Kleinrooibandsuikerbekkie
Die kleinrooibandsuikerbekkie (Cinnyris chalybeus) is 'n redelik mak, algemene en byna endemiese standvoël of rondswerwer in Suid-Afrika. Hulle word in uiteenlopende natuurlike tot stedelike habitatte aangetref, en kan buite die broeityd hoogs nomadies wees in hul soeke na nektarbronne.[3] Die spesie word nie bedreig nie, en toon aanpassings by onder meer bloekomplantasies, waar hul getalle gedy.[2]
| Kleinrooibandsuikerbekkie | |
|---|---|
.jpg)
| |
| Wetenskaplike klassifikasie | |
| Domein: | |
| Koninkryk: | |
| Filum: | |
| Klas: | |
| Orde: | |
| Familie: | |
| Genus: | |
| Spesie: | C. chalybeus
|
| Binomiale naam | |
| Cinnyris chalybeus (Linnaeus, 1766)
| |
| |
| verspreiding[2] standvoël laer digtheid of sporadies aanwesig | |
Identifikasie
wysig_juvenile_on_Wild_Dagga_(Leonotis_leonurus)_(46304570462),_crop.jpg)
Die volwassenes is 11 tot 12 cm lank. Hulle is helder glansgroen oor die kop-, nek-, mantel- en kleiner vlerkdekvere. 'n Blou borsband onderstreep die groen keel, gevolg deur 'n redelik dun, helder glansrooi borsband. Die res van die onderkant is grysbruin met 'n swartbruin stert, slag- en hoofdekvere. Hul oë is bruin en die snawel en pote swart.[3] Die wyfies het uitsluitlik somber kleure – 'n grysbruin rugkant teenoor grysgeel aan die onderkant. Hierdie spesie is kleiner as die grootrooibandsuikerbekkie wat 'n dikker en langer snawel het, asook 'n breër rooi borsband.[4]
Gewoontes
wysigHulle voed op nektar maar vreet ook insekte en hul larwes.[3] Onder die plantgenera waarvan die blomme hulle lok is Cunonia, Leonotis, Salvia, Lycium, Erica en Aloe.[2] Hulle is veral nomadies in die weste en droër gebiede.[5] Hul vlug is vinnig en dartelend.[3] In die winterreënvalgebied strek hul broeityd van Julie tot November, en in die somerreënvalgebied van Augustus tot Desember.[2] Die meitjie-koekoek is 'n aangetekende nesparasiet.[2]
Habitat
wysigEnige boomryke gebiede in die winterreënvalstreek, kreupelbos in die Karoo[3] en kusstrook,[4] benewens fynbos, immergroen bos en woudrande.[5] Biome waarin hulle mees algemeen aangeteken word is fynbos, afromontane woud, vetplantkaroo en die Oos-Kaapse valleibosveld.[2] In die Karoo oorvleuel hul habitat met dié van die Namakwa-, en in die suide, middellande en platorand met die grootrooibandsuikerbekkie, maar verskillende mikrohabitatte word benut.[2]
Verspreiding
wysigKom voor in die weste van Suid-Afrika insluitend die kusstrook tot aan die suidkus, en noordwaarts langs die Natalse en Transvaalse Drakensberge tot in die Soutpans- en Blouberge. Vier subspesies word erken.[5] Die nominaatsubspesie het die dunste rooi borsband, en C. c. subalaris die breedste.
- C. c. chalybeus — Swartland, fynbosgebiede en Kaapse Plooiberge
- C. c. albilateralis (Winterbottom, 1963) — Namakwaland, Karoo en Albanie-ruigtes
- C. c. subalaris Reichenow, 1899 — KwaZulu-Natal en Transkei
- C. c. capricornensis (Roberts, 1936) — Transvaalse Drakensberg, 'n geïsoleerde subspesie[2]
Geluid
wysig'n Skerp tjiep-tjiep roep. Ook 'n aangename deuntjie bestaande uit 'n vinnige aflewering van hoë note,[4] waartydens die twee geel pektorale kwassies uitgeveer mag word.[3]
Ander name
wysig- Afrikaans: Kleinvaalpenssuikerbekkie[3]
- Engels: Southern (lesser) double-collared sunbird
- Duits: Halsbandnektarvogel
Sien ook
wysigVerwysings
wysig- ↑ BirdLife International (2018). "Cinnyris chalybeus". IUCN Red List of Threatened Species. 2018: e.T22717869A131979925. doi:10.2305/IUCN.UK.2018-2.RLTS.T22717869A131979925.en. Besoek op 20 November 2021.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Harrison, J. A., red. (1997). The Atlas of Southern African birds: Vol.2 Passerines (PDF). Johannesburg: BirdLife South Africa. pp. 500–501. ISBN 0-620-20730-2. Besoek op 8 April 2019.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Prozesky, O.P.M.; Findlay, Dick (1974). Veldgids – Voëls van Suider-Afrika (1ste uitg.). Johannesburg: Perskor Uitgewery. p. 330. ISBN 0-628-00266-1.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Sinclair, Ian; Ryan, Peter (2010). Birds of Africa south of the Sahara (2de uitg.). Kaapstad: Struik Nature. p. 640. ISBN 9781770076235.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Chittenden, H.; Allan, David; Weiersbye, Ingrid; et al. (2012). Roberts geographic variation of southern African birds. Kaapstad: JVBBF. pp. 214–215. ISBN 978-1-920602-00-0.
Bron
wysig- Sasol Voëls van Suider-Afrika. Struik Nature. Vierde Uitgawe 2011. ISBN 978-1-77007-928-1