Jeremy Corbyn
Jeremy Bernard Corbyn (/ˈkɔːrbɪn/; gebore 26 Mei 1949)[1] is 'n Britse politikus wat van 2015 tot 2020 as leier van die Arbeidersparty en leier van die opposisie gedien het. Corbyn is vir die eerste keer in 1983 tot Lid van die Parlement (LP) verkies vir Islington North.[2] Hy identifiseer ideologies as 'n demokratiese sosialis.[3]
| Jeremy Corbyn | |
 | |
| Ampstermyn 12 September 2015 – 4 April 2020 | |
| Vise | Angela Eagle Emily Thornberry |
|---|---|
| Monarg | Elizabeth II |
| Eerste minister | David Cameron Theresa May Boris Johnson |
| Voorafgegaan deur | Harriet Harman |
| Opgevolg deur | Keir Starmer |
Leier van die Arbeidersparty
| |
| Ampstermyn 12 September 2015 – 4 April 2020 | |
| Vise | Tom Watson |
| Voorafgegaan deur | Ed Miliband |
| Opgevolg deur | Keir Starmer |
Persoonlike besonderhede
| |
| Gebore | 26 Mei 1949 Chippenham, Engeland, Verenigde Koninkryk |
| Politieke party | Arbeidersparty |
Corbyn is in Chippenham gebore en in Wiltshire en Shropshire getoë en sluit as tiener by die Arbeidersparty aan. Hy verhuis na Londen en word 'n vakbondverteenwoordiger. In 1974 word hy verkies tot die stadsraad van Haringey en word hy sekretaris van die Kiesafdelingarbeidersparty in die kiesafdeling Hornsey, 'n amp wat hy tot en met 1983 bekleë toe hy as lid van die parlement vir Islington North verkies word. Sy aktivisme sluit rolle in die militante Anti-Fascist Action (Anti-fascistiese Aksie), die Anti-Apartheid Movement (Anti-apartheidbeweging), en die Campaign for Nuclear Disarmament (Veldtog vir kernontwapening) en veldtogvoering vir 'n verenigde Ierland in. As 'n gewone lid van die parlement (Engels: backbencher) stem hy gereeld teen die sweep van die Arbeidersparty. Van 2011 tot 2015 was hy voorsitter van die Stop the War Coalition (Stop-die-oorlog-koalisie).
Corbyn word in 2015 tot leier van die Arbeidersparty verkies. Hy lei die party in 'n linkse rigting en bepleit die hernasionalisering van openbare nutsdienste en die spoorweë, 'n minder intervensionistiese militêre beleid, en 'n omkeer van die besuiniging van welvaart en openbare dienste. Alhowel Corbyn krities is teenoor die Europese Unie (EU), ondersteun hy voortgesette lidmaatskap in die referendum van 2016. Nadat LP's van die Arbeidersparty hom in 2016 wou ontsetel, wen hy 'n tweede leierskapswedstryd. Na die algemene verkiesing van 2017 word die Arbeidersparty as die tweede grootste party in die parlement herbevestig, maar verhoog hulle hul aandeel in die stemme tot 40%, wat tot 'n toename van 30 setels lei en 'n situasie tot gevolg het waarin geen party 'n volstrekte meerderheid het nie (Engels: hung parliament).
Corbyn loop onder kritiek deur na bewerings van antisemitisme in die Arbeidersparty en vir beweerde antisemitiese assosiasies voor hy leier van die party geword het. Hy het sy teenstand teen antisemitisme en sy toewyding tot die uitroei daarvan uit die party bevestig. In 2019 sit hy 'n plan uiteen om 'n Brexit sonder 'n ooreenkoms met die EU te verhoed, wat die vorming van 'n toesighoudende regering en 'n referendum oor die terme van die verlaat van die Europese Unie, insluitende die opsie om lidmaatskap te behou, behels.[4][5]
Verwysings
wysig- ↑ "Government and Opposition roles" Geargiveer 24 September 2015 op Wayback Machine. UK Parliament. Retrieved on 22 September 2015.
- ↑ "Jeremy Corbyn MP". UK Parliament (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 November 2019. Besoek op 21 Julie 2015.
- ↑ Calamur, Krishnadev (18 Augustus 2015). "How a Socialist Prime Minister Might Govern Britain". The Atlantic (in Engels (VSA)). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Maart 2020. Besoek op 21 April 2016.
- ↑ Miller, Phil (14 Augustus 2019). "Corbyn lays out plan to stop No Deal in letter to party leaders and senior backbenchers" (in Engels). Morning Star. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 November 2019. Besoek op 15 Augustus 2019.
- ↑ "Brexit: Corbyn plans to call no-confidence vote to defeat no-deal" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Februarie 2020.