Nimrod

Nimrod (Hebreeus: נִמְרוֹדֿ, Nimrôd; Aramees: ܡܪܘܕ; Arabies: نُمْرُود, Numrūd), ’n Bybelse figuur wat beskryf word as koning van die land Sinar (Mesopotamië), was volgens Genesis en Kronieke die seun van Kus. Volgens die Bybel was hy "’n dapper jagter in die oë van die Here" en "die eerste maghebber op die aarde". Tradisies buite die Bybel wat hom met die Toring van Babel verbind, het gelei tot sy reputasie as ’n koning wat teen God gerebelleer het.

Nimrod, deur David Scott, 1832.

Historici kon Nimrod nog nie met ’n historiese figuur verbind nie. Hy verteenwoordig nie enige persoon in die geskiedenis nie, maar is al geïdentifiseer as verskeie werklike en fiktiewe figure van antieke Mesopotamië, onder andere die Mesopotamiese god Ninurta of ’n samesmelting van twee Akkadiese konings, Sargon en sy kleinseun Naram-Sin (2254-2218 v.C.).

Bybelse weergawe

Die Toring van Babel, deur Pieter Bruegel die Ouere beeld ’n tradisionele Nimrod uit wat klipmesselaars inspekteer.

Die eerste keer dat Nimrod in die Bybel genoem word, is in Genesis in die nageslag van Noag. Hy word beskryf as die seun van Kus, kleinseun van Gam en agterkleinseun van Noag, asook "’n dapper jagter in die oë van die Here" en "die eerste maghebber op die aarde". Dit word herhaal in 1 Kronieke 1:10, en die "land van Nimrod" word in Miga 5:5 gebruik as sinoniem vir Assirië of Mesopotamië.

Hulle sal Assirië platloop met die swaard, die land van Nimrod met swaarde wat reg is om te steek. Die regeerder uit Betlehem sal ons red uit die mag van Assirië wanneer Assirië ons land binneval, wanneer hy ons gebied binnekom. – Miga 5:5

Genesis 10:10 noem Nimrod se "koninkryk het begin by Babel, Erek, Akkad en Kalne, almal in Sinar" (Mesopotamië) – dit word verstaan dat hy óf die stede gestig het óf oor hulle regeer het óf albei. Weens ’n dubbelsinnigheid in die oorspronklike Hebreeuse teks is dit onduidelik of dit hy of Assirië was wat ook Nineve, Resen, Regobot-Ir en Kalag gebou het. Sir Walter Raleigh staan verskeie bladsye in sy History of the World (omstreeks 1616) af om geleerdes aan te haal oor die kwessie of dit Nimrod of Assirië was wat die stede in Assirië gebou het.

Tradisies en legendes

Nimrod word in talle tradisies en legendes genoem. In Hebreeuse en Christelike tradisie word hy beskou as die leier van die mense wat die Toring van Babel in die land van Sinar gebou het, hoewel die Bybel dit nooit noem nie. Nimrod was koning van Babel, Erek, Akkad en dalk Kalne in Sinar (Genesis 10:10). Flavius Josephus het geglo dit is waarskynlik onder sy aanwysings dat die stad Babel en sy toring gebou is; dit is ook die siening wat aangetref word in die Talmoed en later in die midrasj. Verskeie van dié vroeë Joodse bronne meen ook die koning Amrafel wat later in Genesis teen Abraham oorlog maak, is niemand anders as Nimrod nie.

Nimrod, deur Yitzhak Danziger.

Josephus het geskryf dat dit Nimrod was wat die mense opgestook het teen God. "Hy was die kleinseun van Gam, die seun van Noag, ’n dapper man, en baie sterk." Hy het hulle laat glo hulle is gelukkig danksy hulle eie moed. Hy het ook die regering geleidelik in ’n tirannie verander om mense daarvan te laat afsien om God te vrees en hulle afhanklik van sy eie mag te maak. "Hy het ook gesê hy sal wraak neem teen God as hy weer die wêreld wil laat verdrink; daarom sal hy ’n toring bou wat so hoog is dat die water dit nie kan bereik nie. En dat hy wraak teen God sou neem omdat Hy hulle voorvaders vernietig het."

Hulle het dit daarna as lafhartig beskou om aan God onderdanig te wees, en hulle het ’n toring gebou wat danksy die talle hande wat daaraan gewerk het, baie hoog geword het, gouer as wat verwag is. "Dit is gebou van gebakte stene en gepleister met messelklei wat van bitumen gemaak is, sodat dit nie maklik water sou deurlaat nie." Toe God dit sien, het hy besluit om hulle nie geheel en al te vernietig nie omdat hulle nie geleer het uit die vernietiging van die vorige sondaars nie; maar hy het verwarring onder hulle veroorsaak deur hulle in verskeie tale te laat praat, en hulle kon mekaar nie verstaan nie. "Die plek waar hulle die toring gebou het, word nou Babilon genoem, weens die verwarring van hulle taalgebruik; want die Jode bedoel met die woord babel verwarring ..."

Efrem die Siriër (306-373) vertel ’n ander weergawe, dat Nimrod regverdig en teen die bou van die toring was. Targum Pseudo-Jonathan (datum onseker) noem ook ’n Joodse tradisie dat Nimrod Sinar in Suid-Mesopotamië verlaat en na Assirië in Noord-Mesopotamië gevlug het omdat hy geweier het om aan die bou van die toring deel te neem. Daarvoor het God hom beloon met die vier stede in Assirië om op te maak vir die stede in Babel.

In die Geskiedenis van die Profete en Konings deur die 9de-eeuse Moslemse historikus Al-Tabari laat Nimrod die toring in Babil bou, Allah vernietig dit en die mensdom se taal, voorheen Siries, word in 72 tale verander. ’n Moslemse historikus van die 13de eeu, Abu al-Fida, vertel dieselfde storie en voeg by dat die patrairg Eber (’n voorvader van Abraham) toegelaat is om die oorspronklike taal (in dié geval Hebreeus) te behou omdat hy nie aan die bou van die toring wou deelneem nie.

Nimrod word kortliks genoem in die Boek van Mormon: "(en die naam van die vallei was Nimrod, genoem na die sterk jagter)".

Skakels

• Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.