Waiting for the Barbarians

Waiting for the Barbarians is 'n roman deur die Suid-Afrikaanse skrywer J.M. Coetzee wat die eerste keer in 1980 gepubliseer is. Coetzee het die titel geleen by die Griekse digter Konstantinos Petrou Kavafis, wat een van sy gedigte dieselfde naam gegee het.

Waiting for the Barbarians
Skrywer	J.M. Coetzee
Land	Suid-Afrika
Taal	Engels
Genre	Roman
Uitgewer	Secker & Warburg
Uitgegee	27 Oktober 1980
Medium	Druk (gebind & sagteband)
Bladsye	156
ISBN	0-436-10295-1
Letterkunde-portaal

Die komponis Philip Glass het in 2005 'n opera in Duitsland op die planke gebring wat hierdie roman dramatiseer, met 'n libretto wat deur Christopher Hampton geskryf is.

Storielyn

Die verhaal word in die eerste persoon vertel deur die naamlose landdros van 'n klein koloniale dorp wat bestaan as die territoriale grens van die "Ryk". Die landdros se redelik vreedsame bestaan eindig met die Ryk se verklaring van 'n noodtoestand en ontplooiing van die Derde Buro-spesiale magte van die Ryk- as gevolg van gerugte dat die gebied se inheemse mense, wat "barbare" deur die koloniste genoem word, moontlik voorberei om die dorp aan te val. Gevolglik voer die Derde Buro 'n ekspedisie in die gebied buite die grens. Gelei deur 'n sinistere kolonel Joll, vang die Derde Buro 'n aantal barbare, bring hulle terug na die dorp, martel hulle, vermoor sommige van hulle, en verlaat die dorp vir die hoofstad om vir 'n groter veltog voor te berei.

Intussen begin die landdros die legitimiteit van imperialisme en versorg persoonlik 'n barbaarse meisie wat verlam en gedeeltelik verblind word deur die Derde Buro se martelaars. Die landdros het 'n intieme maar onseker verhouding met die meisie. Uiteindelik besluit hy om haar terug te neem na haar mense. Ná 'n lewensbedreigende reis deur die onvrugbare land, waarin hulle ook seks het, slaag hy daarin om haar terug te neem en uiteindelik te vra of sy by hom sal bly. Sy weier en hy keer terug na sy eie dorp. Die Derde Buro-soldate het weer daar aangekom en arresteer nou die landdros omdat hy sy pos verlaat het en met die "vyand" saamgewerk het. Sonder 'n kans vir 'n verhoor tydens die noodtoestand bly die landdros vir 'n onbepaalde tyd in 'n geslote kelder, en ervaar vir die eerste keer 'n bykans volledige gebrek aan basiese vryhede. Hy kry uiteindelik 'n sleutel wat hom toelaat om die tydelike tronk te verlaat, maar bevind dat daar geen plek is om na te ontsnap nie en spandeer sy tyd buite die tronk om te soek vir stukkies kos.

Later kom kolonel Joll triomfantlik terug met 'n aantal barbaarse gevangenes uit die woestyn en maak 'n openbare skouspel van hul marteling. Alhoewel die skare aangemoedig word om aan hul aanvalle deel te neem, bars die landdros op die toneel om dit te stop, maar word verhoed. Die landdros word deur 'n groep soldate, aan sy arms opgehang en sy begrip van imperialistiese geweld word verdiep deur sy persoonlike ervaring van marteling. Met die landdros se wil duidelik genak het die soldate hom met vrymoedigheid vrylik laat dwaal omdat hulle weet dat hy nêrens heen kan gaan nie en nie meer 'n bedreiging vir hul missie inhou nie. Die soldate begin egter uit die dorp vlug soos die winter nader kom en hul veldtog teen die barbare in duie stort. Die landdros probeer om Joll op sy finale terugkeer uit die woestyn te konfronteer, maar die kolonel weier om met hom te praat. Die laaste soldate verlaat die dorp. Die oorheersende geloof in die dorp is dat die barbaarse voornemens is om in te val, en die landdros help die oorige dorp inwoners om met hul lewens voort te gaan en voor te berei vir die winter. Daar is geen teken van die barbare teen die tyd dat die eerste sneeu op die dorp val nie.

Toekennings en nominasies

Nadat Coetzee in 2003 die Nobelprys vir Letterkunde gewen het, het Penguin Books Waiting for the Barbarians benoem vir die reeks "Groot Boeke van die 20ste Eeu". Die Nobelprys-komitee stel dat Waiting for the Barbarians " 'n politieke riller in die tradisie van Joseph Conrad, waarin die idealis se naïwiteit die poorte na gruwelikheid oopmaak."

Verwerkings

Die opera deur Philip Glass is gebaseer op Coetzee se boek en Christopher Hampton se libretto volg die verhaal getrou. Die opera is op 10 September 2005 in die Teater van Erfurt, Duitsland, onder leiding van Guy Montavon die eerste keer opgevoer. Die hoofrol van die landdros is gesing deur die Britse bariton Richard Salter, kolonel Joll van die Amerikaanse bariton Eugene Perry, wat in verskeie van Glass se operas optree en die barbaarse meisie is deur Elvira Soukop gespeel. Die musikale regisseur van die première was Dennis Russell Davies. Soos Glass aan joernaliste en die Erfurt-gehoor by 'n matinee gesê het, sien hy skrikwekkende parallelle tussen die opera se storie en die oorlog in Irak. 'n Militêre veldtog, martelingskrete, praat oor bedreigings vir die "Ryk" se vrede en veiligheid, maar geen bewys daarvoor nie. Die Austin Lyric Opera het op 19 Januarie 2007 die Amerikaanse première van die Barbarians uitgevoer. Richard Buckley was die dirigent en Guy Montavon as regisseur. Richard Salter en Eugene Perry as onderskeidelik die landdros en kolonel Joll verbind is. en mezzo-sopraan Adriana Zabala as die Barbaarse meisie.

In Augustus 2012 het die Baxter-teater in Kaapstad Alexandre Marine se verhoogaanpassing van die roman aangebied. Hierdie produksie toer na Montreal se Segal Sentrum vir Uitvoerende Kunste in Januarie en Februarie 2013.

In Oktober 2018 het 'n filmaanpassing onder leiding van Ciro Guerra en met Mark Rylance, Robert Pattinson, en Johnny Depp begin met produksie in Marokko.