Pous Innocentius IV
Innocentius IV was die 180ste pous van die Rooms-Katolieke Kerk van 1243 tot 1254 na 19 maande sedis vacatio.
| Pous Innocentius IV | |
|---|---|
| |
| |
| Geboortenaam | Sinibaldo de Fieschi |
| Pontifikaat begin | 25 Junie 1243 |
| Pontifikaat eindig | 7 Desember 1254 |
| Voorganger | Celestinus IV |
| Opvolger | Alexander IV |
| Gebore | Manarola, Italië |
| Sterf | 7 Desember 1254 Napels, Italië |
| Ander pouse genaamd Innocentius | |
Biografie
wysigPous Innocentius IV[1] is gebore as Sinibaldo de Fieschi in Manarola, Italië. Hy behoort aan die feodale familie van die Fieschi, grawe van Lavagna in Ligurië. Hy het regte gestudeer in Parma en Bologna en was een van die beste kenners van die kerkreg van sy tyd. Voor sy verkiesing as pous was hy kanselier van die kerk van 1227 tot 1228, kardinaal-priester van St. Lorenzo in Lucina (vanaf 23 September 1227) en goewerneur van Ancona (van Desember 1234 tot 1240). Hy was ook verkies tot biskop van Albenga in 1235, maar het bedank in 1238 voordat hy ooit in die amp bevestig is. Op 25 Junie 1243[2] volg hy Pous Celestinus IV op en regeer tot sy dood op 7 Desember 1254. Hy word opgevolg deur Pous Alexander IV. Die naam ‘Innocentius’ beteken 'onskuldige'.
Pontifikaat
wysigPous Innocentius IV[3] is met algemene stemme tot pous verkies op die konklaaf in Anagni op 25 Junie 1243. Keiser Frederik II wat deur sy voorganger Pous Celestinus IV geëkskommunikeer is, het opgemerk dat hy 'n kardinaal as vriend verloor het en 'n pous as vyand by gekry het. Op 31 Maart 1244 skryf die keiser 'n brief aan die pous om hulle stryd by te lê, maar dit het nie gehelp nie omdat die keiser nie aan die pous onderhorig wou wees nie en voortgegaan het om onrus in Rome te stook.
Omdat sy posisie in Rome nie seker was nie het Innocentius in die somer van 1244 na Genua gevlug en vandaar na Lyon, waar hy op 24 Junie 1245 die dertiende algemene konsilie bymekaar geroep het. Die meeste deelnemers was egter uit Spanje en Frankryk. Keiser Frederik is verdedig deur Taddeo van Suessa, maar hy kon nie voorkom dat Frederik afgeset is nie. Dit het heelwat onrus in Europa veroorsaak, maar dit het bedaar met Frederik se dood op 13 Desember 1250. Die pous kon toe terugkeer na Perugia waar hy vertoef van 1251 tot 1253, waarna hy na Rome terugkeer.
Die Mongoolse probleem
wysig
Op 16 April 1245 stuur die pous 'n bul met sy gesante Giovanni da Pian del Carpine en Benedictus van Pole, na die Mongoolse Khan. Hy vra die Mongoolse leier om Christen te word en om op te hou om Europa te bedreig. Die Kahn Güyük skryf in 1246 terug in Persies in 'n brief, wat nog bewaar word in die Vatikaan se biblioteek, dat die pous en die ander heersers van Europa hulle aan hom moet onderwerp. Innocentius het ook 'n ander gesant Ascelin van Lombardye met ander briewe gestuur. Die gesant het die Mongoolse leier Baichu, by die Kaspiese See ontmoet. Baichu het dieselfde antwoord gegee as Güyük, maar het twee gesante, Aïbeg en Serkis, na die pous in Lyons gestuur. Hulle het die pous in 1248 ontmoet en die pous het weer gevra dat hulle moet ophou om Christene dood te maak.[4]
Struwelinge met die Europese vorste
wysig'n Groot deel van sy lewe het Pous Innocentius IV daaraan gewy om Manfred die buite-egtelike seun van keiser Frederik II te laat onttroon. Die pous wou die Koninkryk van Sisilië by die Pouslike Staat inlyf, maar het ekonomiese en politieke mag daarvoor gekort. Nadat sy ooreenkoms met Karel van Anjou skipbreuk gelei het, het hy Sisilië op 14 Mei 1254 aan Edmund Lancaster, die nege-jarige seun van Hendrik III van Engeland gegee. In dieselfde jaar het die pous Frederik se ander seun, Koenraad IV, koning van Duitsland, geëkskommunikeer. Koenraad sterf egter 'n paar dae later. Innocentius verhuis toe na Anagni om Manfred se reaksie af te wag. Koenraad se seun Koenradin is in die koning se testament aan die pous toevertrou vir opvoeding. Manfred het toegegee en die pous maak hom pouslike vikaris vir Suid Italië. Op 27 Oktober 1254 vier die pous sy oorwinning met 'n triomfantelike intog in Napels. Manfred het egter gou sy Saraseense troepe bymekaar gemaak en op 2 Desember 1254 verslaan hy die pouslike troepe by Foggia.
Pous Innocentius IV word verder onthou sy "Apparatus in quinque libros decretalium" ('n versameling wetboeke) en die pouslike bul "Ad exstirpanda" in 15 Mei 1252 wat state die reg gegee het om ketters te folter solank dit nie die dood of ernstige letsel tot gevolg gehad het nie. Die bul word jare lank deur die Inkwisisie gebruik.
Heiligverklarings
wysig- 16 Desember 1246 – Edmund Rich, aartsbiskop van Kantelberg.
- 1274 – Willem, biskop van St. Brieuc
- 1251 – Margaretha van Skotland.
- 9 Maart 1253 – Peter van Verona, martelaar.
- 1253 – Stanislas, biskop van Krakow
Bibliografie
wysig- Duff, Eamon (2001). Saints and Sinners: A History of the Popes, Yale University Press. ISBN 0-300-09165-6.
- Maxwell-Stuart, P. G. (2002). Chronicle of the Popes: The Reign-by-Reign Record of the Papacy from St. Peter to the Present, Thames & Hudson. ISBN 0-500-01798-0.
Verwysings
wysig- ↑ Innocent IV. (2008). Encyclopædia Britannica. Deluxe Edition. Chicago: Encyclopædia Britannica.
- ↑ http://www2.fiu.edu/~mirandas/bios1227.htm#Fieschi
- ↑ "Pope Innocent IV." The Catholic Encyclopedia. Vol. 8. New York: Robert Appleton Company, 1910. 27 Aug. 2008 <http://www.newadvent.org/cathen/08017a.htm>.
- ↑ . Wikinson, David. Studying the History of Intercivilizational Dialogues.
Eksterne skakels
wysig
- CE Inskrywing in die Catholic Encyclopedia (Engels)
- CF Inskrywing in die Catholic Forum (Engels)
- BBKL Inskrywing (met Literatuurverwysings) in die Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (Duits)
- PTA Inskrywing in "Popes through the Ages" deur J. Brusher S.J. (Engels)
- GM Inskrywing in die Genealogie van die Middeleeue (Duits)
| Wikimedia Commons bevat media in verband met Innocentius IV. |
Nota
wysigSaamgestel en vertaal uit die Nederlandse, Engelse, Duitse en Franse wikipedia en aangevul uit ander bronne soos aangedui.
Opvolging
wysig| Voorafgegaan deur Celestinus IV |
Pous (Pontifex Maximus) 1243 – 1254 |
Opgevolg deur Alexander IV |