Suid-Amerikaanse longvis
Die Suid-Amerikaanse longvis (Lepidosiren paradoxa) is, soos die longvisse wat in Afrika voorkom, bale slanker as die Australiese longvisse. Hul vinne is verleng, is ook dunner, en die funksie is gewysig tot tasorgane. Verder is die skubbe kleiner en lê ingebed in die vis se vel.
| Suid-Amerikaanse longvis | |
|---|---|
.jpg)
| |
| Wetenskaplike klassifikasie | |
| Domein: | |
| Koninkryk: | |
| Filum: | |
| Subfilum: | |
| Infrafilum: | |
| Superklas: | |
| Klas: | |
| Subklas: | |
| Superorde: | |
| Orde: | |
| Familie: | |
| Genus: | |
| Spesie: | L. paradoxa
|
| Binomiale naam | |
| Lepidosiren paradoxa Fitzinger, 1837
| |
| Sinonieme | |
| |
Sowel die Amerikaanse as Afrika-longvis besit twee longe, wat aan weerskante van die spysverteringskanaal geleë is. Hierdie longsakke is onontbeerlik vir die visse, want hulle moet, selfs in vol damme, na die oppervlak kom om monde vol lug te "hap".
Indien hulle verhinder word om na die oppervlak te kom, kan die visse versmoor. Hulle kieue is dus nie meer baie doeltreffend nie. Die larwe van die longvis gebruik wel uitwendige kieue vir gaswisseling.
Omdat die diertjies vir hul ontwikkeling van baie water afhanklik is, is dit belangrik dat die eiers aan die begin van die reënseisoen gelê moet word. Wanneer die larwes uitbroei, kan hulle hul kieue vir gaswisseling in die suurstofryke water gebruik. Die longe moet die uitwendige kieue vervang voordat die droë seisoen aanbreek.
Wanneer die droë seisoen begin, maak die longvis 'n droogteslaap deur in 'n tonnelvormige gat wat in die slyk van die bodem gegrawe word. Die Suid-Amerikaanse longvisse word in die gebied van die Amasonerivier en in die Gran Chaco aangetref. Die volwasse visse kan tot 1 m lank word.
Sien ook
wysigBronnelys
wysig- Wêreldspektrum, 1982, ISBN 0908409583 volume 17, bl. 114