Lodewyk die Duitser
Lodewyk die Duitser (806 — 28 Augustus 876, Frankfurt am Main), ook bekend as Lodewyk II of Lodewyk die Beier)[1] was 'n kleinseun van Karel die Grote en die derde seun van die Frankiese keiser Lodewyk die Vrome en sy eerste vrou, Ermengarde van Haspengouw.
| Lodewyk die Duitser | |
 Seël van Lodewyk die Duitser | |
| Ampstermyn 843 – 876 | |
| Voorafgegaan deur | Lodewyk I die Vrome |
| Opgevolg deur | Karloman van Beiere Lodewyk III die jongere Karel III die Dikke |
| Ampstermyn 869 – 876 | |
| Voorafgegaan deur | Lotarius II |
| Opgevolg deur | Lodewyk III die jongere |
| Ampstermyn 829 – 865 | |
| Voorafgegaan deur | Lodewyk die Vrome |
| Opgevolg deur | Karloman van Beiere |
Persoonlike besonderhede
| |
| Gebore | 806 |
| Sterf | 28 Augustus 876 Frankfurt am Main |
Na uitgerekte botsings met sy vader en sy broers het Lodewyk die Oos-Frankiese koninkryk in die Verdrag van Verdun (843) ontvang. Sy pogings om sy halfbroer Karel die Kale se Wes-Frankiese koninkryk in 858–59 te verower, was onsuksesvol. Die 860's is gekenmerk deur 'n ernstige krisis, met die Oos-Frankiese rebellies van sy seuns, sowel as stryd om oppergesag oor sy ryk te handhaaf. In die Verdrag van Meerssen het hy Lotaringe vir die Oos-Frankiese koninkryk in 870 verkry. Aan die ander kant het hy probeer en misluk om beide die titel van Keiser en Italië op te eis. In die Ooste kon Lodewyk in 874 'n langertermyn-vredesooreenkoms bereik ná dekades se konflik met die Morawiërs. Sy bewind het 'n merkbare afname getoon in die skepping van geskrewe administratiewe- en regeringsdokumente, 'n neiging wat tot in Ottoniese tye sou voortduur.[2]
Lodewyk II het in 817 die hertog van Beiere geword omdat dit die gewoonte was van Karel die Grote om 'n plaaslike koninkryk te skenk aan 'n familielid, wat dan kon dien as die plaaslike goewerneur en as een van sy luitenante. Toe sy vader, Lodewyk I (bekend as "die Vrome"), die ryk in 817 verdeel het met die Ordinatio Imperii het hy Beiere as grondgebied ontvang. Na die oorlye van sy vader in 840 het hy in 843 met die Verdrag van Verdun koning van Oos-Frankië geword, 'n streek wat die stroomgebied van die Elbe oorspan, van Jutland suid-oostelik deur die Thüringewoud tot in vandag se Beiere.
Kort na sy dood (toe Oos-Frankië die koninkryk van Duitsland geword het) het hy die benaming "Germanicus" gekry as erkenning vir die feit dat die grootste gedeelte van sy grondgebied in die voormalige Magna Germania lê.
Hertog onder sy vader
wysigLodewyk het sy vroeë kinderjare aan die hof van Karel die Grote deurgebring, en daar word gesê dat hy sy gunsteling was. Op 11-jarige ouderdom is hy aangestel as hertog van Beiere, met die werklike bestuursmag wat tot 829 deur die hofdienaar Egilof uitgeoefen is. In 824 het hy deelgeneem aan sy vader se veldtog teen Bretagne. 'n Jaar later het hy ook uitvoerende koning van Beiere geword. Dieselfde jaar het hy oorlog gevoer teen die Wende en die Sorbe en 'n aanval deur die Bulgare op Pannonië in 827 afgeweer.[3]
In 830 het hy en sy broers teen hul vader in opstand gekom omdat hy hul halfbroer Karel die Kale ook 'n aandeel in die verdeling van die ryk wou gee, en verower daarmee Allemannië. Lodewyk die Vrome het hom onterf, maar dit het geen effek gehad nie. In 833 is die ryk verdeel tussen Lodewyk en sy broers Lotarius I en Pepyn I. Lodewyk het Beiere, Allemannië, die Thüringe en Sakse ontvang. In 836 het Lodewyk die Vrome die mag herwin en Lodewyk (die Duitser) het weer koning van Beiere geword. In 839 wou Lodewyk die Vrome weer die verdeling van die ryk ten gunste van Karel die Kale aanpas, waarna Lodewyk (die Duitser) weer in opstand gekom het en Allemannië binnegeval het. Hierdie keer het sy vader egter vinnig genoeg gereageer en Lodewyk moes noodgedwonge na Pannonië vlug.
Burgeroorlog en die Verdrag van Verdun
wysigLodewyk die Vrome is in 840 oorlede. Pepyn is vroeër dood, maar sy aansprake is deur sy seun Pepyn II oorgeneem. Omdat daar geen algemeen aanvaarde reëling vir die verdeling van die ryk was nie, het 'n konflik ontstaan tussen Lodewyk en Karel aan die een kant, en Lotarius en Pepyn aan die ander kant. Op 25 Junie 841 het Lodewyk en Karel hul teenstanders ontmoet in die Slag van Fontenoy, met beide kante wat meer as 150 000 man in die veld ingestoot het. Aanvanklik het Lotarius en Pepyn die oorhand gehad, maar aangesien versterkings vir Lodewyk en Karel tydens die geveg opgedaag het, het hulle daarin geslaag om die geveg te wen. Op 14 Februarie 842 het Karel en Lodewyk hul alliansie hernu deur die eed van Straatsburg. In Junie daardie jaar het Lotarius, Karel en Lodewyk op 'n eiland in die Saône ontmoet waar elkeen 40 verteenwoordigers vir die vredesonderhandelinge aangestel het. Lodewyk het daardie jaar ook 'n rebellie in Sakse onderdruk. Op 11 Augustus 843 is die Verdrag van Verdun finaal gesluit, wat die ryk definitief verdeel het. Lodewyk het koning geword van Oos-Frankië: die hertogdomme van Sakse, Franke, Thüringe, Allemannië (uitgesluit Elsas), Rhetia en die oostelike marke. Hy het Regensburg sy hoofstad gemaak. Lodewyk en Karel was nie ondergeskik aan hul broer Lotarius nie, wat die titel van keiser ontvang het. Pepyn (II) het buite die verdeling gebly.
Koning van Oos-Frankië
wysigAan die begin van sy bewind as koning van Oos-Frankië het Lodewyk gereeld met sy broers geraadpleeg: in 844 in Thionville en in 847 en 851 in Meerssen. Daar sou vir langer as tien jaar geen oorlog tussen die Frankiese koninkryke wees nie.
In 845 het die Dene Hamburg geplunder. Lodewyk se gesante het 'n ooreenkoms met die Dene bereik dat hulle die Christengevangenes sal vrylaat en vergoeding sal betaal. In die herfs is vrede met die Dene in Paderborn gesluit. Die vrede sou vir dekades duur. In 846 het Lodewyk 'n veldtog teen Morawië onderneem. 'n Veldtog teen Morawië in 855 het sleg verloop, en Lodewyk is met moeite na veiligheid gebring. In 858 het Lodewyk se seun Karloman vrede gemaak met Morawië. In 865 het Morawië Frankiese oppergesag aanvaar, hoewel die Franke daardie jaar nie daarin geslaag het om 'n beslissende oorwinning te behaal nie. In 869 is prins Ratislav van Morawië (wat as Christen deur Lodewyk aan bewind gehelp is) gevange geneem omdat hy nie by die Duitse kerkbeleid gehou het nie. Hy is ter dood veroordeel vir verraad, maar Lodewyk het die vonnis versag deur slegs sy oë te laat uitsteek.
In 851 het Lodewyk ingestem dat die Hertogdom Benevento in twee dele verdeel word: in die noorde die rompstaat Benevento (binne Oos-Frankië) en in die suide die onafhanklike vorstedom van Salerno . In 871 is Lodewyk aangestel as erfgenaam van keiser Lodewyk van Italië.
In 852 het Lodewyk die Salvator-klooster in Frankfurt gestig. Hy het vertalings van die Evangelie in die volkstaal ondersteun. Lodewyk is in die abdy van Lorsch begrawe.
Konfrontasies met Karel die Kale
wysigDie (naderende) dood van Lotarius (855) en die verdeling van sy ryk tussen sy drie seuns het Lodewyk en Karel die Kale as die twee magtigste Frankiese konings gelaat. Dit het tot 'n aantal konflikte gelei.
- In 854, op uitnodiging van Akwitaanse adellikes, het hy sy seun Lodewyk III die jongere saam met 'n leër gestuur om koning van Akwitanië te word. Lodewyk het Limoges sonder teenstand bereik. In reaksie hierop het Karel die Kale Pepyn II van Akwitanië uit ballingskap vrygelaat. Pepyn het daarin geslaag om 'n groot mag in Akwitanië te mobiliseer en Lodewyk moes hom onttrek.
- In 858, in Augustus is Wes-Frankië op uitnodiging van Robert IV die Sterke, Pepyn II van Akwitanië en Karel van Provence binnegeval. Karel die Kale is op 12 November tydens die Slag van Brienne verslaan, en het na Boergondië gevlug. In 859 is Lodewyk se leër egter by Laon verslaan, en op 7 Junie 860 het Lodewyk en Karel die Verdrag van Koblenz gesluit, waarin Lodewyk Karel se regering erken het.
- In 868 het Lodewyk en Karel 'n verdrag oor die verdeling van Lotaringe gesluit omdat dit gelyk het of koning Lotarius II sonder wettige erfgename sou sterf.
- In 869, na die dood van Lotarius II, het Karel die Kale die hele Lotaringe geannekseer omdat Lodewyk siek was en sy leër in Morawië vasgeval was. Onder die bedreiging van oorlog het Karel ingestem tot samesprekings in Meerssen.
- In 870, op pad na Meerssen, het Lodewyk 'n ongeluk gehad, maar die reis met gebreekte ribbes voortgesit. Op 22 Januarie is die Verdrag van Meerssen gesluit, waarin 'n verdeling van Lotaringe gereël is. Die grens het langs die Meuse, Ourthe, Our, Sûre en Moselle in Sentraal-Frankië geloop. Karel het ook die graafskappe Besançon, Lyon en Vienne ontvang.
- In 875 word Wes-Frankië ingeval as vergelding omdat Karel die Kale die posisie van koning van Italië en keiser deur politieke opportunisme verwerf het. Lodewyk het Kersfees in Karel se paltgraafskap in Attigny gevier, maar moes in 876 onttrek.
Lodewyk en sy seuns
wysigIn 861 het Karloman teen sy vader in opstand gekom en in 863 het hy dit nogmaals gedoen, hierdie keer met die ondersteuning van sy broers Lodewyk die jongere en Karel. In 864 het Lodewyk Karloman as koning van Beiere aangestel. Vermoedelik om 'n gemeenskaplike vyand te hê, het 'n nuwe veldtog teen Morawië hierop gevolg. In 865 het Lodewyk sy ryk verdeel, met sy seun Lodewyk wat Sakse, Frankië en Thüringe ontvang het en Karel wat Allemannië ontvang het.
In 874 het Lodewyk sy seun Karloman as erfgenaam van Lodewyk II van Italië benoem tydens afsonderlike ontmoetings in Trent met keiserin Engelberga en later met Lodewyk self naby Verona.
Familie
wysigLodewyk het in 827 te Regensburg met Emma, of Hemma, (808 - 31 Januarie 876) getrou. Sy was die dogter van graaf Welf I en tewens die suster van keiserin Judith, tweede vrou van sy vader.
Lodewyk en Emma het die volgende kinders gehad:
- Hildegard (828 - 23 Desember 856), abdis van Schwarzach-am-Main en vanaf 853 van Sint Felix en Regula, Zürich.
- Karloman
- Irmengard (sterf in Frauenwörth op 16 Julie 866), abdis van Buchau am Federsee, vanaf 28 April 857 abdis van Chiemsee (Frauenwörth).
- Gisela, die moeder van Cunigonde van Swabe, die tweede vrou van die Duitse koning Koenraad I.
- Lodewyk die jongere
- Bertha (sterf op 26 Maart 877), abdis van Schwarzach-am-Main vanaf 853 en vanaf 856 van Sint Felix en Regula, Zürich
- Karel die Dikke
Voorouers
wysig| Voorouers van Lodewyk de Duitser | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Oorgrootouers | Pepyn die Korte (714-768) ∞ Bertrada van Laon (725-783) |
Gerold van Vintzgouw (740-799) ∞ Imma (-) |
? (–) ∞ ? (-) |
? (–) ∞ ? (-) | ||||
| Grootouers | Karel die Grote (747-814) ∞ Hildegard (758-783) |
Ingram van die Haspengouw (744-) ∞ Rotrud (-) | ||||||
| Ouers | Lodewyk die Vrome (778-840) ∞ Ermengarde van Haspengouw (778-818) | |||||||
| Lodewyk die Duitser (806-876) | ||||||||
Verwysings
wysig- ↑ In Afrikaans Louis, uitgespreek as Loei. In die Duits Ludwig. Die Frankiese uitspraak was Hlu-do-vig. Die naam beteken letterlik "bekende geveg". 'n Kontemporêre bron, Ermoldus Nigellus, gee die naam se twee komponente aan as Hluto, "praeclarum" en Wigch, "Mars".
- ↑ Prudentius (861). Annals of St. Bertin.
- ↑ Deutinger, Roman. Hludovicus rex Baioariae. Zur Rolle Bayerns in der Politik Ludwigs des Deutschen. Darmstadt. pp. 47–66.