Britse weermag tydens Eerste Wêreldoorlog: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Morne (besprekings | bydraes) |
Verbeter en skakels na Engels verwyder |
||
Lyn 1:
Die '''Britse weermag''' het tydens die '''Eerste Wêreldoorlog''' die grootste en duurste oorlog in sy lang geskiedenis geveg.<ref>Bourne (2001), pp. 118–119</ref> Anders as die [[Franse]] en [[Duitse]] weermagte het die Britse weermag aan die begin van die konflik hoofsaaklik uit vrywilligers bestaan - en nie uit lotelinge nie.<ref>Chappell (2003), p. 4</ref> Die Britse weermag was ook aansienlik kleiner as hul Franse en Duitse eweknieë.<ref>Chappell (2003), p. 3</ref>
Daar was drie afsonderlike Britse weermagte tydens die oorlog. Die "eerste" weermag was die klein vrywilligerkorps van 400,000 soldate waarvan meer as die helfte oorsee uitgeplaas was om die [[Britse Ryk]] te beskerm. Hierdie getal het ingesluit die ''Regular Army'' en die reserviste in die
Die oorlog het uitdagings gebied vir die weermag bevelvoerders in die sin dat - voor 1914 - die grootste formasie wat enige dienende Generaal in die BEF aangevoer het tydens operasies 'n [[divisie]] was. Die uitbreiding van die weermag het meegebring dat sommige offisiere bevorder is van brigade - na afdelingsbevelvoerder in minder as 'n jaar. Bevelvoerders moes ook opgewasse wees vir die nuwe taktiek en wapens wat ontwikkel is. Die skuif weg van maneuvers na loopgraaf oorlogvoering het beteken dat infanterie en artillerie moes leer om saam te werk. Tydens aanvallende optrede - en ook wanneer hul verdedig het - het hulle geleer hoe om [[gekombineerde magte]] te gebruik om die voorste linie te verdedig. Later in die oorlog is die masjiengeweer korps en die tenk korps ook ingesluit by die nuwe taktiese doktrine.
|