Francis Crick
Francis Crick FRS (1916–2004) was 'n Britse wetenskaplike. Sy vernaamste bydrae is ongetwyfeld sy en James Watson se ontrafeling van die molekulêre struktuur van DNS in die 1950's. Hul bevindinge sou die grondslag vorm van die moderne genetika, molekulêre biologie en biotegnologie, en in 1962 bekroon word met die Nobelprys vir Fisiologie of Geneeskunde.[1] Van Crick se latere navorsing het gelei tot belangrike ontdekkings oor die funksionering van genetiese materiaal.[2]
| Francis Crick | |
| |
| Geboortenaam | Francis Harry Compton Crick |
|---|---|
| Gebore | 8 Junie 1916 Weston Favell, Northamptonshire, Engeland |
| Oorlede | 28 Julie 2004 (op 88) San Diego, Kalifornië |
| Nasionaliteit | .svg){kind=small} Verenigde Koninkryk
|
| Vakgebied | Fisika, Molekulêre biologie |
| Instelling(s) | Instituut vir Bevordering van Genetiese Studies |
| Doktorale promotor(s) | Max Perutz |
| Bekend vir | Struktuur van RNS |
| Toekennings | Nobelprys vir Fisiologie of Geneeskunde (1962) |
| Handtekening | 
|
Lewensgeskiedenis
wysigFrancis Harry Compton Crick is op 8 Junie 1916 in Northamptonshire, Engeland, gebore. Ná skool besluit hy om in die natuurwetenskappe te studeer en in 1937 verwerf hy 'n BSc-graad aan die University College in Londen. Die Tweede Wêreldoorlog onderbreek sy doktorale studie in fisika en hy werk die volgende agt jaar as wetenskaplike vir die Britse Vloot. Hier doen hy meestal navorsing oor akoestiese en magnetiese myne.
Die jaar 1947 bring groot omwentelinge in Crick se beroeps- en persoonlike lewe mee. Sy eerste huwelik loop ná sewe jaar op die rotse en hy verander nie net van werkgewer nie, maar ook van navorsingsrigting. Hy besluit om na biologie oor te skakel, al het hy min agtergrondkennis daarvan en moet hy as 't ware van voor af begin studeer. Hy skryf in by die Universiteit van Cambridge, waar hy later sy belangrikste werk sou doen.
In 1951, terwyl hy werk aan sy doktorale tesis oor die x-straaldiffraksie van proteïene, ontmoet hy James Watson, 'n 23-jarige Amerikaanse navorser. As kollegas vul Crick se agtergrond as natuurwetenskaplike en Watson se kennis van virus- en bakteriële genetika mekaar uitstekend aan. In 1953 publiseer hulle die eerste van vier artikels waarin die dubbele heliksstruktuur van DNS uiteengesit word. In 1962 deel Crick, Watson en nog 'n navorser, Maurice Wilkins, die Nobelprys vir Fisiologie of Geneeskunde.
Ná die ontrafeling van DNS vors Crick – in samewerking met ander wetenskaplikes – die funksionering van genetiese materiaal na en stel hy vas hoe dit as bloudruk vir die vervaardiging van proteïene dien. Hy ontrafel ook die struktuur van 'n verskeidenheid belangrike proteïene en ander komplekse molekules wat in die liggaam voorkom. In 1954 ontvang hy 'n doktorsgraad vir sy tesis, genaamd X-straaldiffraksie: Polipeptiede en proteïene. In sy latere werk spits hy hom veral toe op navorsing oor die brein.
Francis Crick is in 1940 getroud met Ruth Doreen Todd, en in 1949 met Odile Speed. 'n Seun en twee dogters is uit die twee huwelike gebore. Hy is die kleinseun van Walter Drawbridge Crick, 'n Engelse sakeman, amateurgeoloog en paleontoloog.
Verwysings
wysig- ↑ "The Nobel Prize in Physiology or Medicine 1962" (in Engels). Nobelprize.org. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 Julie 2018. Besoek op 4 Februarie 2018.
- ↑ HAT Taal-en-feitegids, Pearson, Desember 2013, ISBN 978-1-77578-243-8
Eksterne skakels
wysig
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Francis Crick.
