Giorgio Agamben: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Sobaka (besprekings | bydraes) Nuwe bladsy geskep met ''''Giorgio Agamben''' (Rome, 22 April 1942) is 'n hedendaagse Italiaanse filosoof, bekend vir sy boek ''Homo sacer'' (1995). Agamben se filosofie...' |
Sobaka (besprekings | bydraes) No edit summary |
||
Lyn 7:
Met die keuse van hierdie leermeesters, 'n [[Jood]]se uitgeworpene en 'n [[Nasionaal-Sosialistiese Duitse Arbeidersparty| nasionaalsosialistiese]] [[rektor]], is daar spanning in Agamben se werk. Meer nog omdat 'n belangrike filosofiese saak 'n interpretasie van die gebeure van [[Auschwitz]] aanraak. Die vraag ontstaan of 'n Heideggeriese filosoof oor die [[Sjoa]] kan skryf sonder omstredenheid. Mesnard het sy kritiek uitgespreek op Agamen se politieke filosofie in sy boek ''Giorgio Agamben à l'épreuve d'Auschwitz'' (2001). Hierdie boek is 'n antwoord op Agamen se ''Quel che resta di Auschwitz: L 'archivio e il testimone'' (1999). Ander filosowe wat 'n belangrike plek in Agamens se oeuvre inneem, is [[Carl Schmitt]], [[Michel Foucault]], [[Hannah Arendt]], [[Aristoteles]], Hegel.
==Temas==
Agamben soek in sy filosofie 'n oplossing vir die - sedert [[Plato]] - radikale onderskeid tussen filosofie en [[poësie]], wese en bestaan. Baie van sy temas hou verband met hiermee naamlik: [[taal]], [[denke]], prosa, poësie, fantasie, beelde, geheue en getuienis. Veral die taal speel 'n belangrike rol by Agamben. Trouens, sy hele filosofie ontwikkel uit sy [[taalfilosofie]].
===Taal en metafisika===
Taalfilosofie beslaan 'n groot deel van sy werk en kom ook terug in ''Homo sacer''. Verwysings na die taal- en praatprobleem verskyn in al sy boeke, maar vind hul hoogtepunt in die 1970's en 1980's. In 1974 het Agamben homself gevestig in [[Parys]] as 'n taal- en Middeleeuse kultuurdosent aan die Universiteit van Haute-Bretagne. Daarna verskyn gou na mekaar ''Infanzia e storia, Distruzione dell'esperienza e origine della storia'' (1978), ''Stanze, la parola e il fantasma nella cultura occidentale'' (1979), ''Il linguaggio e la morte, Un seminario sul luogo della negatività'' (1982) ''La fine del pensiero'' (1982), ''Idea della prosa'' (1985) en ietwat later ''Categorie italiane, studi di poetica'' (1996).
== Bron ==
| |||