1-136-34039-0. Besoek op 14 Julie 2013.
- ↑ "Parties and Elections in Europe". www.parties-and-elections.eu. Besoek op 18 Desember 2022.
- ↑ Bale, Tim (2021). Riding the populist wave: Europe's mainstream right in crisis. Cristóbal Rovira Kaltwasser. Cambridge, United Kingdom: Cambridge University Press. p. 35. ISBN 978-1-009-00686-6. OCLC 1256593260.
- ↑ Encyclopaedia Britannica. "Austria: Transport and telecommunications - history - geography". Besoek op 24 Oktober 2019.
- ↑ Connolly, Kate; Oltermann, Philip; Henley, Jon (23 Mei 2016). "Austria elects Green candidate as president in narrow defeat for far right". The Guardian. Besoek op 10 April 2018.
- ↑ "The Latest: Election tally shows Austria turning right". The Washington Times. Associated Press. 15 Oktober 2017. Besoek op 24 April 2018.
- ↑ Oliphant, Roland; Csekö, Balazs (5 Desember 2016). "Austrian far-right defiant as Freedom Party claims 'pole position' for general election: 'Our time comes'". The Telegraph. ISSN 0307-1235. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Januarie 2022. Besoek op 24 April 2018.
- ↑ "SPOE Partei Programm" (PDF) (in Duits). Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 14 November 2012. (458 KiB) Party platform, see articles I.(1) and III.7.(1): "strive for a society that overcomes class antagonisms", "only the advancement of political to economic, and therefore social, democracy establishes the precondition for the realization of our basic principles".[dooie skakel]