Wikipedia

Groothertogin Maria Wladimirowna van Rusland

Hierdie naam is volgens die Oos-Slawiese gebruik; die patroniem is Wladimirowna en die van is Romanowa.

Groothertogin Maria Wladimirowna
Huis Holstein-Gottorp-Romanof
Gebore 23 Desember 1953
Eggenoot Prins Franz Wilhelm van Pruise (geskei 1985)
Kinders Groothertog Georgi Michailowitsj
Vader Groothertog Wladimir Kirillowitsj
Moeder Prinses Leonida Georgievna Bagration-Moukhransky

Groothertogin Maria Wladimirowna van Rusland of Maria Wladimirowna Romanowa (Russies: Мари́я Влади́мировна Рома́нова; geb. 23 Desember 1953 in Madrid) is sedert 1992 ’n aanspraakmaker op die hoofskap van die Huis van Romanof en die titel keiserin en outokraat van Rusland. Sy gebruik haar lewe lank die titel "groothertogin" en die aanspreekvorm "keiserlike hoogheid", hoewel haar reg tot die titel betwis word.[1][2] Sy is ’n agter-agterkleindogter van tsaar Aleksander II van Rusland deur die manlike lyn.

BiografieWysig

Maria is in Madrid gebore as die enigste kind van groothertog Wladimir Kirillowitsj van Rusland, die hoof van die keiserlike familie Romanof en titulêre keiser van Rusland,[3] en prinses Leonida Georgievna Bagration-Moukhransky van Georgies-Poolse afkoms.

Maria is in Madrid en Parys opgevoed en het Russiese geskiedenis en letterkunde aan die Universiteit van Oxford studeer.[4][5]

Op 23 Desember 1969 het haar pa, groothertog Wladimir, ’n dekreet uitgevaardig dat sy dogter hom moet opvolg as kurator van die Russiese troon indien hy sou sterf voor ander manlike Romanof-aanspraakmakers.[6] Dit is beskou as ’n poging van Wladimir om die opvolging in sy tak van die familie te hou,[7] en is deur die hoofde van ander takke as onwettig verklaar.[1]

Op 22 September 1976 is Maria in Madrid getroud met prins Franz Wilhelm van Pruise,[8] ’n Hohenzollern-agterkleinseun van Duitsland se laaste keiser, Wilhelm II. Hy is, nes sy vrou, ’n agter-agterkleinkind van koningin Victoria van die Verenigde Koninkryk. Franz Wilhelm het voor die troue die Oosters-Ortodokse geloof aangeneem asook die naam Michail Pawlowitsj, en het die titel groothertog van Rusland van Maria se pa gekry.[9][10]

Die egpaar is in 1982 geskei, ’n jaar ná die geboorte van hul enigste kind, Giorgi Michailowitsj, wat die titel groothertog van sy oupa gekry het. Sedert die egskeiding op 19 Junie 1985 gebruik Franz Wilhelm weer sy ou naam en titel.[11] Maria woon in Frankryk en Spanje, en praat vlot Russies, Engels, Frans en Spaans, asook ’n bietjie Duits, Italiaans en Arabies.[6]

Aanspraak op opvolgingWysig

Maria se oupa, groothertog Kirill Wladimirowitsj van Rusland, se aanspraak op die titel "tsaar in bannelingskap" is sterk teengestaan deur ander lede van die Romanof-familie.[12] Haar pa, Wladimir Kirillowitsj, is deur sommige beskou as die laaste manlike dinas van die Romanofs.[5] Toe hy op 21 April 1992 dood is, het Maria aanspraak gemaak op die titel, terwyl prins Nikolaas Romanof, ’n agter-agterkleinseun van tsaar Nikolaas I deur die manlike lyn, ook daarop aanspraak gemaak het dat hy Wladimir opgevolg het.

Ná die ontdekking van die beendere van keiser Nikolaas II en sy gesin in 1991, het Maria aan pres. Boris Jeltsin geskryf in verband met die herbegrawe van die oorskot. Van haar Romanof-bloedverwante, wat sy nie erken as lede van die keiserlike familie nie (ook nie die kleinkinders van Nikolaas II se suster, groothertogin Ksenia Aleksandrowna, nie) het sy gesê hulle "het nie geringste reg om hul mening en wense uit te spreek oor die kwessie nie. Hulle kan net by die graf gaan bid, soos enige ander Rus wat dit wil doen."[13] Sy het nie die egtheid van die beendere erken nie en het nie in 1998 die herbegrafnis bygewoon nie.[14] Sy het oor haar bloedverwante gesê: "My gevoel oor hulle is dat, noudat iets belangriks in Rusland gebeur, hulle skielik wakker geskrik het en sê: 'A-ha! Daar is dalk voordeel hieruit te trek.'"[15]

Maria hoop die monargie kan eendag herstel word en "is gereed om te antwoord op die oproep van die volk".[6] Toe sy oor die onmin in die Romanof-familie uitgevra is, het sy gesê:

  Pogings om my regte verdag te maak, hat ontstaan by mense wat eerstens nie tot die keiserlike familie behoort nie en tweedens óf nie self weet hoe die betrokke wette lui nie óf dink ander ken nie die wette nie. Wat ook al die geval, dit is gewetenloosheid. Waaroor ek die jammerste is, is dat sommige van my bloedverwante hul tyd en energie mors op klein intriges in plaas daarvan om daarna te streef om tot nut van hul land te wees. Ek het nog nooit met iemand oor die saak gestry nie en is bereid tot ’n bespreking en samewerking met almal, insluitende natuurlik my bloedverwante. Maar daar kan geen basis vir samewerking wees sonder respek vir ons dinastiese wette en ons familietradisies nie.[14]
  

VerwysingsWysig

  1. ↑ 1,0 1,1 Massie, p 269
  2. ↑ Flintoff, John-Paul (20 September 2003). "Tsar Struck" (in Engels). John-Paul Flintoff. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Oktober 2019. Besoek op 10 Julie 2012.
  3. ↑ "Empress Maria in Vladivostok" (in Engels). Vladivostok Times. 11 Julie 2007. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Februarie 2012. Besoek op 11 Augustus 2008.
  4. ↑ Massie, p 263
  5. ↑ 5,0 5,1 "The Romanov Imperial dynasty in emigration XX century". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Augustus 2006. Besoek op 11 Augustus 2008.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 "Maria I Wladimirovna". imperialhouse.ru. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Oktober 2008. Besoek op 11 Augustus 2008.
  7. ↑ Massie p 263
  8. ↑ red. John Kennedy. (2003). Almanach de Gotha (186th uitg.). Woodbridge: Boydell & Brewer. p. 317. ISBN 0-9532142-4-9. OCLC 166702094.
  9. ↑ Olga S. Opfell (2001). Royalty who wait: the 21 heads of formerly regnant houses of Europe. Jefferson, NC: McFarland & Co., Inc Publishers. p. 79. ISBN 978-0-7864-0901-3.
  10. ↑ Massie, p 263-264
  11. ↑ Eilers, Marlene. Queen Victoria's Descendants. 2de uitg. Rosvall Royal Books: Falkoping, Swede, 1997.
  12. ↑ Kurth, Peter (Januarie 1993). "The mystery of the Romanov bones". Vanity Fair (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Oktober 2011. Besoek op 11 Augustus 2008.
  13. ↑ Massie, p270
  14. ↑ 14,0 14,1 "Interview with Maria Vladimirovna". imperialhouse.ru. 12 Desember 2005. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Februarie 2009. Besoek op 11 Augustus 2008.
  15. ↑ Massie, p 274
  • Massie, Robert K. (1995). The Romanovs The Final Chapter. Jonathan Cape. ISBN 0-224-04192-4.

Eksterne skakelsWysig

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Groothertogin_Maria_Wladimirowna_van_Rusland&oldid=2465177"