Wikipedia

Gregor Piatigorski

Gregor Piatigorski (Russies: Григо́рий Па́влович Пятиго́рский, Grigoriy Pavlovich Pyatigorskiy; 17 April; [(O.S) 4 April] 1903 - 6 Augustus 1976) was 'n Russies-gebore Amerikaanse tjellis.

Gregor Piatigorski
Piatigorsky in 1945
Gebore(1903-04-17)17 April 1903
Ekaterinoslav, Rusland
Sterf6 Augustus 1976 (op 73)
Los Angeles, Kalifornië, Verenigde State
NasionaliteitAmerikaans
BeroepTjellis
EggenootJacqueline de Rothschild
KindersJephta Piatigorsky (gebore 1937)
Joram Piatigorsky (gebore 1940)

Biografie

wysig

Vroeë Lewe

wysig

Gregor Piatigorsky was in Ekaterinoslav (nou Dnipro in die Oekraïne) gebore as die kind van Joodse ouers. As kind het sy vader hom viool en klavierlesse gegee. Nadat hy egter die tjelloinstrument gesien en aangehoor het, was hy vasbeslote om 'n tjellis te word en is hy sy eerste tjello gegee op die ouderdom van sewe jaar.

Hy het 'n beurs gewen om te studeer by die Moskou Konservatoria, en gestudeer saam met Alfred von Glehn, Anatoliy Brandukov, en 'n sekere Gubariov. Terselfdertyd het hy geld vir sy familie verdien deur te speel in plaaslike restaurante.

Hy was dertien jaar oud toe die Russiese Rewolusie plaasgevind het. Kort daarna het hy begin speel in die Lenin Kwartet. Op die ouderdom van vyftien jaar was hy gehuur as prinsipiële tjellis vir die Bolshoi Teater.

Die owerhede van die Sowjetunie , en spesifiek Anatoly Lunacharsky, wou hom nie toelaat om oorsee te gaan ten einde sy studies verder te neem nie, en dus het hy homself en sy tjello weggesteek op 'n beestrok saam met 'n groep kunstenaars. Een van die vrouens was 'n gesette sopraan, en toe die grenswagte op hulle begin skiet het, het sy Piatigorski en sy tjello gegryp. Ongelukkig het die Tjello dit nie oorleef nie, maar gelukkig was die tjello ook die enigste "slagoffer".

Op die ouderdom van agtien jaar het hy kortliks in Berlyn en Leipzig gestudeer, saam met Hugo Becker en Julius Klengel, en in 'n Russiese restaurant gespeel ten einde geld te verdien vir kos. Tussen die gaste in die restaurant was Emanuel Feuermann en Wilhelm Furtwängler ook aanwesig.

Furtwängler het Piatigorski gehoor speel en hom aangestel as die prinsipiële tjellis van die Berlynse Filharmoniese Orkes.

Verenigde State

wysig

In 1929 het hy die eerste keer besoek afgelê aan die Verenigde State, en gespeel saam met die Philadelphia Simfonieorkes onder Leopold Stokowski asook die New York Filharmoniese Orkes onder Willem Mengelberg.

Hy het in Januarie 1937 in Ann Arbor, getrou met Jacqueline de Rothschild, dogter van Édouard Alphonse James de Rothschild van die welgestelde Rothschild bankfamilie van Frankryk. Daardie herfs, nadat hy teruggekeer het na Frankryk, het hulle, hulle eerste kind, Jephta, gehad.

Na die okkupasie van Frankryk deur Duitsland gedurende die Tweede Wêreldoorlog het die gesin terug gevlug na die Verenigde State en hul gevestig in Elizabethtown, New York, in die Adirondack-gebergte. Hulle seun, Joram Piatigorsky, was in 1940 in Elizabethtown gebore.

Van 1941 tot 1949 was hy hoof van die tjello departement by die Curtis Musiekinstituut in Philadelphia, en hy het ook onderrig gegee by Tanglewood, Boston Universiteit, en die Universiteit van Suid-Kalifornië (USK), waar hy tot en met sy afsterwe sou bly. Die USK het ter ere van hom in 1974 die Piatigorsky-Tjello Professorskap gestig.

Piatigorsky het deelgeneem in 'n Kamermusiekgroep met Arthur Rubinstein (Klavier), William Primrose (Altviool) en Jascha Heifetz (viool).

Dit was in sommige kringe na verwys as die "Million Dollar Trio", en Rubinstein, Heifetz, en Piatigorsky het verskeie opnames vir die plaatetiket RCA Victor gemaak.[1][2]

Hy het ook op private wyse saam met Heifetz, Vladimir Horowitz, Leonard Pennario, en Nathan Milstein kamermusiek gespeel.[1][3] Piatigorsky het ook in die 1930's saam met Horowitz en Milstein opgetree by Carnegie Hall.[4]

In 1965 was sy gewilde outobiografie, Cellist gepubliseer.

Gregor Piatigorsky het in 1976 aan longkanker beswyk by sy huis in Los Angeles, Kalifornië. Hy was ter ruste gelê in die Westwood Village Gedenkpark Begraafplaas, Los Angeles.

Instrument

Hy het twee Stradivarius tjellos besit, naamlik die "Batta" en die "Baudiot."Piatigorsky was ook van 1939 tot 1951 die eienaar van die bekende Montagnana tjello bekend as die "Sleeping Beauty", te wete 'n moderne Italiaanse Jago peternella tjello.

Evaluering

wysig

Dit is al gerapporteer dat die groot viool pedagoog Ivan Galamian Piatigorski eens beskryf het as die grootste strykinstrument speler van alle tye. Hy was 'n buitengewoon dramatiese speler. Sy oriëntasie as 'n uitvoerder was om die maksimum toegelate uidrukkingspotensiaal wat beliggaam was in 'n stuk, die lig te laat sien.

Hy het 'n grootse mate van oorspronklikheid gebring ten opsigte van die begrip van hierdie uitdrukking. Hy was in staat daartoe om die oorspronklikheid effektief oor te dra, omrede hy oor 'n uitgebreide netwerk van persoonlike en professionele kontakte beskik het met baie van die groot komponiste van die tydvak.

Baie van daardie komponiste het stukke vir hom geskryf, insluitende Sergei Prokofiëf (Prokofiëf Tjellokonsert in E mineur, Op. 58[5]), Paul Hindemith (Tjellokonsert), Mario Castelnuovo-Tedesco (Tjellokonsert[6]), William Walton (Walton Tjellokonsert), Vernon Duke (Tjellokonsert), en Igor Strawinski (Piatigorski en Strawinski het saamgewerk op die rangskikking van Strawinski se "Suite Italienne", wat 'n uittreksel was van Pulcinella vir Tjello en klavier; Strawinski het 'n buitengewone metode ten toon gestel om die berekening van vyf-en-vyftig tantieme te doen[7]).

Tydens 'n oefensessie van Richard Strauss se Don Quichot, (wat Piatigorski uitgevoer het met die komponis wat dirigeer) na die dramatiese stadige variasie in D mineur, het Strauss aan die orkes aangekondig, "Nou het ek my Don Quichot gehoor soos wat ek hom verbeel het."

Piatigorski het beskik oor 'n manjifieke klank en toonkleur (ook bekend as toonkwaliteit of timbre), wat gekarakteriseer is deur 'n kenmerkend vinnige en intense vibrato , en hy kon met volkome artikulasie alle vorme van uiters moeilike strykmaneuvers uitvoer, insluitende 'n af-stryk staccato wat ander strykinstrument musikante nie kon help om in 'n toestand van oop-mond verbaasdheid na te staar en te waardeer nie.

Hy het dikwels sy voorliefde vir drama toegeskryf aan sy studentedae toe hy 'n rendezvous aanvaar het om te speel tydens die pouses in uitvoerings deur die groot Russiese bassanger, Feodor Chaliapin. Chaliapin het, wanneer hy sy dramatiese rolle uitgebeeld het, soos die titelrol in Boris Godoenof, nie slegs gesing nie, maar gedeklameer, soveel so dat hy amper geskree het.

Toe die jong Piatigorski hom eendag raakgeloop het, het hy aan hom gesê, "Jy praat te veel en sing nie genoeg nie." Chaliapin het egter teruggekap, "Jy sing te veel en praat nie genoeg nie." Piatigorsky het hieroor gedink, en van daardie punt af het hy probeer om die tipe drama en uitdrukking wat hy gehoor het in Chaliapin se sang te inkorporeer in sy eie speelwerk .

Hy het twee Stradivarius tjello besit, die "Batta" en die "Baudiot." Volgens Cozio.com, het Piatigorski ook die bekende Montagnana tjello bekend as die "Sleeping Beauty" van 1939 tot 1951 besit, synde die Moderne Italiaanse Jago peternella tjello.

Werke

wysig

Piatigorski was ook 'n mindere komponis. Sy Variasies op 'n Tema van Paganini (gebaseer op Caprice No. 24) was in 1946 vir tjello en orkes gekomponeer, en was ge-orkestreer deur sy begeleier van baie jare, Ralph Berkowitz; dit was later getranskribeer vir tjello en klavier.[8] Elk van die vyftien variasies beeld op 'n ondeunde en spitsvondige wyse een van Piatigorski se musikale kollegas uit. Denis Brott, 'n student van Piatigorski, het die kollegas geïdentifiseer as: Pablo Casals, Paul Hindemith, Raya Garbousova, Erica Morini, Felix Salmond, Joseph Szigeti, Yehudi Menuhin, Nathan Milstein, Fritz Kreisler, 'n self-portret van Piatigorski self, Gaspar Cassadó, Mischa Elman, Ennio Bolognini, Jascha Heifetz, en Vladimir Horowitz.[9]

Gedeeltelike platelys

wysig

Skaak

wysig

Piatigorski het dit ook geniet om skaak te speel. Sy vrou, Jacqueline Piatigorsky, was 'n sterk speler wat in verskeie VSA vroue kampioenskappe gespeel het en die Verenigde State verteenwoordig het in die Vroue Skaak Olimpiade.

In 1963 het die Piatigorski's 'n groot internasionale toernooi in Los Angeles georganiseer, wat gewen was deur Paul Keres en Tigran Petrosian. 'n Tweede Piatigorski Beker was in 1966 gehou te Santa Monica, en gewen deur Boris Spasski.

Verwysings

wysig
  1. ↑ 1,0 1,1 cello.org biography
  2. ↑ Rubinstein, Arthur (1973). My Many Years. New York: Knopf. ISBN 0-394-46890-2.
  3. ↑ Thiollet, Jean-Pierre (2012), Piano ma non solo, Anagramme Ed., p. 147. ISBN 978-2-35035-333-3
  4. ↑ Plaskin, Glenn (1983). Biography of Vladimir Horowitz Quill ISBN 0-688-02656-7
  5. ↑ Solow, Jeffrey (31 March 2010), "Prokofiev: Cello Concerto in E minor, Op.58", MusicaNova's Blog (MusicaNova Orchestra of Scottsdale), archived from the original on 19 Oktober 2013, https://web.archive.org/web/20131019203332/http://www.musicanovamusings.org/2010/03/prokofiev-concerto-guest-blogger.html, besoek op 19 March 2013 
  6. ↑ King, Terry (2010), Gregor Piatigorsky: The Life and Career of the Virtuoso Cellist, Jefferson, North Carolina: McFarland & Co, ISBN 0786456264, https://books.google.com/books?id=0u_8pNWkGJQC&printsec=frontcover&dq=Piatigorsky&hl=en&sa=X&ei=KgVIUeiRGajbmAX94YCADw&ved=0CCwQ6AEwAA, besoek op 19 March 2013 
  7. ↑ Prieto 2006, p.251
  8. ↑ Lambooij, Henk; Feves, Michael (2007) [1999]. A cellist’s companion: a comprehensive catalogue of cello literature. Netherlands: Stichting The Cellist’s Companion. p. 430. ISBN 9781847990051.
  9. ↑ Lamoreaux, Andrea (2009). "Wendy Warner Plays Popper and Piatigorsky". Wendy Warner, cello, and Eileen Buck, piano. Cedille Records. CDR 90000 111.

Bronne

wysig
  • Prieto, Carlos; Murray, Elena C.; Mutis, Alvaro (2006). The Adventures of a Cello. University of Texas Press. pp. 249–251. ISBN 0-292-71322-3. {{cite book}}: Cite has empty unknown parameter: |chapterurl= (hulp)

Verdere leeswerk

wysig
  • His autobiography: Cellist (1965). Doubleday. Limited edition reprint: Da Capo Press (1976). ISBN 0-306-70822-1
  • Bartley, M. (2006). Grisha: The Story of Cellist Gregor Piatigorsky. Otis Mountain Press. ISBN 0-9760023-0-2. {{cite book}}: Cite has empty unknown parameter: |chapterurl= (hulp)
  • "Gregor Piatigorsky". The Musical Times. 117 (1604): 849–849. Oktober 1976.
  • King, Terry (2010). Gregor Piatigorsky: The Life and Career of the Virtuoso Cellist. McFarland. ISBN 978-0-7864-4635-3. {{cite book}}: Cite has empty unknown parameter: |chapterurl= (hulp)
  • "With the Artists". World Famed String Players Discuss Their Art, Samuel and Sada Applebaum, John Markert & Co., New York (1955). Pages 192-202 are devoted to Gregor Piatigorsky.
  • Jump in the Waves, a Memoir, Jacqueline Piatigorsky, St. Martin's Press, New York (1988). ISBN 0-312-01834-7.

Eksterne skakels

wysig
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Gregor_Piatigorski&oldid=2457886"