Vincent Pienaar
Vincent Pienaar is ’n Afrikaanse joernalis en skrywer.
Lewe en werk
wysigVincent Pienaar is op 21 Desember 1949 gebore. Sy pa is ’n vakbondman en sy ma ’n joernalis. Hy bring sy eerste lewensjare in die vyftigs en vroeë sestigs van die twintigste eeu in Newlands in Johannesburg deur en verhuis daarna na Delarey, ook in Johannesburg. Sy hoërskoolopleiding begin aan die Hoërskool Florida en hy is vanaf standerd agt in die Hoërskool Vorentoe in Aucklandpark, waar hy matrikuleer. Hy word groot in die geselskap van en onder invloed van joernaliste (sy ma werk as joernalis by publikasies soos Die Landstem, Die Vaderland, Dagbreek en S.A. Stem) en kan sy naam tik voordat hy kan skryf of lees. Gedurende sy skooljare doen hy dan ook vakansiewerk by die destydse Sondagkoerant Sunday Express. Ná skool was hy 'n ruk lank junior skakelbeampte by die musiekmaatskappy Trutone. Hy begin sy kreatiewe loopbaan as skrywer by Killarney Films, waar hy kommentaar skryf vir die nuusprogramme van African Mirror. Dan is hy fotograaf en joernalis by Die Brandwag en jazz-resensent by The Citizen, waarna hy sy eie maatskappy, Streetwise Marketing, begin. Hier lê hy hom daarop toe om klein maatskappye te help met hulle bemarking. Hy skryf ook lirieke vir sangers soos Lize Stassen, Jannie Stemmet en Alida White en vir ’n ruk bly hy in Hillbrow saam met Alida. Later werk hy by Media24 en woon in Melville, Johannesburg.
Skryfwerk
wysigSy eerste skryfhoogtepunt is op skool in standerd nege toe ’n onderwyseres erken dat een van sy stories haar laat huil het. Op twintig skryf hy sy eerste roman, “Jiemie”, wat hy aan ’n meisie gee om haar te beïndruk. Wanneer die meisie trek, verdwyn die manuskrip ook. Hy is die skrywer van radioverhale, ’n televisiedrama (“You buy the dog, you get the fleas”) en verskeie romans. Sy vernaamste belangstelling is die werkersklas en hulle omstandighede en uitsiglose bestaan. Die Engelse roman[1] “Jimmy’s Place, a man’s pub is his castle”,[2] verskyn in 1992 by Penguin. Die boek bevat verhale in Suid-Afrikaanse Engelse praattaal oor die gereelde besoekers aan die kroeg in ’n minder gegoede voorstad, waar hulle in hulle dronkenskap stories vertel en die wêreld se probleme oplos. Hulle droom van verandering en liefde en geld, maar die werklikheid is dat hulle een dag bo is en die ander onder. Intussen soek hulle ’n bietjie plesier. Deur die verskillende stories word die karakters ook ontwikkel. Hierdie roman word in twee reekse radioverhale verwerk.
“Jo’burg, die blues en ’n swart Ford Thunderbird”[3] vertel van die lewe in Johannesburg se arm woonbuurte[4] (onder meer Triomf, Newlands en Brixton) in die spreektaal van die inwoners. Die gebeure vind plaas in die laat sestigerjare in ’n minder gegoede buurt. Die verhaal word in hoofstukke verdeel waar die karakters en hulle agtergrond eers geskets word, waarna almal se lewens dan saamgetrek word. Daar is Stil Willie wat ryk word en ’n passie het vir ’n swart Ford Thunderbird; sy vrou die mooi Martie-Santjie wat rondslaap en na ’n kind verlang omdat Willie steriel is; Ousus wat haar ma se kinders grootmaak en trou met Piet, wat op sy beurt ongelukke najaag om te kyk wat hy kan aas en ’n oog het vir vroue. Willie betrap vir Piet by Martie-Santjie op die enjinkap van die Thunderbird en dit is die finale slag. Dit is ’n realistiese kykie op ’n gemeenskap in die samelewing wat bestaan, wat probeer om hulle omstandighede te verbeter (al is dit met drinkery, vloekery en rondslapery) en vir die vale probeer woeker met die swak hand wat die lewe hulle gedeel het. “Jo’burg, die blues en ’n swart Ford Thunderbird” word in 2003 benoem vir die Jan Rabie-prys en is in 2004 ook op die kortlys vir die toekenning van die RAU Mardene Marais-debuutprys.
“Kringfluit”[5] se robuuste taalgebruik weerspieël die lewe in die Suid-Afrika van die tagtigerjare,[6] wat bekyk word deur die oë van ’n klein groepie vermaaklikheidskunstenaars. Coen Steenkamp is ’n vaal mannetjie wat lief is vir sy gesin en by Osborne Warehousing Central werk,[7] maar eintlik nêrens inpas nie. By die organisasie se Wildernis-uitstappie ontmoet hy die gaskunstenares Buddy en word by die musieksubkultuur ingetrek. Die roman is ’n interessante wisselspel tussen grenslose banaliteit en tragedie, waar meeste van die karakters ’n hand tot die tand bestaan voer selfs terwyl hulle in die media kollig is. Die titel verwys na die klankdistorsie en skel fluit van klanktoerusting wanneer dit verkeerd gebruik word (“feedback” in Engels), wat tiperend is van die disharmoniese lewens van die karakters.
Publikasies
wysig| Jaar | Publikasies |
|---|---|
| 1992 | Jimmy’s Place – a man’s pub is his castle |
| 2003 | Jo’burg, die blues en ’n swart Ford Thunderbird |
| 2006 | Kringfluit |
Bronnelys
wysigLewe en werk
wysigBoeke
wysig- Kannemeyer, J.C. “Die Afrikaanse literatuur 1652-2004” Human & Rousseau Kaapstad en Pretoria Eerste uitgawe 2005
- Van Coller, H.P. (red.) “Perspektief en Profiel Deel 3” Van Schaik-Uitgewers Pretoria Eerste uitgawe 2006
Tydskrifte en koerante
wysig- Brunt, Dries “Van broek na boek en voorwaarts na Potch!” “Rapport” 21 September 2003
- Nieuwoudt, Stephanie “Vincent Pienaar sing die Brixton blues” “Plus” 5 Julie 2003
Internet
wysig- Brunt, Dries Rapport: http://152.111.1.87/argief/berigte/rapport/2003/09/21/R1/17~1/03.html
- Facebook: https://www.facebook.com/vincent.pienaar.77
- LitNet ATKV-Skrywersalbum 7 Junie 2012: www.litnet.co.za
- Nieuwoudt, Stephanie Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/2003/07/09/DB/10LDN/08.html
Ongepubliseerde dokumente
wysig- Pienaar, Vincent “My CV” Nasionale Afrikaanse Letterkundige Museum en Navorsingsentrum (NALN) Bloemfontein
Verwysings
wysig- ↑ Hambidge, Joan “Die Burger” 10 Augustus 1993
- ↑ Hough, Barrie “Insig” September 1993
- ↑ John, Philip “Rapport” 10 Augustus 2003
- ↑ Van Biljon, Madeleine “Beeld” 7 Julie 2003
- ↑ Brunt, Dries “Kakkerlak” Uitgawe 8, 2007
- ↑ Naudé, Charl-Pierre Volksblad: http://152.111.11.6/argief/berigte/volksblad/2007/05/14/VB/8/boek.kringfluit.html
- ↑ Weideman, George “Beeld” 15 Januarie 2007