Wikipedia

Ford Madox Ford

Ford Madox Ford (gebore as Joseph Leopold Ford Hermann Madox Hueffer /ˈhɛfər/);[1] 17 Desember 1873 – 26 Junie 1939) was 'n Engelse romansier, digter, kritikus en redakteur. Sy joernaaltydskrifte, The English Review en The Transatlantic Review, was van groot belang vir die ontwikkeling van die vroeë 20ste eeuse Engelse- en Amerikaanse letterkunde.

Ford Madox Ford
ongeveer 1905 foto
Gebore
Joseph Leopold Ford Hermann Madox Hueffer

(1873-12-17)17 Desember 1873
Merton, Londen, Surrey, Engeland
Sterf26 Junie 1939 (op 65)
Deauville, Frankryk
BeroepRomansier, uitgewer
EggenootElsie Martindale Hueffer
Kinders3

Ford word veral onthou om sy romans The Good Soldier (1915), die Parade's End tetralogie (1924–1928) en The Fifth Queen trilogie (1906–1908). The Good Soldier word dikwels ingesluit as deel van die grootste letterkundige werke van die 20ste eeu.

Vroeë lewe

wysig

Ford is gebore in Wimbledon, Londen[2] as die seun van Catherine Madox Brown en Francis Hueffer. Hy was die oudste van drie kinders. Sy broer was Oliver Madox Hueffer en sy suster Juliet Hueffer, die vrou van David Soskice en moeder van Frank Soskice. Ford se vader, wat musiekresensent vir The Times geword het, was Duits en sy moeder Engels. Sy oupa aan vaderskant, Johann Hermann Hüffer, was die eerste uitgewer om die werk van die Wesfaalse digteres en skryfster Annette von Droste-Hülshoff te publiseer. Hy is vernoem na sy oupa aan moederskant, die Pre-Rafaëlitiese skilder Ford Madox Brown, wie se biografie hy uiteindelik sou skryf. Sy moeder se ouer halfsuster was Lucy Madox Brown, die vrou van William Michael Rossetti, en die moeder van Olivia Rossetti Agresti.

In 1889, ná die dood van hul vader, het Ford en Oliver by hul grootvader in Londen gaan woon. Ford het University College School in Londen bygewoon, maar nooit universiteit toe gegaan nie.[3] In November 1892 het hy op 18-jarige leeftyd 'n Katoliek geword, "very much at the encouragement of some Hueffer relatives, but partly (het hy gebieg) galled by the 'militant atheism and anarchism' of his English cousins."[4]

Persoonlike lewe

wysig

In 1894 het Ford saam met sy skoolvriendin, Elsie Martindale weggeloop. Die paartjie is in Gloucester getroud en het na Bonnington verhuis. In 1901 het hulle na Winchelsea verhuis.[3] Hulle het twee dogters gehad, Christina (gebore 1897) en Katharine (gebore 1900).[5]Ford se bure in Winchelsea het die skrywers Joseph Conrad, Stephen Crane, W.H. Hudson, Henry James, in nabygeleë Rye, en H.G. Wells ingesluit.[3]

In 1904 het Ford 'n agorafobiese ineenstorting gehad as gevolg van finansiële- en huweliksprobleme. Hy het na Duitsland gereis om tyd saam met familie daar deur te bring en behandeling te ondergaan.[3]

In 1909 het Ford sy vrou verlaat en saam met die Engelse skryfster Isobel Violet Hunt begin woon, saam met wie hy die literêre tydskrif The English Review gepubliseer het. Ford se vrou het geweier om van hom te skei en hy het probeer om 'n Duitse burger te word om 'n egskeiding in Duitsland te verkry. Dit was onsuksesvol. 'n Verwysing in 'n geïllustreerde artikel na Violet Hunt as "Mev. Ford Madox Hueffer" het aanleiding gegee tot 'n suksesvolle lasteraksie wat in 1913 deur Mev. Elsie Hueffer gebring is. Ford se verhouding met Hunt het nie die Eerste Wêreldoorlog oorleef nie.[6]

Ford het die naam Ford Madox Hueffer gebruik, maar dit in 1919 na die Eerste Wêreldoorlog verander, deels om die bepalings van 'n klein nalatenskap na te kom[7], deels "because a Teutonic name is in these days disagreeable", en moontlik om verdere regsgedinge van Elsie te vermy indien daar na sy nuwe metgesel, Stella, as "Mev. Hueffer" verwys word.[8]Tussen 1918 en 1927 het hy saam met Stella Bowen, 'n Australiese kunstenares 20 jaar jonger as hy, gewoon. In 1920 het Ford en Bowen 'n dogter gehad, Julia Madox Ford.[9]

In die vroeë 1930's het Ford 'n verhouding aangegaan met Janice Biala, 'n Pools-gebore kunstenares van New York, wat verskeie van Ford se latere boeke geïllustreer het.[10] Hierdie verhouding het geduur tot die laat 1930's.

Ford het gedurende die laaste jare van sy lewe onderrig gegee aan Olivet College in Olivet, Michigan, VSA. Hy het in Junie 1939 in Honfleur, Frankryk, siek geword, en is kort daarna in Deauville op die ouderdom van 65 oorlede.

Literêre lewe

wysig
 
Blou gedenkplaat, Campden Hill Road 80, Kensington, Londen

Een van Ford se bekendste werke is die roman The Good Soldier (1915). The Good Soldier, wat net voor die Eerste Wêreldoorlog afspeel, gaan oor die tragiese uitgewekene lewens van twee "perfekte paartjies", een Brits en een Amerikaans, met behulp van ingewikkelde terugflitse. In die "Dedicatory Letter to Stella Ford", wat die roman voorafgaan, berig Ford dat 'n vriend The Good Soldier aangewys het "die beste Franse roman in die Engelse taal!" Ford het homself as 'n "Tory wat besorg is oor historiese kontinuïteit" uitgespreek, en geglo dat dit die romanskrywer se funksie is om as die historikus van sy eie tyd te dien.[11] Hy het egter nie veel ooghare gehad vir die Konserwatiewe Party nie, en na dit verwys as "the Stupid Party."[12]

Ford was betrokke by Britse oorlogspropaganda na die begin van die Eerste Wêreldoorlog. Hy het gewerk vir die Buro vir Oorlogspropaganda, bestuur deur C. F. G. Masterman, saam met Arnold Bennett, G. K. Chesterton, John Galsworthy, Hilaire Belloc en Gilbert Murray. Ford het twee propagandaboeke vir Masterman geskryf; When Blood is their Argument: An Analysis of Prussian Culture (1915), met die hulp van Richard Aldington, en Between St Dennis and St George: A Sketch of Three Civilizations (1915).

Nadat hy die twee propagandaboeke geskryf het, het Ford op 41-jarige ouderdom op 30 Julie 1915 by die Welch Regiment van die Britse Leër aangesluit. Hy is na Frankryk gestuur. Ford se oorlogservaringe en sy vorige propaganda-aktiwiteite het sy tetralogie Parade's End (1924–1928) geïnspireer, wat in Engeland en aan die Westerse Front voor, tydens en na die Eerste Wêreldoorlog afspeel.

 
Omslag van The Fifth Queen: And How She Came to Court (1906) deur Ford Madox Ford, toe nog bekend as Ford Madox Hueffer

Ford het tientalle romans sowel as essays, poësie, memoires en literêre kritiek geskryf. Hy het saam met Joseph Conrad gewerk aan drie romans, The Inheritors (1901), Romance (1903) en The Nature of a Crime (1924, hoewel baie vroeër geskryf). Gedurende die drie tot vyf jaar na hierdie direkte samewerking was Ford se bekendste prestasie The Fifth Queen-trilogie (1906–1908), historiese romans gebaseer op die lewe van Catherine Howard, wat Conrad destyds "die swanesang van die historiese roman" genoem het.[13] T.S. Eliot was vol lof vir Ford se gedig Antwerp (1915). Eliot het dit bestempel as "the only good poem I have met with on the subject of the war".[14]

Ford se roman Ladies Whose Bright Eyes (1911, uitgebreid hersien in 1935)[15] is 'n "tydsreis" roman; soortgelyk aan Twain se klassieke teks A Connecticut Yankee in King Arthur's Court, met die verskil dat dit die moeilikhede dramatiseer en beklemtoon, en nie die belonings met betrekking tot sulke tipe omstandighede nie.

Toe die Spaanse Burgeroorlog uitbreek het Ford hom aan die kant van die linkse Republikeinse faksie geskaar: "I am unhesitatingly for the existing Spanish Government and against Franco’s attempt—on every ground of feeling and reason...Mr Franco wishes to establish a government resting on the arms of Moors, Germans, Italians. Its success must be contrary to world conscience."[16]

Keur uit sy werk

wysig
  • The Shifting of the Fire, as H Ford Hueffer, Unwin, 1892.
  • The Questions at the Well as Fenil Haig,1893
  • The Brown Owl, as H Ford Hueffer, Unwin, 1892.
  • The Queen Who Flew: A Fairy Tale, Bliss Sands & Foster, 1894.
  • Ford Madox Brown : a record of his life and work, as H Ford Hueffer, Longmans, Green, 1896.
  • The Cinque Ports, Blackwood, 1900.
  • The Inheritors: An Extravagant Story, Joseph Conrad en Ford M. Hueffer, Heinemann, 1901.
  • Rossetti, Duckworth, [1902].
  • Romance, Joseph Conrad en Ford M. Hueffer, Smith Elder, 1903.
  • The Benefactor, Langham, 1905.
  • The Soul of London. A Survey of the Modern City, Alston Rivers, 1905.
  • The Heart of the Country. A Survey of a Modern Land, Alston Rivers, 1906.
  • The Fifth Queen (Deel Een van The Fifth Queen trilogie), Alston Rivers, 1906.
  • Privy Seal (Deel Twee van The Fifth Queen trilogie), Alston Rivers, 1907.
  • The Spirit of the People. An Analysis of the English Mind, Alston Rivers, 1907.
  • An English Girl, Methuen, 1907.
  • The Fifth Queen Crowned (Deel Drie van The Fifth Queen trilogie), Nash, 1908.
  • Mr Apollo, Methuen, 1908.
  • The Half Moon, Nash, 1909.
  • A Call, Chatto, 1910.
  • The Portrait, Methuen, 1910.
  • The Critical Attitude, as Ford Madox Hueffer, Duckworth 1911.
  • The Simple Life Limited, as Daniel Chaucer, Lane, 1911.
  • Ladies Whose Bright Eyes, Constable, 1911 (uitvoerig hersien in 1935).
  • The Panel, Constable, 1912.
  • The New Humpty Dumpty, as Daniel Chaucer, Lane, 1912.
  • Henry James, Secker, 1913.
  • Mr Fleight, Latimer, 1913.
  • The Young Lovell, Chatto, 1913.
  • Antwerp (eight-page poem), The Poetry Bookshop, 1915.
  • Henry James, A Critical Study (1915).
  • Between St Dennis and St George, Hodder, 1915.
  • The Good Soldier, Lane, 1915.
  • Zeppelin Nights, met Violet Hunt, Lane, 1915.
  • The Marsden Case, Duckworth, 1923.
  • Women and Men, Paris, 1923.
  • Mr Bosphorous, Duckworth, 1923.
  • The Nature of a Crime, met Joseph Conrad, Duckworth, 1924.
  • Joseph Conrad, A Personal Remembrance, Little, Brown and Company, 1924.
  • Some Do Not . . ., (Eerste van die Parade's End tetralogie) Duckworth, 1924.
  • No More Parades, Duckworth, 1925.
  • A Man Could Stand Up --, Duckworth, 1926.
  • A Mirror To France. Duckworth. 1926
  • New York is Not America, Duckworth, 1927.
  • New York Essays, Rudge, 1927.
  • New Poems, Rudge, 1927.
  • Last Post, (Vierde van die Parade's End tetralogie) Duckworth, 1928.
  • A Little Less Than Gods, Duckworth, [1928].
  • No Enemy, Macaulay, 1929.
  • The English Novel: From the Earliest Days to the Death of Joseph Conrad (One Hour Series), Lippincott, 1929; Constable, 1930.
  • Return to Yesterday, Liveright, 1932.
  • When the Wicked Man, Cape, 1932.
  • The Rash Act, Cape, 1933.
  • It Was the Nightingale, Lippincott, 1933.
  • Henry for Hugh, Lippincott, 1934.
  • Provence, Unwin, 1935.
  • Ladies Whose Bright Eyes (hersiene uitgawe), 1935
  • Portraits from Life: Memories and Criticism of Henry James, Joseph Conrad, Thomas Hardy, H.G. Wells, Stephen Crane, D.H. Lawrence, John Galsworthy, Ivan Turgenev, W.H. Hudson, Theodore Dreiser, A.C. Swinburne, Houghton Mifflin Company Boston, 1937.
  • Great Trade Route, OUP, 1937.
  • Vive Le Roy, Unwin, 1937.
  • The March of Literature, Dial, 1938.
  • Selected Poems, Randall, 1971.
  • Your Mirror to My Times, Holt, 1971.
  • A History of Our Own Times, Indiana University Press, 1988.

Verwysings

wysig
  1. ↑ Jones, Daniel (1967). Everyman's English Pronouncing Dictionary (13de; hers. A.C. Gimson uitg.). Londen: Dent. p. 236.
  2. ↑ Ford, Ford Madox (17 November 2013). Complete Works of Ford Madox Ford, with picture of birthplace in Kingston Road, Wimbledon. ISBN 9781908909701. Besoek op 3 Februarie 2014.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Saunders, Max. "Ford Madox Ford (1873-1939): Biography". The Ford Madox Society. Besoek op 31 Mei 2015.
  4. ↑ Janet Soskice, "I have never felt so at home." The Tablet, 8 September 2012, 15. Ford was die grootoom van Soskice se man.
  5. ↑ "Biography". Ford Madox Ford Society.
  6. ↑ South Lodge by Douglas Goldring, Constable and Co, 1943)
  7. ↑ Stang, Sondra (1986). The Ford Madox Ford Reader. Manchester: Carcanet. p. 481. ISBN 0-85635-519-4.
  8. ↑ Judd, Alan (1991). Ford Madox Ford. Londen: Flamingo. p. 324. ISBN 0-00-654448-7.
  9. ↑ Mizener, Arthur (1971). The Saddest Story: A Biography of Ford Madox Ford. New York: World Publishing.
  10. ↑ South Lodge deur Douglas Goldring, Constable & Co, 1943)
  11. ↑ Moore, Gene M. (23 Desember 1982). "The Tory in a Time of Change: Social Aspects of Ford Madox Ford's Parade's End". Twentieth Century Literature. 28 (1): 49–68. doi:10.2307/441444. JSTOR 441444.
  12. ↑ Ford, Ford Madox (1911). Memories and Impressions: A Study in Atmospheres. Harper & Brothers. p. 193.
  13. ↑ Judd, Alan (1991). Ford Madox Ford. Cambridge, MA: Harvard University Press. p. 157. ISBN 9780674308152.
  14. ↑ Lewis, Pericles. "Antwerp". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Junie 2017. Besoek op 21 Julie 2023.
  15. ↑ Cassell, Richard A. (November 1961). "The Two Sorrells of Ford Madox Ford". Modern Philology. 59 (2): 114–121. doi:10.1086/389447. JSTOR 434869. S2CID 154530201.
  16. ↑ Saunders, Max (2012). Ford Madox Ford: A Dual Life: Volume II: The After-War World. Oxford University Press. pp. 627–628.

Verdere leesstof

wysig
  • Attridge, John, "Steadily and Whole: Ford Madox Ford and Modernist Sociology," in Modernism/modernity 15:2 ([1] April 2008), 297–315.
  • Carpenter, Humphrey (1987). Geniuses Together: American Writers in Paris in the 1920s. Unwin Hyman. ISBN 0-04-440331-3. Bevat 'n skerp en kritiese biografiese skets van Ford.
  • Hawkes, Rob, Ford Madox Ford and the Misfit Moderns: Edwardian Fiction and the First World War. Basingstoke: Palgrave Macmillan, 2012. ISBN 978-0230301535
  • Goldring, Douglas, The Last Pre-Raphaelite: A Record of the Life and Writings of Ford Madox Ford. Macdonald & Co., 1948
  • Mizener, Arthur, The Saddest Story: A Biography of Ford Madox Ford. World Publishing Co., 1971
  • Judd, Alan, Ford Madox Ford. Cambridge: Harvard University Press, 1991.
  • Saunders, Max, Ford Madox Ford: A Dual Life, 2 vols. Oxford, Oxford University Press, 1996. ISBN 0-19-211789-0 en ISBN 0-19-212608-3
  • Thirlwell, Angela, Into the Frame: The Four Loves of Ford Madox Brown. Londen, Chatto & Windus, 2010. ISBN 978-0-7011-7902-1
  • Davison-Pégon, Claire; Lemarchal, Dominique (2011). Ford Madox Ford, France and Provence. Amsterdam: Rodopi. ISBN 9789401200462. OCLC 734015160.

Eksterne skakels

wysig
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Ford_Madox_Ford&oldid=2618679"